Ρώτησαν κάποτε έναν παππού από την Κοζάνη τι γνώμη έχει για τη Γενοκτονία των Ποντίων κι εκείνος απλοϊκά (και με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά) απάντησε: «Μσες δλειές πιδί μ’. Οι παραπάν’ ιδώ ήρθαν». Αυτή ήταν η στάση των γηγενών απέναντι στους πρόσφυγες, κοινή ανά τους αιώνες και σε κάθε γωνιά της γης, απέναντι στους «άλλους», τους «διαφορετικούς». Και υπήρξαν χειρότερα. Με οδηγό την αντιπαλότητα προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο και την πολιτική του για την ανταλλαγή των πληθυσμών, πολλοί αποκαλούσαν τα κατατρεγμένα αδέλφια μας «τουρκόσπορους». Οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν νοιάζονται για ανθρώπους, παρά μόνο για πολιτικά οφέλη·
τυχάρπαστοι πολιτικοί, πυροδοτούν τα πάθη των ανθρώπων αδιαφορώντας για το κακό που κάνουν στην πατρίδα, την οποία συνήθως δοξάζουν. Τις είδαμε και τις ακούσαμε πρόσφατα από πρώην και νυν τοπικούς ηγέτες, πριν και μετά τη θλιβερή επίθεση στον κ. Γιάννη Μπουτάρη, όπως τον κ. Παναγιώτη Ψωμιάδη που υιοθέτησε το σύνθημα περί «Μπουτάρη-χολέρας» ή τον δήμαρχο Αργους Δ. Καμπόσο που έγραψε: «Αυτή είναι η μοίρα των προδοτών»...
Το εκπληκτικό με τους Πόντιους είναι ότι, παρά τις αντιξοότητες της προσφυγιάς, τη φανερή ή συγκεκαλυμμένη έχθρα των γηγενών, πρόκοψαν παντού και βοήθησαν την Ελλάδα να προκόψει. Εγιναν γιατροί, μηχανικοί, επαγγελματίες· παντού πετυχημένοι. Εμπλούτισαν με τις δικές τους παραδόσεις τον ελλαδικό πολιτισμό. Δεν εντάχθηκαν απλώς στην κοινωνία που τους έβλεπε με καχυποψία, αλλά ηγήθηκαν στους αγώνες για την πρόοδό της. Πρόσφεραν πολλά και γι’ αυτό έχουν πλέον καθολική αναγνώριση.
Ομως, όπου υπάρχει προκοπή υπάρχουν και πολιτικά τρωκτικά να τη ροκανίσουν. Κυρίως από την Ακροδεξιά που διαστρέφει την ιδέα του έθνους και συκοφαντεί την έννοια της πατρίδας. Αυτή τοκίζει στις ανασφάλειες των πολιτών για ίδιον όφελος. Πριν από την επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, υπήρξαν πολλοί που με ψέματα και ύβρεις καλλιέργησαν το έδαφος. Κι αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο. Δεν πρέπει να διωχθούν ποινικώς, αλλά πρέπει να απομονωθούν πολιτικώς. Πρωτίστως από τους ίδιους τους Ποντίους. Οι τελευταίοι πρέπει να σκεφτούν αν και κατά πόσον τους εκπροσωπούν διάφοροι που σηκώνουν τα κίτρινα λάβαρα ή αν απλώς χρησιμοποιούν τις μνήμες για ποταπά προσωπικά οφέλη.
Δεν υπάρχει μέτρο της καλοσύνης των ανθρώπων, πόσο δε μάλλον των πληθυσμιακών ομάδων, αλλά ο γράφων δεν γνώρισε ποτέ Πόντιο που θα μπορούσε να προβεί σε αυτές τις θλιβερές πράξεις. Κάποιοι θα πουν ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα, ότι μπορεί οι Πόντιοι της Κοζάνης, με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί, να ήταν η εξαίρεση. Δεν νομίζουμε. Απλώς παντού υπάρχουν «κάτι ατσίδες, κάτι μίμοι, κάτι νάνοι», οι οποίοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, τοκίζουν στην έχθρα αντί στην πρόοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου