Τα σοβαρά θέματα δε λύνονται με συσκέψεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση η σύσκεψη είναι μια ευκαιρία να ακουστούν κάποιες -όντως σοβαρές- απόψεις, ενώ στη χειρότερη καταλήγει group therapy. Η προσέγγιση λύσης των ζητημάτων αυτών απαιτεί κάποιο σχέδιο με κάποια βάση συγκεκριμένες παραδοχές. Οπως για παράδειγμα ότι οι “κοπανατζήδες” θα τιμωρούνται ή ότι δεν μπορούν σε όλα τα νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας να λειτουργούν όλες οι κλινικές, όσο κι αν κάτι τέτοιο δεν αρέσει στους Κοζανίτες, τους Φλωρινιώτες, τους Καστοριανούς ή τους Γρεβενιώτες. Τα προβλήματα των νοσοκομείων δε λύνονται με “μπαλώματα”. Επίσης, ούτε και με χάϊδεμα αυτιών για να μη στεναχωρηθούν κάποιοι.
Μέχρι να συναποφασίσουμε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, να τα ζητάμε όλα και ότι πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, το σύστημα υγείας της περιοχής θα έχει καταρρεύσει και θα μας έχουν μείνει μόνο οι συναντήσεις.
Γιατί δεν είναι μόνο η κάλυψη των εφημεριών και οι ποσοτικοί δείκτες, είναι και η ποιότητα που δεν μπορεί να υπάρχει με γιατρούς περιφερόμενους, νοσηλευτές κατάκοπους και προσωπικό που άλλοτε απουσιάζει δικαιολογημένα, άλλοτε αδικαιολόγητα και ποτέ μα ποτέ δεν θέλει να υφίσταται αξιολόγηση και κριτική. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του στο μέτρο που του αναλογεί κι ας αφήσουμε τις αγαθές προθέσεις στην άκρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου