Δώσαµε έδαφος και λόγο στους ακραίους λαϊκιστές

Με έχει προβληµατίσει πολύ αυτή η ιστορία µε τους «αγανακτισµένους πολίτες». Πολύ όµως. Τι δηλαδή µε έχει προβληµατίσει; Να, τι είναι αυτό ας πούµε που κάνει µερικούς πολίτες να συγκεντρώνονται έξω από το σπίτι ενός πολιτικού όπως ο Κώστας Σηµίτης και να φωνάζουν «φέρε πίσω τα κλεµµένα». Μπορεί να πιστεύουν πραγµατικά ότι ο Κώστας Σηµίτης µπορεί να έκλεψε έστω και ένα ευρώ;Οτι στα 8 χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα καρπώθηκε κάτι από την περιουσία του ∆ηµοσίου; Οτι έγινε ας πούµε πλούσιος επειδή σ’ αυτά τα 8 χρόνια έκανε περιούσια όντας πρωθυπουργός; Είµαι βέβαιος πως όχι. Ο άνθρωπος που πήρε τη χώρα από ένα σηµείο Α και την πήγε µερικά βήµατα µπροστά, που επί των ηµερών του η χώρα µπήκε στο ευρώ, έκανε τα µεγάλα έργα και διοργάνωσε τους Ολυµπιακούς Αγώνες, κλέφτης δεν ήταν. Ηταν ένα καλός πρωθυπουργός. Το ότι δεν.. κατάφερε να αντιµετωπίσει – και αυτός – τη διαφθορά και άφησε να αναπτυχθούν ακόµη και γύρω του παρασιτικά φαινόµενα, είναι ασφαλώς στα µείον του. Αλλά κλέφτης δεν ήταν! Τέλεια και παύλα.

Καθοδηγούµενοι οι αγανακτισµένοι
Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, µα όλοι. Πολιτικοί, δηµοσιογράφοι και πολίτες. Τι είναι λοιπόν αυτό που έκανεαυτούς τους ανθρώπους να µαζευτούν έξω από το σπίτι του και να φωνάζουν «φέρε πίσω τα κλεµµένα»; Ποιακλεµµένα; Και από ποιον; Μια πρώτηεξήγηση είναι ότι πρόκειται για έναάθροισµα λαϊκιστών που καθοδηγούνται από κάποιους άλλους, οι οποίοι µε τη σειρά τους εξυπηρετούν ορισµένα συµφέροντα. ∆ικά τους, άλλων, καµιά σηµασία δεν έχει.

Μια δεύτερη εξήγησηείναι ότι αυτοί οι άλλοι µπορεί ας πούµενα είναι ένα κόµµα – λέγε για παράδειγµα, Νέα ∆ηµοκρατία – , το οποίο θέλει ντε και καλά να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για τον δικό του ρόλο στηνκρίση και στο πώς φτάσαµε ώς εδώ, στον πάτο δηλαδή. Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για πηγαία αγανάκτηση.

Αλλά τι είναι η αγανάκτηση; Είναι εκείνο το συναίσθηµα που σου προκαλεί το αίσθηµα της αδικίας, το οποίο στη συνέχεια προκαλεί την οργή και εκείνη φέρνει την αγανάκτηση – θέλεις να βγάλεις από µέσα σου αυτό που σε βαραίνει...

Η Δηµοκρατία του Λιντς...
ΟΚ να το βγάλεις. Σου είπε κανείς όχι;

Σου το απαγόρευσε κανείς; Στη ∆ηµοκρατία που ζούµε, έχεις τρόπους. Αν θεωρείς ότι ο Σηµίτης και ο κάθε Σηµίτης έκλεψε, δυο χιλιόµετρα είναι η Ευελπίδων από το κέντρο, πετάξου ώς τον εισαγγελέα υπηρεσίας και τράβα του µια µήνυση που να είναι όλη δικιά του. Να ασχοληθεί η ∆ικαιοσύνη µαζί του, να βρει την άκρη. Υστερα κάνε υποµονή ώς τις εκλογές. Μαύρισε τον ίδιο και το κόµµα του, και ανάδειξε στην εξουσία το κόµµα που σου αρέσει και που εκτιµάς ότι αυτό δεν θα κλέβει, ούτε φυσικά ο αρχηγός του. Τα άλλα, τι χρειάζονται; Και αν νοµιµοποιηθεί αυτή η «αγανάκτηση», πού µπορεί να σταµατήσει; Και πώς; Καίγοντας τον πολιτικό; Το σπίτι του; Τους δικούς του; Αλλά τότε αυτή δεν είναι ∆ηµοκρατία, είναι η ∆ηµοκρατία του Λιντς που έχει τους δικούς της νόµους. Και είναι επίσης και ο νόµος της ζούγκλας. Εχουµε τρελαθεί εντελώς; 
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ