Του Δημήτρη Μητρόπουλου από τα ΝΕΑ
ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ οι υπουργοί που τραβάνε το µεγαλύτερο ζόρι. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Δηµήτρης Ρέππας. Η µοίρα του δεύτερου είναι να βρίσκεται πάντα µπροστά, λίγο σαν σκαπανέας της κυβέρνησης.
ΤΟ 2010 ο Λοβέρδος πήρε... αναπνοήβαθιά κι έβαλε µπροστά τη µεταρρύθµιση του Ασφαλιστικού. Ενα θέµα ταµπού για την ελληνική κοινωνία που ουδείς στο πολιτικό σύστηµα τολµούσε να ακουµπήσει. Το γεγονός ότι ο νόµος πέρασε τον Ιούλιο, δύο µήνες µετά το Μνηµόνιο, χωρίς λιποταξίες στην Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ και χωρίς φασαρίες στο πεζοδρόµιο, είχε τεράστια σηµασία. Κι αυτό γιατί συνέβαλε τα µέγιστα στην ανατροπή της διεθνούς εντύπωσηςότι οποιαδήποτε προσπάθεια δηµοσιονοµικού εξορθολογισµού ήταν χαµένη υπόθεση εξ αρχής. Οτι οι έλληνες πολιτικοί δεν τολµούν κι ότι η ελληνική κοινωνία είναι χειροβοµβίδα χωρίς περόνη.
ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙ χρόνο στο Εργασίας, ο Ανδρέας βρέθηκε στο Υγείας. Πολιτικός µε κεκτηµένη ταχύτητα αλλά και συνείδηση τού πού βρίσκεται η Ελλάδα και πού πρέπει να πάει, ο Λοβέρδος µπήκε στην κόπρο του Αυγείου που είναι η υγεία. Οπως αποδείχθηκε γρήγορα όµως, το µικρό του δεν είναι Ηρακλής, αλλά Ανδρέας. ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ του Λοβέρδου στο Υγείας έχουν λιγότερο σχέση µε το Μνηµόνιο και περισσότερο µε την κατάσταση του δικοµµατισµού. Μια από τις πιο εντυπωσιακές πρωτοβουλίες του Ανδρέα ήταν να παίξει το χαρτί της συναίνεσης, καλώντας τους προκατόχους του σε συζήτηση. Ανταποκρίθηκαν όλοι, µε πρώτο και καλύτερο τον Δηµήτρη Αβραµόπουλο. Αλλιώς όµως είναι τα πράγµατα στην κορυφή, κι αλλιώς στη µέση και στη βάση. Εκεί ο Λοβέρδος αντιµετώπισε την ανασυγκροτηµένη Ν.Δ. Από τα φαρµακεία του Πειραιά ώς την κατάληψη της Αριστοτέλους από τους γιατρούς, ο υπουργός Υγείας αντιµετώπισε την αντίσταση των γαλάζιων συνδικαλιστών – κάτι που τον αιφνιδίασε και τον αποσταθεροποίησε πολιτικά στην αρχή.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ηγεσία της Ν.Δ. επιµένει σε µια σοβαροφανή γραµµή, καταδικάζοντας τις καταλήψεις δηµοσίων κτιρίων και εκφράζοντας ανησυχία για το µέλλον της χώρας. Ωστόσο, τις θύρες της Αριστοτέλους άνοιξε – περίπου – ο Κώστας Μαρκόπουλος, για να κάνει αργότερατη διευκρίνιση ότι το έπραξε ωςγιατρός και όχι ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Ο δε Θόδωρος Αµπατζόγλου που πρωτοστατεί στον ανένδοτο των φαρµακοποιών ήταν ο άνθρωποςτης Φάνης στο ΙΚΑ, σε εποχές που τα προβλήµατα του οργανισµού διογκώθηκαν.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ δεν έχει απέναντί του ασθενείς και ιατρούς, αλλά µια Ν.Δ. που φθείρει και γρατζουνάει την κυβέρνηση όπου και όπως µπορεί, ενώ επισήµως το παίζει κυρία. Δηλαδή έχουµε σε εξέλιξη µια γαλάζια ιντιφάντα. Αυτή δεν πρόκειται να περιοριστεί στην Υγεία.
ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ οι υπουργοί που τραβάνε το µεγαλύτερο ζόρι. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Δηµήτρης Ρέππας. Η µοίρα του δεύτερου είναι να βρίσκεται πάντα µπροστά, λίγο σαν σκαπανέας της κυβέρνησης.
ΤΟ 2010 ο Λοβέρδος πήρε... αναπνοήβαθιά κι έβαλε µπροστά τη µεταρρύθµιση του Ασφαλιστικού. Ενα θέµα ταµπού για την ελληνική κοινωνία που ουδείς στο πολιτικό σύστηµα τολµούσε να ακουµπήσει. Το γεγονός ότι ο νόµος πέρασε τον Ιούλιο, δύο µήνες µετά το Μνηµόνιο, χωρίς λιποταξίες στην Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ και χωρίς φασαρίες στο πεζοδρόµιο, είχε τεράστια σηµασία. Κι αυτό γιατί συνέβαλε τα µέγιστα στην ανατροπή της διεθνούς εντύπωσηςότι οποιαδήποτε προσπάθεια δηµοσιονοµικού εξορθολογισµού ήταν χαµένη υπόθεση εξ αρχής. Οτι οι έλληνες πολιτικοί δεν τολµούν κι ότι η ελληνική κοινωνία είναι χειροβοµβίδα χωρίς περόνη.
ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙ χρόνο στο Εργασίας, ο Ανδρέας βρέθηκε στο Υγείας. Πολιτικός µε κεκτηµένη ταχύτητα αλλά και συνείδηση τού πού βρίσκεται η Ελλάδα και πού πρέπει να πάει, ο Λοβέρδος µπήκε στην κόπρο του Αυγείου που είναι η υγεία. Οπως αποδείχθηκε γρήγορα όµως, το µικρό του δεν είναι Ηρακλής, αλλά Ανδρέας. ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ του Λοβέρδου στο Υγείας έχουν λιγότερο σχέση µε το Μνηµόνιο και περισσότερο µε την κατάσταση του δικοµµατισµού. Μια από τις πιο εντυπωσιακές πρωτοβουλίες του Ανδρέα ήταν να παίξει το χαρτί της συναίνεσης, καλώντας τους προκατόχους του σε συζήτηση. Ανταποκρίθηκαν όλοι, µε πρώτο και καλύτερο τον Δηµήτρη Αβραµόπουλο. Αλλιώς όµως είναι τα πράγµατα στην κορυφή, κι αλλιώς στη µέση και στη βάση. Εκεί ο Λοβέρδος αντιµετώπισε την ανασυγκροτηµένη Ν.Δ. Από τα φαρµακεία του Πειραιά ώς την κατάληψη της Αριστοτέλους από τους γιατρούς, ο υπουργός Υγείας αντιµετώπισε την αντίσταση των γαλάζιων συνδικαλιστών – κάτι που τον αιφνιδίασε και τον αποσταθεροποίησε πολιτικά στην αρχή.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ηγεσία της Ν.Δ. επιµένει σε µια σοβαροφανή γραµµή, καταδικάζοντας τις καταλήψεις δηµοσίων κτιρίων και εκφράζοντας ανησυχία για το µέλλον της χώρας. Ωστόσο, τις θύρες της Αριστοτέλους άνοιξε – περίπου – ο Κώστας Μαρκόπουλος, για να κάνει αργότερατη διευκρίνιση ότι το έπραξε ωςγιατρός και όχι ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Ο δε Θόδωρος Αµπατζόγλου που πρωτοστατεί στον ανένδοτο των φαρµακοποιών ήταν ο άνθρωποςτης Φάνης στο ΙΚΑ, σε εποχές που τα προβλήµατα του οργανισµού διογκώθηκαν.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ δεν έχει απέναντί του ασθενείς και ιατρούς, αλλά µια Ν.Δ. που φθείρει και γρατζουνάει την κυβέρνηση όπου και όπως µπορεί, ενώ επισήµως το παίζει κυρία. Δηλαδή έχουµε σε εξέλιξη µια γαλάζια ιντιφάντα. Αυτή δεν πρόκειται να περιοριστεί στην Υγεία.
1 σχόλιο:
Ο Λοβέρδος εφ' όσον έχει την σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού και το 80% του Ελληνικού Λαού να προχωρήσει άμεσα στήν ψήφιση του Νομοσχεδίου για την Υγεία και ας χτυποιύντε οι γιατροί που μας λένε για τίς δαπάνες δήθεν της υγείας ενώ για τα ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ και τίς παραπομπές στα Ιδιωτικά εργαστήρια διότι τα κρατικά είναι πάντα χαλασμένα,δέν λένε τίποτα,και την άμεση απελευθέρωση ολων των επαγγελμάτων αλλά και αυτών που στηρίζουν την δημόσια ΥΓΕΙΑ τους ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. Δεν ντρέπονται και φέρουν τέτοιυς ισχυρισμούς?Ειναι το 6% δηλαδή 12000 φαρμακεία που θέλουν να αλωνίζουν πάντα οι ίδιοι και οι κληρονόμοι τους.
Δημοσίευση σχολίου