Τα νηπιαγωγεία (1ο και 2ο) Βελβεντού στον ιερό ναό του αγίου Διονυσίου Βελβεντού για την εορτή των Τριών Ιεραρχών.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Οι μικροί μαθητές των νηπιαγωγείων (1^ου και 2^ου) Βελβεντού και οι νηπιαγωγοί τους (Βάια Παπανώτα, Βασιλική Γκουρομίχου, Άννα Τσιανάκα, Ασπασία Παπαμίχου, Ευανθία Ζίγκου) προσήλθαν στη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε (29-1-2016) στον ιερό ναό του αγίου Διονυσίου (εν Ολύμπω) Βελβεντού για την εορτή των Τριών Ιεραρχών. Η προσέλευσή τους μας χαροποίησε.   

Τα νήπια συμμετείχαν στη Λειτουργία. Βεβαίως. Απήγγειλαν λ.χ. το ‘’Πάτερ ημών’’  με άψογη προφορά με τη βοήθεια των νηπιαγωγών τους. Τα μάτια τους, τα αυτιά τους και όλες οι αισθήσεις τους οθράνοιχτες και δεκτικές της λειτουργικής χάρης. Κοινώνησαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού με σειρά, με ηρεμία, χωρίς βιασύνη, χωρίς ομιλίες.
Πήραν το αντίδωρο στη σειρά υπομονετικά και με τέτοια ευλάβεια νηπιακής αθωότητας, που θα μπορούσε να παράξει βιωματικό μάθημα τρόπου και συμπεριφοράς προς εμάς τους μεγάλους. Κι όλα αυτά (ή εν πάσει περιπτώσει τα περισσότερα από αυτά) είναι έργο και αποτέλεσμα παιδείας που οφείλεται εν πρώτοις στις νηπιαγωγούς τους.  

Στο τέλος και μέσα στο ναό (με παιδαγωγικό υλικό την εικόνα των Τριών Ιεραρχών) κάναμε απλή διδασκαλία στους μαθητές για τους Τρεις μεγάλους πατέρες, Βασίλειο τον Μέγα, Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιωάννη το Χρυσόστομο. Δεν τους ήταν άγνωστα ούτε τα ονόματα ούτε οι επωνυμίες των Τριών Ιεραρχών. ‘’Ο άγιος Βασίλειος είναι Μέγας’’, ‘’Ο άγιος Γρηγόριος είναι Θεολόγος’’, ‘’Ο άγιος Ιωάννης είναι Χρυσόστομος’’ είπαν, σηκώνοντας το χέρι. Είναι εντυπωσιακό και όμορφο ν’ ακούς από τα νήπια αυτές τις λέξεις. Εξ άλλου ‘’εκ νηπίων και θηλαζόντων’’ φτιάχνει (και δέχεται) ύμνους ο Θεός. Επαινώ τις νηπιαγωγούς για το σημαντικότατο έργο τους μέσα στο σχολείο και μέσα στις υπάρξεις των νηπίων- μαθητών τους.

Ξέρω (είμαι βέβαιος) ότι παράλληλο παιδαγωγικό έργο, αναλογικά πάντοτε, γίνεται στα υπόλοιπα επίπεδα και εκπαιδευτικούς κύκλους: στο δημοτικό σχολείο, στο γυμνάσιο, στο λύκειο από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Διότι παιδεία δεν είναι μόνο το ‘’πώς’’ μαθαίνεις (η μέθοδος και η διαδικασία) αλλά και το ‘’τι’’ μαθαίνεις (το περιεχόμενο και η ουσία των όντων).  

Συμπάσχουμε (μαζί με τους νηπιαγωγούς, δασκάλους, καθηγητές, τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων) για την Παιδεία, για την ποιότητά της και για το εύρος της. Διότι υπηρετούμε την Παιδεία και διακονούμε τον άνθρωπο. Δε θέλουμε η παιδεία να εκφυλιστεί σε μια μηχανική διαδικασία επιφανειακής γνώσης και απογύμνωσης του ανθρώπου από την ανθρωπιά του και από την (άδολη) κοινωνικότητά του.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε, χωρίς κομπλεξαρίσματα και ανόητες απορρίψεις, λόγο αληθινής παιδείας: ‘’Όταν μέσα  στην ψυχή σου έχει ρημαχτεί η μνήμη, η γλώσσα, η πίστη των πατεράδων και κάθε πνευματική αξία, τότε αναποφεύκτως δεν θα γλυτώσει ούτε το δέντρο, ούτε το πουλί, ούτε το αεράκι. Το περιβάλλον του ανθρώπου καταστρέφεται επειδή η καταστροφή συνετελέσθη ήδη στα σπλάχνα του’’.

Χωρίς φως στο ‘’μέσα μας’’ δεν μπορεί να υπάρξει φως στα γύρω μας.

‘’Νοήμονες, εκ της κάτω σοφίας γενόμενοι, κυβέρνησιν ένδοξοι, παρά της θείας εκτήσασθε, όθεν ως θεράπαιναν, ταύτην εκείνη πανσόφως υπετάξατε’’. (Κανών των Αγίων, Ωδή δ’).

‘’Άπειρον της γης το βάθος, προς το ουράνιον ύψος, αλλ’ από της γης τους Αγίους, εξήρεν επέκεινα, των ουρανών, ο ουράνιος έρως’’. (Κανών των Αγίων, Ωδή στ’).

‘’Τα του φωτός δοχεία, τας φεγγοβόλους αστραπάς, Βασίλειον νυν τον Μέγαν, Γρηγόριον Θεολόγον, Χρυσόστομον Ιωάννην, ανευφημήσωμεν πάντες’’. (Εξαποστειλάριον).

Χρόνια πολλά με υγεία. Καλό φωτισμό.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

30-1-2016