«...και υποσχόμεθα δια να φυλάξωμεν το ραγιαλίκι μας μέχρι θανάτου»

του Β.Π. Καραγιάννη

            Ο τίτλος είναι πρόταση κι υπόσχεση των κατοίκων της Κοζάνης τον Απρίλιο του 1821 σε επιστολή τους προς τον Σουλτάνο μετά την έκρηξη της Επαναστάσεως στις παραδουνάβιες χώρες και την Πελοπόννησο. Ηδη ο Γεώργιος Λασσάνης μετά τη συντριβή του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι  έφυγε προς Αυστρία συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη κι άλλους 6-7 συντρόφους τους εκεί.

                                                                                                          Β.Π.Κ.

                                                ****

            Ίσον του σταλέντος μαγζαρίου εις την Βασιλεύουσαν

            «ημείς οι ταπεινοί, και πιστοί ραγιάδες Κοζανίται αναφέρομεν εις το κραταιότατον και πολυχρό/νιον δοβλέτι ότι από γράμματα του Πατριάρχου μας εμάθομεν, πως εις τα μέρη της Μπογδανίας/ εφάνηκαν αποστάται κακότροποι άνθρωποι, και ασυνείδητοι, και με το αθεόφοβον φέρσιμόν τους εκίνη/σαν την οργήν του αήττητου κράτους εις όλον το ραγιάδικον γένος, και ετρόμαξεν η καρδία μας δια ένα/ τέτοιον φρικτόν και τρομερόν μήνημα, και ολεθριώτατον πράγμα, το οποίον φέρει κίνδυνον και εις ημάς τους/ αθώους και ειλικρινείς, οπού εξαρχής ήμεν, και είμεθα, και θέλει είμεθα μέχρι της τελευταίας ημών αναπνοής/ πιστοί ραγιάδες με όλον το σαδακάτι, οπού ζητεί το ραγιάδικον χρέος. Ο θεός να εξολοθρεύσει όλους/ τους τοιούτους κακούς ανθρώπους, όπου ούτε να στέκωνται εις τον κόσμον, ούτε να ακούωνται, και να σηκώση/ από ημάς τους πιστούς ραγιάδες κάθε κάθε σουμπεέ.

            Λοιπόν ημείς ως πιστοί ραγιάδες είμεθα κεφίλιδες/ όλοι ένας υπέρ του άλλου, και υποσχόμεθα δια να φυλάξωμεν το ραγιαλίκι μας μέχρι θανάτου, παρα/καλούντες ημέρας και νυκτός τον παντοδύναμον θεόν, δια να φανερώνη αιωνίως το αήττητον κράτος του ευ/σπλαχνικώτατου, και ευεργετικώτατου βασιλέως μας, το οποίον έδωκεν εις ημάς, και προστάζει δια να έχω/μεν κάθε ευπείθειαν και υποταγήν εξ όλης της ψηχής ημών και καρδίας εις την μεγαλειότητά του. Προσέτι/ αν μάθωμεν ή ακούσωμεν κανένα κακότροπον και άπιστον εις το χρέος του, εμείς όλοι θέλομεν τον/ κατατρέξει ως εχθρόν μας θανάσιμον, και θέλομεν δώσει την άδειαν εις τους βασιλικούς ζαμπίτας, και εξου/σιαστάς του τόπου μας, δια να τον αφανίσωσι κατά κράτος. Τοιαύτην υπόσχεσιν δίδομεν με όλον μας/ το σαδακάτιο εις το υψηλόν και πολυχρόνιας δοβλέτι, ού το κράτος είη διαιωνίζον και θριαμβεύον εις αιώνα/ τον άπαντα: αμήν, αμήν, αμήν»

(Κώδιξ αλληλογραφίας από 1815-1831, σ.172, πρβλ. Σιγάλα, Αρχεία.σ. 76, αριθμ.8).                                                                                                                                                                                                      1821 : απριλλίας: Κοζάνη