ΣΥΡΙΖΑ γιαουρτλού

O καβγάς Πάγκαλου - ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής σαπουνόπερας. Βαρύτατες καταγγελίες εκατέρωθεν, υβριστικοί χαρακτηρισμοί, μεταφερόμενες ομάδες διαμαρτυρομένων, ακόμη και αλβανοί προβοκάτορες- πραγματικοί ή φανταστικοί. Δεν χρειάζεται να τα πάρουμε τοις μετρητοίς. Τα γεγονότα ωστόσο δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

Γεγονός πρώτο: Αποτελούν σχεδόν δημοκρατικό δικαίωμα πλέον ο προπηλακισμός και το γιαούρτωμα πολιτικών από όλα τα κόμματα ατιμωρητί: από τον κ. Αλαβάνο και τον κ. Χατζηδάκη ως τον κ. Πάγκαλο και τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη.

Γεγονός δεύτερο: Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει γίνει στην πραγματικότητα πανεπιστημιακόάβατο για όσους δεν τυγχάνουν της έγκρισης των εκάστοτε ακτιβιστών. Στη διαδικασία αυτή μάλιστα έπαιξε κορυφαίο ρόλο η παραδοσιακή Αριστερά με προεξάρχουσα την ΚΝΕ, η οποία απαγόρευε κατά βούληση εκδηλώσεις «νεοφιλελεύθερου» ιδεολογικού περιεχομένου.


Τη σκυτάλη πήραν λογής λογής αριστεριστές και αντιεξουσιαστές, ξυλοκοπώντας ακόμη και αριστερούς ομιλητές- όπως τον κ. Ι. Πανούση, πάλαι ποτέ υποψήφιο του Συνασπισμού! Ολα αυτά φυσικά στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Γεγονός τρίτο: Στην υπόθεση των οργανωμένων αποδοκιμασιών έχουν μπει και διάφορα λούμπεν στοιχεία της πολιτικής και των μίντια, τα οποία, εκμεταλλευόμενα το κλίμα της ανομίας που τείνει να επικρατήσει, επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα πλήρους απεξάρθρωσης της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Συνεπικουρούνται φυσικά και από δηλώσεις στελεχών της Αριστεράς, όπως ο κ. Αλαβάνος, ο οποίος σε ένα κρεσέντο δημαγωγίας ζήτησε να γίνει πλατεία Ταχρίρ η πλατεία Συντάγματος.

Γεγονός τέταρτο: Στα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά- εξαιρείται η επίθεση στον κ. Αλαβάνο, που ήταν βέβαια «φασιστική» πρόκληση- ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση, αρνούμενος μεν κάθε συμμετοχή στελεχών του, αλλά και αποδίδοντας τις επιθέσεις στη δικαιολογημένη οργή των πολιτών. Κάποιες φορές η στάση του αυτή οδηγεί σε τραγελαφικές θέσεις.

Μετά την επίθεση φοιτητών στον Πρωθυπουργό στη Σύρο, για παράδειγμα, διαβάζουμε στην εφημερίδα του χώρου ότι η χρήση δακρυγόνων ήταν απρόκλητη «τουλάχιστον το πρωί»- το μεσημέρι δηλαδή ήταν δικαιολογημένη;-, μόνο και μόνο για να πληροφορηθούμε αμέσως μετά ότι το απρόκλητον συνίσταται στο ότι η Αστυνομία απάντησε με χημικά και χειροβομβίδες κρότου- λάμψης στη «ρίψη νεραντζιών και κομματιών μαρμάρου». Τόσο απρόκλητη!

Για να μην έχουμε μάλιστα καμία αμφιβολία για την ταυτότητα των πρωταγωνιστών, το απρόκλητον υπογράφει και η κίνηση «Πολίτες κόντρα στον καιρό»- προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως επισήμως ενημερωνόμαστε-, η οποία παράλληλα καταγγέλλει την «καλοστημένηκυβερνητική φιέστα». Προφανώς στη Σύρο ο Πρωθυπουργός δεν δικαιούται να πηγαίνει.
Αυτά λοιπόν είναι γεγονότα για τα οποία δικαίως ο κ. Πάγκαλος διαμαρτύρεται. Με υπερβολικότρόπο; Ασφαλώς. Μπλέκοντας κάποιες φορές αλήθειες με ψέματα; Ισως. Αλλά πάντως διαμαρτύρεται. Και ευτυχώς άρχισαν να διαμαρτύρονται και άλλοι στην κυβέρνηση. Γιατί δεν πρόκειται να γίνουμε ούτε Ταχρίρ ούτε γιαουρτλού...