Του Τάσου Τέλλογλου από το protagon.gr
Στις χθεσινές εφημερίδες πολλοί σχολιαστές αλλά και υπουργοί μιλούν
για τον κίνδυνο να κυλήσει η χώρα σε μία κατάσταση ανομίας. Πρόκειται
για εξαιρετικά επιλεκτική ευαισθησία. Η χώρα έχει κυλήσει σε αυτήν την
κατάσταση ανομίας –ειδικά των επώνυμων και των ισχυρών –εδώ και πάρα
πολλά χρόνια. Την τελευταία δεκαετία διεκδικεί το δικαίωμά του στην
ανομία ο καθένας. Εξ άλλου όλοι οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου.
Δεν νομίζω ότι to πρέπει να τηρούμε το νόμο είναι καλό επιχείρημα για να
πείσει το πολιτικό προσωπικό τους ψηφοφόρους του ότι πρέπει να
πληρώνουν. Ποτέ δεν ήταν.
Η Ελλάδα είναι αυτό που λένε οι κοινωνιολόγοι ένα «μαλακό κράτος», η
εφαρμογή των νόμων ουδέποτε ήταν ένα δυνατό στοιχείο της κοινωνικής μας
συμβίωσης σε μία κοινωνία υπεράκτια, που ανθούσε η «μαύρη οικονομία» και
η σχετική νομιμοποίηση των θεσμών.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει πχ. ότι πρέπει να κυνηγήσει όσους δεν
πληρώνουν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ας τους συλλαμβάνει και ας στέλνει
στις εφορίες τα χρέη τους. Μπορεί να το κάνει; Μπορεί να το περάσει από
τη Βουλή; Δεν θα τεθεί το ερώτημα του ποιος επιδοτεί τις μεταφορές
εκείνων που θα το ψηφίσουν, όχι κατά 70 αλλά κατά 100%; Οι νόμοι
υπάρχουν αλλά οι νόμοι μπορούν να αλλάξουν. Ένας από τους τρόπους να
αλλάξουν είναι να μην εφαρμοστούν. Οι νόμοι εκφράζουν πάντα τους
συσχετισμούς των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Όταν αυτοί αλλάξουν,
αλλάζουν και οι νόμοι.
Υπάρχει νόμος για τις αποζημιώσεις - άλλαξε, υπάρχει νόμος για τις
συμβάσεις - άλλαξε. Αλλά έτσι μπορεί να αλλάξει και ο νόμος των
συμβάσεων για την παραχώρηση των εθνικών οδών, ο νόμος για τις
συγκοινωνίες ή για οτιδήποτε.
Πιστεύω και πίστευα ότι οι αλλαγές που δρομολόγησε το μνημόνιο ήταν
αναπόφευκτες για τη χώρα μας. Αλλά η πολιτική τους νομιμοποίηση θα
εξαρτάται σταθερά από το κατα πόσον τα βάρη της προσαρμογής μοιράζονται
αναλογικά στους προνομιούχους και τους… συνηθισμένους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου