Στο δάσκαλο Βασίλη Δημόπουλο, που έφυγε.

της Άννας Γεωργάκη
 Είχα τη χαρά και την τιμή  θα έλεγα, να γνωρίσω τον κ. Δημόπουλο πρώτα ως δάσκαλο, αφού στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου ήταν ο δάσκαλός μου και αργότερα, δασκάλα η ίδια, ως συνάδελφο και σχολικό σύμβουλο.

Ως δάσκαλος  σ’ εκείνα τα χρόνια της προεφηβείας  μας , μας έδωσε όλα τα απαραίτητα εφόδια (γνώσεις, αρχές, ήθος, συμπεριφορά) για να ανοίξουμε τα φτερά μας,
ώστε να κατακτήσουμε τους στόχους μας. Μας  προετοίμασε για ένα καλύτερο αύριο κι ένα μέλλον ανώτερο.

Ως συνάδελφος και σχολικός σύμβουλος στάθηκε δίπλα μας στο δύσκολο, αλλά πολύ ωραίο έργο μας, με τις νουθεσίες, τις καινοτόμες πρακτικές, τη συνεργασία και τη βοήθειά του κάθε φορά που την είχαμε ανάγκη. Πάντα φίλος και αρωγός σε κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία.

Πολλά λόγια δε χρειάζονται νομίζω αυτήν την ώρα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος φόρος  τιμής που πρέπει να αποδώσουμε στο πρόσωπό του, τώρα που ο δάσκαλος ταξιδεύει στην αιωνιότητα.

Ευχαριστώ πολύ, δάσκαλε και καλό παράδεισο.

Η μαθήτριά σου και δασκάλα τώρα στο Δημοτικό Σχολείο Βελβεντού, που κι εσύ κάποτε υπηρέτησες,

Άννα Γεωργάκη