Μήπως ήρθε η ώρα; Ανοιχτή επιστολή προς κάθε αρμόδιο και υπεύθυνο του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού.

Της Καραγιαννίδου Χρυσάνθης,

Προέδρου του Μορφωτικού Ομίλου Σερβίων «Τα Κάστρα»

Την Παρασκευή, 20 Οκτωβρίου, επισκέφθηκε τα Σέρβια ένα γκρουπ από Θεσσαλονίκη εξήντα ατόμων. Τους συνοδεύσαμε στα Βουχάρια, που ήθελαν να τα δουν, και στη συνέχεια τους κατευθύναμε προς τα Κάστρα. Μέχρι τώρα οδηγήσαμε κάποια λεωφορεία, όσα ζήτησαν τη συνδρομή μας, με προσοχή και αφού είχαμε επικοινωνήσει προηγουμένως με την Αστυνομία, να μην υπάρχουν αυτοκίνητα παρκαρισμένα μπροστά από το Ταχυδρομείο, (συγκεκριμένα στη γωνία Σαλτσίδη). Με πολλή δυσκολία είναι αλήθεια, αλλά όσα λεωφορεία κατευθύναμε, --μπρος-πίσω, μπρος-πίσω-- ανέβηκαν. Σημειωτέον ότι όλοι είχαν ενημέρωση από συναδέλφους τους ότι δεν ανεβαίνει λεωφορείο…

Την Παρασκευή, λοιπόν, το λεωφορείο της Ομάδας ήταν μεγάλο, εξήντα θέσεων. Ο οδηγός έκανε μία προσπάθεια, αλλά δεν το ρισκάρισε, φοβούμενος μήπως προξενήσει ζημιά στο αυτοκίνητο. Πήρε τον κόσμο και έφυγε…

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το συγκεκριμένο γκρουπ και τη συνέχεια...

Όταν ακόμη ήταν σε εξέλιξη τα έργα της Ανάπλασης, υποβάλαμε αίτημα στον Δήμο να ανοίξει λίγο η δεξιά στροφή 117 Εθνομαρτύρων και Μακεδονομάχων για να μπορεί να στρίψει λεωφορείο. Μας απήντησαν αρμοδίως ότι δεν μπορεί να γίνει τροποποίηση της μελέτης. αλλά θα γίνουν διορθώσεις μετά την παραλαβή του έργου. Δεύτερη παρέμβασή μας, για την παραπάνω στροφή, από το ταχυδρομείο αριστερά προς τα Κάστρα. Ζητήσαμε αυτό το πεζοδρόμιο στη μέση του δρόμου, που βγαίνει έξω, μετά το παρτέρι με τα φυτά, και στενεύει φοβερά τη στροφή, να μαζευτεί –ένα μέτρο πιο μέσα να ήταν-, πάλι για τον ίδιο λόγο, να μπορεί να στρίψει λεωφορείο προς τα Κάστρα.  Η απάντηση που λάβαμε από υπεύθυνο του Δήμου μας ήταν «Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μόλις όμως παραδοθεί το έργο, τότε…»

Τώρα δύο χρόνια μετά την παραλαβή του έργου, -ή ακριβέστερα, αφ’ ότου έχει τελειώσει το έργο- μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε τις όποιες παρεμβάσεις για να μη μένουν στην απομόνωση τα βυζαντινά μας μνημεία; Ήδη δημιουργήθηκε σε όλο τον τουριστικό κόσμο η αντίληψη ότι λεωφορείο δεν ανεβαίνει. Προσωπικά ήρθα σε σύγκρουση πολλές φορές με οδηγούς ξένους,  να μου λένε ότι δεν πάει το αυτοκίνητο, όπως τους είπαν συνάδελφοί τους, κι εγώ να επιμένω… Εννοείται πως κάθε φορά που τους ανεβάζω, η ψυχή μου σφίγγεται…

Επίσης δεν ξέρουν πώς να μπουν μέσα στην πόλη. Ζητήσαμε να μπουν σήματα που να οδηγούν και από τις δύο εισόδους, από τη Λάρισα και από την Κοζάνη αλλά ούτε αυτό έγινε… Ελπίζω να μας επιτραπεί να το κάνουμε ο Μορφωτικός Όμιλος.

Αποτέλεσμα: έχει μειωθεί πολύ η τουριστική κίνηση στον τόπο μας, μολονότι όσοι έρχονται, περπατούν στο φαράγγι και ανεβαίνουν στα Κάστρα, θαυμάζουν τη μοναδικότητα του τοπίου γενικά, τον φυσικό και τον πολιτιστικό πλούτο του βυζαντινού μας λόφου, με τα ποικιλόμορφα βράχια, το επιβλητικό φαράγγι, την ποικίλη βλάστηση, τα απομεινάρια του βυζαντινού πολιτισμού.

Λυπούμαι να πω ότι όχι μόνο δεν έχει προβληθεί το φυσικό και ιστορικό περιβάλλον του τόπου μας όσο θα έπρεπε, αλλά τελευταία αφήσαμε να περάσει το μήνυμα –όχι άδικα- ότι δεν ανεβαίνει λεωφορείο, άρα δεν μπορεί να τον επισκεφθεί ένα γκρουπ.

Μήπως πρέπει κάτι να γίνει, και το συντομότερο; Νομίζουμε ότι τουλάχιστον αυτές οι δύο τροποποιήσεις που αναφέραμε, είναι πολύ εύκολο να γίνουν και θα είναι πολύ αποτελεσματικές… Θα είχαμε να προτείνουμε κάποιες λύσεις και μάλλον ανώδυνες για την όλη όψη της ανάπλασης. Αλλά ας κρίνουν οι πλέον αρμόδιοι, οι οποίοι και είναι βέβαιο ότι θα βρουν καλύτερες και ορθότερες λύσεις.

Πάντα στην πράξη βρίσκουμε καλύτερα τα λάθη της θεωρίας. Δεν είναι κακό να τα παραδεχόμαστε και να τα διορθώνουμε. Αντίθετα είναι λεβεντιά.

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να προτείνουμε την αλλαγή κατεύθυνσης της Κάρπου, να γίνει δηλ. άνοδος και να πηγαίνουν τα λεωφορεία κατ’ ευθείαν επάνω. Αλλά πάλι θα υπήρχε το πρόβλημα στην αποχώρηση, πάλι θα έπρεπε να στρίψουν δεξιά, ή αριστερά, όταν θα έφευγαν. Συνεπώς αυτή η αλλαγή δεν θα ωφελούσε, χωριστά που θα μπορούσε να προκαλέσει άλλα προβλήματα στη λειτουργία της αγοράς ίσως κλπ.  Αν έφευγαν τα κάγκελα π.χ. από τα δύο μέρη που αναφέραμε και χαμήλωνε λίγο το πεζοδρόμιο σ’ εκείνο το σημείο;…