Αγιασμός στο 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού για την έναρξη των μαθημάτων

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

 Τελέσαμε (11-9-2013) ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, με τον π. Αθανάσιο Γεωργιάδη, Εφημέριο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού τον καθιερωμένο Αγιασμό για την έναρξη των μαθημάτων στο 2^ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού. Αγιασμό, ο οποίος τελείται σε όλα τα σχολεία όλων των βαθμίδων της πατρίδας μας και που καταδεικνύει (η σχέση αυτή Παιδείας και Αγιασμού) την ιστορική, διαλεχτική συνομιλία, σύνθεση και εθελούσια συγκατοίκηση-συνύπαρξη της παιδείας με την ορθόδοξη εκκλησιαστικότητα.

Μια σχέση, που προέκυψε ως ανάγκη απόδοσης νοήματος στα Γράμματα και στην Παιδεία, με την έννοια όχι μόνο του κλειστού χώρου μα και του τρόπου καλλιέργειας του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του (ποιος είμαι; από πού έρχομαι; πού πάω;) και με τον ‘’άλλον’’ χωρίς τον οποίο και χωρίς την κοινωνία με αυτόν τον ‘’ξένο’’, η ζωή του να μεταβάλλεται σε μια ‘’ανυπόφορη πλήξη’’ μιας αυτοθαυμαζόμενης ατομικής οντότητας.  

Μια σχέση, που έρχεται να δώσει απάντηση στα ερωτήματα: Τι είναι τα Γράμματα, πώς και γιατί τα μαθαίνουμε; Τι είναι η Παιδεία και ποιο το περιεχόμενό της; Αναφέρονται τα Γράμματα και η Παιδεία στον όλο άνθρωπο ή σε ένα τμήμα (κομμάτι) της ύπαρξής του; Η διαμόρφωση σχέσης του ανθρώπου ως προσώπου με το συνάνθρωπο, η ποιότητα αυτής της σχέσης, ενδεχομένως η απόρριψη του ‘’άλλου’’ και της κοινωνίας μαζί του, που μπορεί να γίνεται με πολύ εκλεπτυσμένους σύγχρονους τρόπους και συμπεριφορές, ως φυλετικά ‘’κατωτέρου’’ είναι (ή δεν είναι) ζητήματα που (πρέπει να) απασχολούν την Παιδεία και τα Γράμματα;   

Μια συνομιλία, που έχει (αναπόφευκτα) και τους κραδασμούς της στην ιστορική της διαδρομή, όταν λ.χ. ή απορρίπτεται για ιδεολογικούς λόγους ο Αγιασμός, γιατί προσβάλλει τάχα το ιδεώδες της σύγχρονης αντίληψης για την (τεχνοκρατικού τύπου μάλλον) Παιδεία ή θεωρείται διακοσμητικό στοιχείο φολκλορισμού στην έναρξη των μαθημάτων, που με την τέτοια αντίληψη θα μπορούσε και να μην υπάρχει ή και να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, ας πούμε, ένα πιο χρήσιμο ‘’εργαλείο του συστήματος’’ για τη βελτίωση της παραγωγικής του μηχανής. Ή ακόμα και να συνωστισθεί ο Αγιασμός και το περιεχόμενό του (δηλ. το Ευαγγέλιο της Εκκλησίας του Χριστού με την ιστορική εμπειρία της αποδοχής και της βίωσής του από το συλλογικό βίο των ορθόδοξων λαών με τον πολιτισμό της νήψης και της αλληλοπεριχώρησης) στη σφαίρα της εγωτικής ατομικότητας. Μια τέτοια απώθηση, αν τελικά συμβεί, ποιον θα βλάψει;   

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (11-9-2013)