Ο κ. Τσίπρας θα κατοχυρώσει νέο όρο: Στην Ελλάδα Αριστερά σημαίνει κοροϊδία…
Είναι δυνατόν να τα λέει αυτά και να μην φοβάται ότι θα γελάσει ο κάθε πικραμένος, αναρωτιόταν ενώπιον συναδέλφων του στο καφενείο της Βουλής, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - εκ των ελάχιστων που ενοχλούνται από τις πρωθυπουργικές κορώνες, ή τουλάχιστον εκ των ελαχίστων που το εκφράζουν σε συναδέλφους τους. Οι υπόλοιποι τελούν λόχος εν υποταγή.
Η αναφορά αφορούσε την πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι εκτός από το σπίτι του, κλούβα των ΜΑΤ δεν έχει ούτε… έξω από το γραφείο του! Αυτό το λέει στη Βουλή και εις επήκοον του πανελληνίου, όταν όλη η Αθήνα που ανεβοκατεβαίνει τη Βασιλίσσης Σοφίας βλέπει σχεδόν καθημερινά την Ηρώδου του Αττικού (όπου βρίσκεται το γραφείο του που «δεν έχει απέξω κλούβες»), να είναι αποκλεισμένη από κλούβες, ακόμη και σε ημέρες που δεν υπάρχει κάποια διαδήλωση στο Κέντρο.
Είναι δυνατόν να ψεύδεται τόσο και
οι Αθηναίοι οπαδοί του, που βλέπουν καθημερινά τις κλούβες, να τα θεωρούν ως «λιγάκι υπερβολικές δηλώσεις», και να υποτάσσονται στην παλαιοκομματική λογική ότι «αυτά έχει η πολιτική»; Μιλάμε για τους ίδιους που μας είχαν ζαλίσει για τα κάγκελα στον Άγνωστο Στρατιώτη, που τα προέβαλαν ως απόδειξη ότι στη χώρα έχει εγκαθιδρυθεί χούντα, και χαρμοσύνως ανήγγελλαν ότι μόλις αναλάβει η ριζοσπαστική αριστερά θα καταργήσει τα ΜΑΤ.
Το πρόβλημα με τον Αλέξη Τσίπρα (φυσικά και με το κόμμα και την κυβέρνηση αφού αυτός δίνει τον τόνο) δεν είναι η... αριστεροσύνη τους (μην τη ματιάσουμε), που δήθεν απωθεί τους επικριτές τους, καθότι αυτοί είναι δεξιοί, ακροδεξιοί, ή νεοφιλελέδες, όπως τους κατατάσσει η αστοιχείωτη και ανερμάτιστη ταμπελοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα η Κεντροαριστερά ποσοστιαίως ήταν το επικρατέστερο στοιχείο της πολιτικής γεωγραφίας, και αρκετός κόσμος δε θα είχε πρόβλημα με έναν σοβαρό ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Είναι δυνατόν να τα λέει αυτά και να μην φοβάται ότι θα γελάσει ο κάθε πικραμένος, αναρωτιόταν ενώπιον συναδέλφων του στο καφενείο της Βουλής, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - εκ των ελάχιστων που ενοχλούνται από τις πρωθυπουργικές κορώνες, ή τουλάχιστον εκ των ελαχίστων που το εκφράζουν σε συναδέλφους τους. Οι υπόλοιποι τελούν λόχος εν υποταγή.
Η αναφορά αφορούσε την πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι εκτός από το σπίτι του, κλούβα των ΜΑΤ δεν έχει ούτε… έξω από το γραφείο του! Αυτό το λέει στη Βουλή και εις επήκοον του πανελληνίου, όταν όλη η Αθήνα που ανεβοκατεβαίνει τη Βασιλίσσης Σοφίας βλέπει σχεδόν καθημερινά την Ηρώδου του Αττικού (όπου βρίσκεται το γραφείο του που «δεν έχει απέξω κλούβες»), να είναι αποκλεισμένη από κλούβες, ακόμη και σε ημέρες που δεν υπάρχει κάποια διαδήλωση στο Κέντρο.
Είναι δυνατόν να ψεύδεται τόσο και
οι Αθηναίοι οπαδοί του, που βλέπουν καθημερινά τις κλούβες, να τα θεωρούν ως «λιγάκι υπερβολικές δηλώσεις», και να υποτάσσονται στην παλαιοκομματική λογική ότι «αυτά έχει η πολιτική»; Μιλάμε για τους ίδιους που μας είχαν ζαλίσει για τα κάγκελα στον Άγνωστο Στρατιώτη, που τα προέβαλαν ως απόδειξη ότι στη χώρα έχει εγκαθιδρυθεί χούντα, και χαρμοσύνως ανήγγελλαν ότι μόλις αναλάβει η ριζοσπαστική αριστερά θα καταργήσει τα ΜΑΤ.
Το πρόβλημα με τον Αλέξη Τσίπρα (φυσικά και με το κόμμα και την κυβέρνηση αφού αυτός δίνει τον τόνο) δεν είναι η... αριστεροσύνη τους (μην τη ματιάσουμε), που δήθεν απωθεί τους επικριτές τους, καθότι αυτοί είναι δεξιοί, ακροδεξιοί, ή νεοφιλελέδες, όπως τους κατατάσσει η αστοιχείωτη και ανερμάτιστη ταμπελοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα η Κεντροαριστερά ποσοστιαίως ήταν το επικρατέστερο στοιχείο της πολιτικής γεωγραφίας, και αρκετός κόσμος δε θα είχε πρόβλημα με έναν σοβαρό ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Όμως αυτό είναι το θέμα, ότι δεν είναι σοβαρός και δεν έχει την ποιότητα να γίνει. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερά σημαίνει διαζύγιο από την κοινή λογική και αχαλίνωτη κοροϊδία για πράγματα τόσο οφθαλμοφανή, όπως οι κλούβες στην Ηρώδου του Αττικού. Όλη η έως τώρα πορεία του ήταν θητεία στο ψέμα, την κοροϊδία και τον ανορθολογισμό. Και δυστυχώς θύει ακόμη σε αυτά με ανενδοίαστο ζήλο, παρότι για εκλογική διάσωση προσπαθεί να εισπηδήσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Όμως ο χώρος αυτός διέπεται από αξίες, μία εκ των οποίων είναι η ειλικρίνεια για τους ταγούς του και η κριτική στάση των ψηφοφόρων του απέναντί τους. Δεν θα στεκόταν στον κεντροαριστερό χώρο δήλωση Πρωθυπουργού ότι είναι αναφανδόν υπέρ των δημοσίων πανεπιστημίων αλλά τους δικούς του κληρονόμους, τους στέλνει σε αριστοκρατικό ιδιωτικό σχολείο. Θα το εκλάμβαναν ως κοροϊδία, θα θιγόταν η αξιοπρέπειά τους, θα τον περιφρονούσαν, αν δεν τον δούλευαν στις παρέες τους «ψιλό γαζί» - κάτι που δεν κάνουν επ’ ουδενί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως για να μην αποδυναμώσουν την πρώτη φορά αριστερά. Προφανώς για τέτοια αριστερά ρήμαζαν τις ζωές τους οι παππούδες κάποιων.
Ούτε θα ανέχονταν την χθεσινή κοροϊδία πως επί των ημερών του έχουν περιοριστεί τα κρούσματα βίας τα δημόσια πανεπιστήμια. Ακόμη και σε επίπεδο αριθμητικής να ήταν έτσι (που δεν είναι), είναι γνωστό από τις καταγγελίες φοιτητών και καθηγητών ότι η βαριά παραβατικότητα, η πώληση ναρκωτικών, οι επιθέσεις, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ακόμη και οι προσπάθειες βιασμών, έχουν επαυξηθεί. Πρώτη φορά επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ φοιτητές και καθηγητές εκπέμπουν τόσα δραματικά SOS, αλλά για το Πρωθυπουργό αυτές οι δραματικές εκκλήσεις εκλαμβάνονται ως δυσφήμηση του δημοσίου πανεπιστημίου!
Ούτε θα δέχονταν τόση διαστρέβλωση σαν αυτή στην οποία επιδόθηκε ο πρωθυπουργός για τα ναρκωτικά που κυκλοφορούν στα πανεπιστήμια. Επικαλέστηκε το πόρισμα της επιτροπής ναρκωτικών του ΟΗΕ, σύμφωνα με το οποίο ο μοναδικός τρόπος για την αντιμετώπιση τη διακίνησης των ναρκωτικών είναι η συνδυασμένη εφαρμογή πολιτικών κατά της ζήτησης και πολιτικών κατά της προσφοράς από όλους τους φορείς (και τρία πουλάκια κάθονταν). Μόνο εσείς - κατηγόρησε την αντιπολίτευση - σε όλο τον κόσμο, πιστεύετε ότι αρκούν οι κατασταλτικές και βίαιες επιχειρήσεις για να επαλειφθεί ως δια μαγείας το φαινόμενο.
Πέραν της διαστρέβλωσης (ο ΟΗΕ μιλάει για ένα πρόβλημα σε πλανητικό επίπεδο, ο κ. Τσίπρας το προσομοιώνει στα ελληνικά πανεπιστήμια), δύο λέξεις που χρησιμοποιεί σηματοδοτούν την απλοϊκότητα της πρωθυπουργικής σκέψης: Μιλάει για «Κατασταλτικές και βίαιες επιχειρήσεις», ως κάτι το οιονεί κακό, ασχέτως τόπου και χρόνου, και ασχέτως αν το πρόβλημα είναι η εγκατάσταση των εμπόρων ναρκωτικών που έχουν μετατρέψει το άσυλο ιδεών σε άσυλο εμπορίας ναρκωτικών. Η κουλτούρα και η πολιτική του ωρίμανση έχουν παραμείνει στην εφηβική εποχή του 15μελούς. Λες και οι έμποροι υπήρχε περίπτωση να φύγουν χωρίς «κατασταλτικές και βίαιες επιχειρήσεις», και θα έπρεπε μια ευνομούμενη Πολιτεία να τους ανεχτεί έως ότου το πρόβλημα «απαληφθεί» παγκοσμίως.
Μα το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν θα απαληφθεί ποτέ - ούτε από τα πανεπιστήμια - αφού πάντα θα υπάρχουν νέοι που θα διαλέγουν φαντασιακούς χημικούς διεξόδους. Το πρόβλημα δεν είναι γενικώς τα ναρκωτικά στα πανεπιστήμια, αλλά η φανερή εμπορία τους.
Επιλέξαμε αποσπασματικά τα ανωτέρω από τη χθεσινή ομιλία, χωρίς σφαιρική αναφορά σε αυτή, γιατί είναι τα διαχρονικά στοιχεία του πρωθυπουργικού λόγου. Ασύστολη κοροϊδία για τα οφθαλμοφανή από τη μία, αναβίωση κενόλογων συνθημάτων από την άλλη, πασπαλισμένων με το επίχρισμα της αριστεροσύνης, όταν δεν μπορεί ως όφειλε, να δώσει λύσεις.
Κάποτε οι ανιχνευτές των προβληματισμών της σύγχρονης Αριστεράς πίστευαν ότι στην εποχή μας «Αριστερά σημαίνει ευαισθησία». Ο κ. Τσίπρας θα κατοχυρώσει νέο όρο: Στην Ελλάδα Αριστερά σημαίνει κοροϊδία…
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου