Ένοχα κίνητρα

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Φαντάζομαι πως όταν ο Νόρμαν Μέιλερ έγραφε «Το Αμερικανικό όνειρο», ήθελε στη κοινωνική του προσέγγιση να σε προδιαθέσει κύρια για τη δημιουργική αξία της εργασίας, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την οικονομική ανάδειξη και δικαίωση της προσπάθειας του κάθε αμερικανού πολίτη. Μπορεί βέβαια να κατηγορήθηκε αυτό το μοντέλο ανάπτυξης της κοινωνίας ως καταναλωτική έκφραση που αποσκοπούσε στην θεοποίηση των αγαθών, περιφρονώντας παγερά τις ανθρώπινες αξίες.
Όμως αυτό είναι κάτι που αφορά την αμερικανική πολιτεία και δεν θα μας έπεφτε κανένας λόγος αν δεν εξήγαγαν το «Όνειρό τους» βίαια και με το έτσι θέλω στην Παγκόσμια κοινότητα.     

                                                                        

 Όχι γιατί αυτό καθ’ αυτό το όνειρο δεν ταιριάζει κι σε άλλους «ονειροπόλους», αν τεθεί ως πρόταση πολιτική, κοινωνική, οικονομική, αλλά γιατί επιβάλλεται προσχηματικά θεωρώντας τον υπόλοιπο κόσμο βαθιά νυχτωμένο σε λάθος όνειρα… Όταν μάλιστα επιβάλλεται στις μέρες μας ως εφιάλτης όπως στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, ή στις  χώρες της «Αραβικής Άνοιξης» που τις βύθισε σε θεοσκότεινο χειμώνα, τότε η υποκρισία δεν έχει όρια, ούτε σύνορα, γεννά ανεξέλεγκτα τρομοκράτες, που υπογράφουν με το αίμα αθώων ανθρώπων ως Αλ Κάιντα, ως Μπόκο Χαράμ, ως ISIS και ποιος ξέρει ποια ακόμα εκκόλαψη διαστροφής ετοιμάζεται να εξυπηρετήσει τον Παγκόσμιο Εφιάλτη.                                                                                                                        

Το τραγικό είναι ότι χώρες με διαφορετικούς Πολιτισμούς, με Εθνικές ρίζες στα βάθη της ιστορίας τους, που επένδυσαν στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στην προάσπιση των ιδεών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων, αν και δεν κοιμούνται στο ίδιο «κρεβάτι», βλέπουν το ίδιο Αμερικάνικο όνειρο και ας ζουν και αυτοί με την απειλή του Εφιάλτη.                                                                                                                                                                   

Αντί η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποδεικνύει την βαθιά πολιτισμική της διαφορά στον αντίποδα της «pax americana» με ανθρώπινες υπερβάσεις, έχει αφεθεί στην ευγενική αποδοχή της διακριτικής υποτέλειας στις ΗΠΑ. Δέσμια ενός στρατιωτικού συμφώνου που δεν έχει λόγο ύπαρξης μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, εκτός από το να ενισχύει τις «διαθέσεις» των Ηνωμένων Πολιτειών και τα «παιχνίδια» κυριαρχίας τους, συμβιβάζεται στον όρο μιας ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ Δύσης σε ρόλο «μπάτλερ». Μια Ε.Ε. καθοδηγούμενη ανάλογα με τα συμφέροντα του μεγάλου αδελφού και δευτερευόντως με τα δικά της, αρκείται σε ρόλο κομπάρσου επιδιώκοντας τα ισχυρότερα μέλη της την εύνοια των ΗΠΑ, τις εντολές των οποίων μεταφέρουν άλλοτε «παιδαγωγικά» και άλλοτε υποχρεωτικά μέσα από συμφωνίες και οικονομικές πιέσεις στα πιο αδύναμα μέλη.  Έτσι ο αντίποδας της Ευρώπης λειτουργώντας κατά το μάλλον με τη στενότητα των συμφερόντων ενός εκάστου μέλους, μετετράπη σε απλό πεζοναύτη που εκτελεί τα «παραγγέλματα» του εκάστοτε Αμερικανού Προέδρου.                                                                                                                                                        

Με αυτήν την εξάρτηση που προσβάλλει βάναυσα το Ευρωπαϊκό Ιδεώδες και τους μεγάλους οραματιστές του όπως ο Βίλλυ Μπράντ, ο Σαρλ ντε Γκώλ, ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Χέλμουτ Σμίτ, ο Ζακ Ντελόρ…, οι αξίες του ξέφτισαν στα χέρια ασήμαντων ηγετών σήμερα, που αντί να εκπέμπουν το ΦΩΣ του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού κατάντησαν κλεφτοφάναρα και συνεργοί στα συμφέροντα της  Αμερικής. Ταυτισμένοι απόλυτα στους φανερούς και στους μύχιους σκοπούς του υπερατλαντικού συμμάχου, δεν διστάζουν να συναινούν με τη στάση τους στη διάλυση κρατών μελών του ΟΗΕ, καταλύοντας την Εθνική τους Κυριαρχία και της ανεξαρτησία τους, σπέρνοντας το ΧΑΟΣ…                                                                                                                                                                             Ένα ΧΑΟΣ που στη γεωπολιτική σκακιέρα προκειμένου να εδραιωθεί, χρησιμοποιείται ο πιο ερεβώδης  θρησκευτικός φανατισμός και το πλέον αβυσσαλέο μίσος μέσω τρομοκρατικών «οργανώσεων» που θολώνουν την πραγματική εικόνα και καλύπτουν τα ΕΝΟΧΑ ΚΙΝΗΤΡΑ. Αυτά τα ένοχα κίνητρα που φροντίζουν να υπάρχει πάντα μία απειλή ούτως ώστε να δικαιολογεί τη δράση τους και τους απώτερους σκοπούς τους. Αυτά τα ένοχα κίνητρα που αποσταθεροποιούν τις χώρες με ενεργειακό πλούτο για να μην απειληθούν τα συμφέροντα των φιλικών τους οικογενειών στα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Αυτά τα ένοχα κίνητρα που τα ενοχλεί στη γειτονιά της Ευρώπης η οικονομική άνοδος της Ρωσίας από τις ενεργειακές της πηγές και άρα το λαθραίο πετρέλαιο από το Κιρκούκ και τη Μοσούλη μπορεί να πλήξει την οικονομία της. Ναι, αυτά τα ένοχα κίνητρα που ενοχλούνται  από τη ναυτική βάση της Ρωσίας στη Συρία και επομένως το ΧΑΟΣ πρέπει να διευρυνθεί με την ανατροπή του Άσαντ.                                                                                                                                        

Τώρα αν εκατομμύρια πρόσφυγες σφαγιάζονται-πνίγονται, πεθαίνουν αναζητώντας το Ευρωπαϊκό Όνειρο, αν μία χώρα ισοπεδώθηκε από τους βομβαρδισμούς και υποχρεώθηκε σε εθνολογική αποσύνθεση, αν τα μνημεία χιλιετιών του ανθρώπινου πολιτισμού καταστράφηκαν από τα πειραγμένα μυαλά, τα ένοχα κίνητρα δεν ανησυχούν, «Ο Θεός ευλογεί την Αμερική».                                                                                                                                     

 Μη με ρωτήσετε όμως ποιος ΘΕΟΣ; Ο Θεός που ξεπλένει το ματωμένο πετρέλαιο που διακινεί η οικογένεια του Ερντογάν; Ο Θεός που καλύπτει τους υπόγειους εξοπλισμούς που αποφέρουν δισεκατομμύρια «μαύρο χρήμα» στην Τουρκία και στον Σουλε-γαν τον Μεγαλ-απρεπή Σαράγια; Ο Θεός που αποστρέφει το βλέμμα Του από τους δουλεμπόρους στο Αιγαίο για να εξαγορασθούν οι συνειδήσεις των Ευρωπαίων με «μπαχτσίσι» 3,5 δις Ευρώ και χαϊδολογήματα στους Τούρκους; Ο Θεός που δια στόματος Ομπάμα και Γ.Γ. του ΝΑΤΟ έδωσαν άφεση αμαρτιών στην Τουρκία για την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους σε Συριακό έδαφος λέγοντας ασύστολα ψέματα ότι η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εναέριο χώρο της;( Δεν μας είπαν όμως ότι δεν κινδύνευε η Τουρκία αλλά τα κομβόι με το λαθραίο πετρέλαιο και τα λαθραία όπλα Αμερικανικής παραγωγής. Όπως δεν μας είπαν αν κάναμε τα ίδια εμείς στο Αιγαίο τι θέση θα έπαιρναν;).                                                                                              

 Ποιος Θεός μωρέ; Αυτός που αδιαφορεί για τις Διεθνείς Συνθήκες περί προστασίας αιχμαλώτων πολέμου και κλείνει τα μάτια όταν τους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ και ΣΚΥΛΕΥΟΥΝ το    σώμα τους;                                                                                                                                                                        

Ποιος; Αυτοί δεν έχουν ΘΕΟ, αυτοί θεοποίησαν τους εαυτούς τους. Ξεχνούν όμως τα λόγια του Χένρυ Μίλλερ «Ότι χρειάζεται βία για να διατηρηθεί, είναι καταδικασμένο!!!».                                                                                                                              

 Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                 Magklarasvas@Yahoo.gr