Καλή εβδομάδα

Στον έλεγχο αποσκευών από Νέα Υόρκη προς Αθήνα, μια κυρία περιμένει στην ουρά πίσω από έναν παπά.

-Πάτερ, μπορώ να σας πω;

-Τι είναι τέκνο μου;

-Ξέρετε, έχω αγοράσει ένα επαγγελματικό σεσουάρ για τα μαλλιά μου και φοβάμαι ότι θα με αναγκάσουν να πληρώσω τέλος εισαγωγής γιατί η αξία του είναι κάπως μεγάλη.

-Κι εγώ τι μπορώ να κάνω γι’ αυτό;

-Μήπως μπορείτε να το κρύψετε κάπου στα ράσα σας; Εσείς είστε ιερωμένος, δεν πρόκειται να σας κάνουν έλεγχο.

-Μα τι λες, τέκνον μου; Μπορώ εγώ να παρανομήσω;

-Μα δε θα παρανομήσετε. Απλά εκμεταλλευόμαστε λίγο το γεγονός ότι δε θα σας ψάξουν!

-Κι αν με ψάξουν;

-Ε, πείτε ένα ψεματάκι!

-Συγνώμη τέκνον μου, ψέματα εγώ δε λέω!

-Καλά, τέλος πάντων, είμαι σίγουρη ότι κάτι θα σκεφτείτε. Κι αν δεν τα καταφέρουμε, πληρώνω το τέλος στην …τελική (-:

Ο παπάς το σκέφτεται λίγο και δέχεται.

Όταν έρχεται λοιπόν η σειρά του να περάσει από τον έλεγχο, γίνεται ο εξής διάλογος:

-Έχετε να δηλώσετε τίποτα, πάτερ;

-Από τη μέση και πάνω όχι, τέκνο μου!

-Ε; Γιατί, από τη μέση και κάτω δηλαδή;

-Ομολογώ ότι κουβαλάω ένα υπέροχο εργαλείο που σχεδιάστηκε για τις γυναίκες. Δυστυχώς είναι ακόμα αχρησιμοποίητο!

Ο υπάλληλος χαμογελάει και τον αφήνει να περάσει.