Κόλαφος για Λεούδη και το νέο πόρισμα

Tου Τάκη Κανελλόπουλου από το http://www.makthes.gr

vetonews.gr

Σε… ναρκοπέδιο σκανδάλων είχε μετατραπεί η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας κατά τα πεντέμισι χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης από τον κουμπάρο του Κώστα Καραμανλή και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Ανδρέα Λεούδη.

Την υπόθεση, που είχε αναδείξει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η «Θ» τον Ιούλιο του 2010, επιβεβαιώνει το πόρισμα τεσσάρων επιθεωρητών του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο παραδόθηκε στο τέλος του περασμένου έτους στον τότε περιφερειάρχη Γιώργο Κίρκο, ο οποίος με τη σειρά του το κατέθεσε στην εισαγγελία Κοζάνης. Οι επιθεωρητές έλεγξαν μόνον μία από τις πολλές υποθέσεις με οσμή σκανδάλου που εντοπίστηκαν σε προηγούμενο έλεγχο, αυτήν η οποία αφορούσε το έργο της αποναρκοθέτησης περιοχών της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου, προϋπολογισμού 4,4 εκατομμυρίων ευρώ. Ο νέος έλεγχος εστιάστηκε στο συγκεκριμένο έργο, επειδή εκτός των άλλων είχε χρηματοδοτηθεί κατά 80% από κοινοτικά κονδύλια μέσω του προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας». Στο άνω των 100 σελίδων πόρισμά τους, το οποίο αποκάλυψε προ ημερών το Vetonews της Κοζάνης, οι επιθεωρητές διαπιστώνουν σωρεία απίστευτων παραβάσεων και παρατυπιών και προτείνουν την απένταξη του έργου από το κοινοτικό πρόγραμμα, πράγμα το οποίο τελικώς έγινε, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να καλείται να πληρώσει πλέον από την τσέπη της το κόστος του έργου στο σύνολό του.

Σημεία και τέρατα
Ο πρώτος έλεγχος, ο οποίος είχε γίνει στις αρχές του 2010 έπειτα από εντολή του κ. Κίρκου, είχε διαπιστώσει τα εξής απίθανα πράγματα:
α. Ενώ για την αποναρκοθέτηση εκτάσεων αρμόδιος είναι ο στρατός, περιέργως το έργο εμπνεύστηκε και υλοποίησε η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Εξαιτίας αυτού το έργο ακόμη και σήμερα δεν έχει παραληφθεί από την αρμόδια υπηρεσία στρατού, καθώς το νομικό πλαίσιο δεν της επιτρέπει να αναλάβει την ευθύνη πιστοποίησης ασφαλούς αποτελέσματος σε έργο αποναρκοθέτησης που έχει υλοποιήσει ιδιωτική εταιρεία. Εν ολίγοις η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας «έσπρωξε» σε συγκεκριμένη εταιρεία 4,4 εκατ. ευρώ για ένα έργο για το οποίο αρμόδιος είναι μόνον ο στρατός!
β. Το έργο ανατέθηκε στη μοναδική εταιρεία που κατέθεσε προσφορά, και όπως απεδείχθη από την έρευνα που διεξήχθη, μεταξύ περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, που ήταν ο φορέας υλοποίησης του έργου, και αναδόχου υπήρχαν «υπόγειες» διαδρομές και προσυνεννοήσεις.

Ειδικότερα με επιστολή του προς τον τότε υπουργό Ανάπτυξης ο κ. Λεούδης εξουσιοδότησε συγκεκριμένο ιδιώτη, για να προετοιμάσει και να υποβάλει την πρόταση υλοποίησης του έργου για λογαριασμό της περιφέρειας. Όλως τυχαίως τον ίδιο ιδιώτη εξουσιοδότησε έναν χρόνο μετά και ο ανάδοχος, για να καταθέσει την προσφορά του στο διαγωνισμό της περιφέρειας! Επιπλέον στα τεύχη δημοπράτησης υπήρχαν όροι οι οποίοι θεωρήθηκαν «φωτογραφικοί», προκειμένου να επιλεγεί η συγκεκριμένη εταιρεία. Αναφέρεται για παράδειγμα ότι ένας από τους όρους συμμετοχής στο διαγωνισμό είναι «ο υποψήφιος ανάδοχος να έχει συνολικό κύκλο εργασιών για τις τελευταίες τρεις διαχειριστικές χρήσεις μεγαλύτερο από το 200% του προϋπολογισμού του υπό ανάθεση έργου», απαίτηση που κάλυπτε ακριβώς η εν λόγω εταιρεία. Επίσης κατά παρέκκλιση της καθιερωμένης πρακτικής αλλά και της κοινής λογικής ο διαγωνισμός δεν κηρύχθηκε άγονος, παρότι προσήλθε σε αυτόν μόνον ένας ενδιαφερόμενος.

γ. Τα πρακτικά της επιτροπής Διενέργειας, Αξιολόγησης και Εισήγησης για ανάθεση έργου έχουν παραποιημένες υπογραφές!

Το τελικό πόρισμα
Έπειτα από αυτές τις διαπιστώσεις διατάχθηκε από το τότε υπουργείο Οικονομίας, την άνοιξη του 2010, νέος έλεγχος, ο οποίος ανατέθηκε σε τέσσερις οικονομικούς επιθεωρητές. Στο πόρισμά τους αυτοί επισημαίνουν μεταξύ άλλων:
1. «Ο σχεδιασμός του έργου ήταν ελλιπής», «η διακήρυξη περιελάμβανε ετερόκλητα και μη συνδεδεμένα μεταξύ τους φυσικά αντικείμενα», με αποτέλεσμα να υπάρξει «ανεπίτρεπτος περιορισμός της συμμετοχής υποψηφίων αναδόχων και μη επίτευξη συνθηκών επαρκούς ανταγωνισμού κατά παράβαση των αρχών που διέπουν την ανάθεση δημοσίων συμβάσεων».

2. Βασικό στοιχείο του έργου ήταν «η δημιουργία ενός πρότυπου πληροφοριακού συστήματος, το οποίο θα υποστήριζε τις εργασίες αποναρκοθέτησης, της οριστικής εκκαθάρισης και απόδοσης της περιοχής στους πολίτες». Πέραν του ότι η δημιουργία αυτού του συστήματος μετατέθηκε χρονικά για μετά την αποναρκοθέτηση, τέτοιο σύστημα δεν βρέθηκε και αντ’ αυτού επιδείχθηκε στους επιθεωρητές μία ιστοσελίδα που είχε κατασκευαστεί για τις ανάγκες προβολής του έργου.

3. Στην πορεία «αλλοιώθηκε η φύση του έργου μετατοπίζοντας τη βαρύτητα αυτού από την ανάπτυξη του πληροφοριακού συστήματος στις εργασίες αποναρκοθέτησης, ακυρώνοντας έτσι τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη χρηματοδότησή του από κοινοτικούς πόρους».

4. Από δειγματοληπτικό έλεγχο του εξοπλισμού διαπιστώθηκε ότι «το μεγαλύτερο μέρος αυτού χρησιμοποιούταν για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς του έργου».

5. Στο τελικό πόρισμα αναφέρεται επίσης σωρεία άλλων παρατυπιών, όπως άγνοια της πυροσβεστικής και του στρατού για την πορεία των εργασιών, παρότι η έκθεση εφαρμογής του έργου αναφέρει στενή συνεργασία μαζί τους, παντελή έλλειψη εκπαίδευσης στους υποτιθέμενους χρήστες του εξοπλισμού, καμία καταχώριση φωτογραφιών από τα πυρομαχικά που υποτίθεται ότι εντοπίστηκαν κ.ά.