Η κακοδαιμονία της δημόσιας διοίκησης οφείλεται σε πολλά πράγματα. Το ένα από αυτά έχει να κάνει με τη μη τήρηση των διαδικασιών και τον αυτοσχεδιασμό. Δεν έχεις λεφτά σε έναν κωδικό, τσουπ τα παίρνεις από κάποιον άλλο για να καλύψεις “τρύπες” και πάει λέγοντας.
Είναι κοινή πρακτική, όπως έχουν ομολογήσει δεκάδες φορές άνθρωποι που έχουν ασκήσει διοίκηση στο δημόσιο και στην αυτοδιοίκηση.
Στην πορεία, αυτές οι πρακτικές από εξαίρεση έγιναν ο κανόνας της διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, με αποτέλεσμα να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Για τη ρίζα του προβλήματος χρειάζεται να ανατρέξει κάποιος στον Αδάμ και την Εύα και φυσικά υπόλογους δεν θα βρει πουθενά, αφού το δεντράκι των ευθυνών έγινε ολόκληρο δάσος.
Στη γλώσσα των οικονομολόγων οι όροι που χρησιμοποιούνται αποτυπώνουν μια πλευρά μόνο του ζητήματος. Η άλλη είναι οι πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν στα λογιστικά γεγονότα.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, το έλλειμμα σ’ ένα ταμείο σημαίνει ότι απουσιάζουν χρήματα που θα πρέπει να είναι μέσα, σύμφωνα με τα βιβλία. Το που πήγαν αυτά τα χρήματα κι αν πήγαν κάπου για να καλύψουν άλλες πραγματικές ανάγκες είναι μια άλλη υπόθεση.
Και στο μεν ιδιωτικό μας κουμπαρά επιτρέπεται να κάνουμε μεταφορά χρημάτων από τον κωδικό “διακοπές Χριστουγέννων” στον κωδικό “έκτακτες ανάγκες αγοράς δώρων για βαφτιστήρια” χωρίς να απολογηθούμε, αλλά στο δημόσιο κουμπαρά τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα και προφανώς απαιτούν την παρουσία συγκεκριμένων παραστατικών, τα οποία θα πρέπει να είναι στη διάθεση της υπηρεσίας, για να εξασφαλίζεται η συνέχεια και η διαφάνεια των θεσμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου