Ποιος βάζει την ατζέντα;

Tης Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Η θεωρία του «καθορισμού της ημερήσιας διάταξης» (1922) περιγράφει την ικανότητα των μέσων να επηρεάζουν καταλυτικά την αντίληψη του κοινού για το ποια θέματα είναι σημαντικά. Την πιο διάσημη ρήση για το θέμα έχει προσφέρει ο Bernard Cohen (1963), λέγοντας ότι ο τύπος μπορεί να μην καταφέρνει πάντα να πει στους ανθρώπους τι να σκεφτούν, αλλά πώς να σκεφτούν για το κάθε θέμα.
Iσως τα τελευταία χρόνια η ρήση αυτή του Cohen, πάνω στην οποία βασίστηκε ένα πολύ μεγάλο μέρος της θεωρίας της επικοινωνίας, να απαιτεί επαναπροσέγγιση.

Κι αυτό γιατί ούτε τα λεγόμενα κυρίαρχα μέσα (τύπος-τηλεόραση) βάζουν πλέον την ατζέντα, ενώ ο απέραντος χώρος των social media ενδείκνυται για ερμηνείες και παρερμηνείες.
Η κύρια πηγή των ειδήσεων για τα έως τώρα παραδοσιακά μέσα είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εξάλλου, χωρίς δημοσιογράφους και με μειωμένο προϋπολογισμό, το έτοιμο υλικό της δημοσιογραφίας των πολιτών είναι μια ανέξοδη λύση. Ούτε λόγος, βέβαια, για διασταύρωση και αξιοπιστία των πηγών. Φτάνει να πει κάποιος κάτι. Η ερμηνεία που θα δοθεί μπορεί να γίνει λάστιχο, ώστε να εξυπηρετήσει την επιχειρηματολογία του καθενός.
Ποιος βάζει, λοιπόν, την ατζέντα; Μα, φυσικά αυτός που μπορεί με τον πιο προβοκατόρικο τρόπο να πει κάτι, χωρίς στην ουσία να λέει τίποτα.