Οι «ταραξίες» των καταθετών

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Μπορεί η τραπεζική πίστη και η εμπιστοσύνη στην αγορά γενικότερα να «κτίζεται» χρόνο με τον χρόνο, αλλά αρκεί μια στιγμή μόνο και μια λάθος κίνηση για να καταρρεύσει.

Και είναι απορίας άξιον γιατί με όλα αυτά τα δεδομένα οι αρμόδιοι συνεχίζουν να χειρίζονται το θέμα των τραπεζικών καταθέσεων με τόση επιπολαιότητα.

Όλοι θυμούνται τις συνέπειες από δηλώσεις υπουργού για φραγή στις θυρίδες που θεωρήθηκε ως ενέργεια προπομπός για «κούρεμα» των καταθέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν να σημειωθεί τότε μαζική απόσυρση αποταμιεύσεων από τις τράπεζες.

Γιατί είναι φυσικό σ' ένα περιβάλλον φόβου, όπου οι καταθέτες ζουν συνεχώς με την απειλή του Grexit και του haircut, και η παραμικρή παρόμοια δήλωση να σπέρνει τον πανικό.

Άλλωστε, τέτοιες δηλώσεις «κουμπώνουν» άριστα όταν συνδυαστικά υπάρχει μαζί και η πολιτική αβεβαιότητα.

Αλλά ενώ μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου η πολιτική αβεβαιότητα εξέλιπε, ο κίνδυνος του Grexit σχεδόν είχε μηδενιστεί, το υπουργείο Οικονομικών αντί να εκμεταλλευθεί τη θετική αυτή εξέλιξη, επιμένει να καλλιεργεί και να σπέρνει φόβο σ' όσους καταθέτες απέμειναν στις τράπεζες.

Νομίζοντας προφανώς ότι παράγει έργο και φαεινές ιδέες ανακοινώνει κάθε τόσο σχέδιο για έλεγχο των μετρητών, ακόμη και εκείνων που διατηρούν οι πολίτες στο σεντούκι του σπιτιού τους.

Πρόκειται φυσικά για τα χρήματα που έχουν αποσύρει από τις τράπεζες οι αποταμιευτές όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης φοβούμενοι ακριβώς την έξοδο της χώρας από το ευρώ, που για πολλά στελέχη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν επί θύραις.

Έτσι κι αυτή η κυβέρνηση αντί να κάνει την αυτοκριτική γιατί δεν εμπέδωσε ένα κλίμα εμπιστοσύνης, απειλεί ουσιαστικά όλους όσους η ίδια ή οι προηγούμενες κυβερνήσεις ώθησαν στην ανασφάλεια και στην απόσυρση συνεπώς μέρος ή όλων των καταθέσεων και την απόκρυψή τους στο σπίτι ή στις θυρίδες.

Μάλιστα οι αρμόδιοι υπουργοί που ασκούνται συστηματικά σ' αυτές τις πολιτικές δηλώσεις καλώντας τους αποταμιευτές να δηλώσουν τα εκτός τραπεζικού συστήματος χρήματα, αφήνουν να εννοηθεί ότι πρόκειται σίγουρα για «μαύρο» χρήμα ύποπτης προέλευσης.

Αλλά μ' αυτά και πολλά άλλα, όλοι όσοι απέσυραν τα χρήματα τρομοκρατούνται περισσότερο και σπεύδουν ανήσυχοι να «σηκώσουν» και τα υπόλοιπα από τους λογαριασμούς τους.

Και αντί να τα επιστρέψουν ως κατάθεση στις τράπεζες, τα τοποθετούν όλο και πιο βαθιά στις κρυψώνες.

Εξάλλου, με τον τρόπο αυτό, όλες οι κυβερνήσεις από το 2010, και η τωρινή, κατάφεραν να μειώσουν το σύνολο των καταθέσεων από τα 237 δισ. ευρώ στα μόλις 121 δισ. ευρώ.

Έτσι χάθηκαν στο εξωτερικό ή καταχωνιάστηκαν στα στρώματα 116 δισ. ευρώ, ποσό μεγαλύτερο από αυτό το οποίο προβλέπει το τρίτο μνημόνιο με τους δανειστές. Αλλά η κυβέρνηση επιμένει να τρομοκρατεί και τους τελευταίους καταθέτες.

imerisia.gr