Το πείραµα µε τους εξωπανεπιστηµιακούς στη Δυτική Μακεδονία

του Μίμη Σουλιώτη* από ΤΑ ΝΕΑ

Ως άνθρωπος µε πολυτεχνικές σπουδές η υπουργός Παιδείας οφείλει να δίνει αυξηµένη σηµασία στην παρατήρηση και στο πείραµα, πράγµα που τηρεί γενικώς – αλλά στην περίπτωση του εµβολιασµού της διοίκησης των πανεπιστηµίων µε εξωπανεπιστηµιακές προσωπικότητες, το έχει πεισµόνως αµελήσει.

Στο Πανεπιστήµιο ∆υτικής Μακεδονίας που δεν είναι ακόµη αυτοδύναµο, η υπουργός πειραµατίστηκε διορίζοντας τέσσερις τέτοιες προσωπικότητες συν πέντε πανεπιστηµιακούς (προερχόµενους, ωστόσο, από άλλα πανεπιστήµια). Μέσα σε περίπου έναν χρόνο οι τρεις διορισµένες προσωπικότητες µία µία παρητήθησαν. Πρώτη εξ αυτών απέπτη ο ζωγράφος Τσόκλης, ο οποίος είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πάτησε το πόδι του ούτε σε µία συνεδρίαση και ευλόγως: µόλις είδε την ηµερήσια διάταξη και διέγνωσε ότι πρόκειται για τη γνωστή και πολύωρη διαδικασία των συνεδριάσεων, που φθείρει τον διάσηµο καλλιτέχνη, υπέβαλε την παραίτησή του αυθωρεί. Ακολούθησαν µε µικρή καθυστέρηση και οι άλλοι δύο πιο υποµονετικοί, για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Κι έτσι απέµεινε από τους τέσσερις, ένας.

Η κ. υπουργός αντικατέστησε τους τρεις αποχωρήσαντες µε πανεπιστηµιακούς, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν βρήκε άλλες προσωπικότητες διαθέσιµες. Και πώς να βρει άλλωστε; Για ποιον λόγο ένας έγκριτος π.χ. πρέσβης επί τιµή και βαλκανιολόγος να ανεβοκατεβαίνει στην Κοζάνη και να ταλαιπωρείται σε µια συνεδρίαση τουλάχιστον πέντε ωρών, µε θέµατα που δεν τον ενδιαφέρουν διόλου; Μόνο και µόνο για να του δοθεί ο λόγος να πει δυο γενικές κουβέντες περί των Βαλκανίων; Τούτο δεν είναι αρκετό.

Θα µπορούσε ωστόσο να συσταθεί για κάθε πανεπιστήµιο ένα Συµβούλιο προσωπικοτήτων, το οποίο να µην κατατρί βεται µε τα εσωτερικά ζητήµατα παρά να συσκέπτεται και να υποβάλλει από καιρού εις καιρόν στη Σύγκλητο προτάσεις στρατηγικής και αναπτυξιακής σηµασίας. Αυτό θα ωφελήσει.

Πάπαλα, συνεπώς, οι εξωπανεπιστηµιακοί. Μα και µε τους πανεπιστηµιακούς υπάρχει πρόβληµα, καθώς η κ. υπουργός επιµένει να µη διορίζει µέλη του ιθαγενούς Πανεπιστηµίου στην προσωρινή ∆ιοικούσα, µε αποτέλεσµα να επικρέµαται κάθε φορά ο κίνδυνος της έλλειψης απαρτίας, που αποσοβείται χάρη στις φιλότιµες προσπάθειες του προέδρου, καθώς οι άλλοθεν ερχόµενοι συνάδελφοι έχουν πρώτα τις δικές τους επιστηµονικές δουλειές να περατώσουν.

(Χώρια ότι ο αποκλεισµός των περίπου ογδόντα µελών ∆ΕΠ από τη διοίκηση του Πανεπιστηµίου τους είναι, αν µη τι χείρον, µειωτικός.)

Σηµειωτέον τέλος ότι σύσσωµη η πανεπιστηµιακή κοινότητα του ειρηµένου Πανεπιστηµίου είχε έγκαιρα υποβάλει στην υπουργό την πρόταση να στελεχώσει την εννεαµελή προσωρινή ∆ιοικούσα µε τους αιρετούς προέδρους των αυτοδύναµων Τµηµάτων τουλάχιστον: δεν το έπραξε και δεν εξήγησε τους λόγους. Και όµως, τρεις στους εννέα είναι ωχρά µειοψηφία· δεν θα επηρεαζόταν η πασοκική κατίσχυσις και η απαρτία θα ήταν εξασφαλισµένη.

Με βάση το αποτυχηµένο διοικητικό πείραµα της ∆υτικής Μακεδονίας – που οφείλεται στο γεγονός ότι η ηγεσία του υπουργείου αγνόησε πλήρως τις έγκαιρα αποσταλείσες όσο και οµόφωνες τοπικές προτάσεις – θα πρέπει να κατανοήσει τώρα η κ. ∆ιαµαντοπούλου ότι στην περιβόητη εµφύτευση πρυτάνεων, καθώς και εξωπανεπιστηµιακών, που ετοιµάζει µε το Σχέδιο Νόµου για την Τριτοβάθµια Εκπαίδευση, παρόµοια ατυχήµατα θα συµβούν. ∆ιότι στο Πανεπιστήµιο της Σκ΄ρκας (= sic, η επιφανέστερη συνοικία της Κοζάνης) δεν θα ενδιαφερθεί να έλθει πρύτανης από την Οξφόρδη, παρά από τόπους πολύ πιο σκουρόχρωµους και νοτιότερους. 

*ο Μίµης Σουλιώτης είναι ποιητής και διδάσκει λογοτεχνία στο Πανεπιστήµιο ∆υτικής Μακεδονίας