Κομπογιαννίτες

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη, ΒΗΜΑ

Πολύ φοβούμαι ότι η χώρα πολύ περισσότερο από πρωτογενές πλεόνασμα έχει ανάγκη από πρωτογενή λογική.

Δεν εξηγείται διαφορετικά για ποιον λόγο οι διάφοροι κομπογιαννίτες της Ακροδεξιάς και της Ακροαριστεράς, που σκίζουν (κατά τα άλλα) τα ρούχα τους εναντίον της τρόικας και του μνημονίου, αγωνίζονται τώρα να αμφισβητήσουν είτε τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος είτε την επίτευξή του.

Μα, βρε ανόητοι, πώς θα φύγει η τρόικα και πώς θα τελειώνουμε με τα μνημόνια, αν δεν καταφέρει η χώρα να ζει με όσα έχει;

Αν δεν περιορίσουμε τις ανάγκες του δανεισμού, άρα την επιβολή και τον έλεγχο των δανειστών;

Αν η εκάστοτε κυβέρνηση δεν πάψει επιτέλους να λειτουργεί κάτω από τον εκβιασμό της δόσης και της στάσης πληρωμών;

Αν οι όποιες πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες του κράτους αφορούν μόνο την εξυπηρέτηση του χρέους και όχι τη λειτουργία του;

Αντιλαμβάνομαι να αμφισβητούν τη σημασία του πλεονάσματος όσοι επιθυμούν να παραμείνει η χώρα σε καθεστώς ειδικής επιτήρησης ή όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα χωρίς έλεγχο και σφαλιάρα δεν μπορεί να κάνει το σωστό.

Αυτή είναι, λίγο-πολύ, η άποψη της γερμανικής κυβέρνησης και ορισμένων εργοδοτικών κύκλων στην Ελλάδα.

Με αυτούς άραγε συμφωνεί η αντιπολίτευση;

Διότι αν δεν συμφωνεί, τότε θα έπρεπε να είχε κάνει το πρωτογενές πλεόνασμα Ευαγγέλιο. Κι ο Τσίπρας με τον Καμμένο να κόβουν αποδείξεις στις ταβέρνες για να το πετύχουμε.

Αυτό τουλάχιστον λέει η στοιχειώδης πρωτογενής λογική. Οτι η δημοσιονομική επιτυχία είναι ο μόνος υπαρκτός δρόμος απεγκλωβισμού από την τρόικα και τους όρους των δανειστών. Αλλος, καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει.

Αλλά ποιος έχασε τη λογική του για να τη βρουν οι δικοί μας;

Κι όχι μόνο αυτοί της αντιπολίτευσης αλλά και οι άλλοι της συμπολίτευσης που προτού ακόμη πιάσουμε το πλεόνασμα άρχισαν τις κουβέντες και τις ανακοινώσεις πως... θα το μοιράσουν!..

«Εξις, δευτέρα φύσις» θα μου πείτε. Σωστό.

Ούτως ή άλλως, τόσα χρόνια κυβερνούσαν μοιράζοντας αυτά που δεν υπήρχαν. Τι τους πειράζει τώρα να αρχίσουν να μοιράζουν και από εκείνα που δεν υπάρχουν;