Το υλικό των ονείρων

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Περιμένεις πως και πώς να ανοίξει το σχολείο με μια προσμονή που ξεφουσκώνει πολύ γρήγορα, σε σημείο που λίγες μέρες μετά τον αγιασμό γίνεται αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της χρονιάς. Οχι για όλους, βέβαια.

Εχεις ανάγκη να δεις φίλους, να πεις τα του καλοκαιριού, να ενταχθείς και πάλι ξανά στον κοινωνικό σου περίγυρο. Δύσκολο πράγμα να ξεφύγεις από τον κοινωνικό περίγυρο, σημείο αναφοράς και σίδερα φυλακής παράλληλα.

Το σχολείο κλείνει μέσα του σχεδόν όλες τις διαφορές της ίδιας της κοινωνίας, με κερασάκι στην τούρτα την αποδοχή από τους άλλους, τους συμμαθητές.

Μόνο που τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο αγώνας του να κατακτήσεις μόνος τους γύρω με την προσωπικότητα, την εξυπνάδα και το τσαγανό σου, έγινε αγώνας των γονιών σου να κερδίσουν στα σημεία τους άλλους γονείς, φορτώνοντας την ατζέντα με νέες δραστηριότητες και επισκέψεις στα Jumbo.

Τα όνειρα, όμως, δεν κολλάνε με UHU στικ και το υλικό που είναι φτιαγμένα σίγουρα δεν αποτελείται από ξύστρες, τέμπερες και κασετίνες, πολύ δε περισσότερο από λαπ-τοπ και ταμπλέτες. Ασφαλώς τετράδια και μολύβια είναι εργαλείο απαραίτητο για τη μάθηση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη μοναδική προϋπόθεση γι’ αυτή.

Σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, ο  δάσκαλος σου μπορεί να δείξει ποιος είναι και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μετατρέποντας τα ευτελή σε σημαντικά και χρησιμοποιώντας για «όπλο» τη φαντασία σου που μπορεί να σε ταξιδέψει πιο μακριά από όλους τους Google maps του κόσμου.