Η θεία Τερψιθέα είναι το ανοικτό μάτι της οικογένειας. Από τότε που εγκαταστάθηκε στο σαλόνι μας, μεταφέρει μ’ έναν επαναλαμβανόμενο σαρκασμό, κάθε τι που απευχόμαστε να συμβαίνει στο μικρό ή μεγάλο κόσμο μας. Έχει πιάσει στασίδι δίπλα από το τζάκι, στο βάθος του σαλονιού, έτσι ώστε να είναι εύκολη η θέα της από όλους μας και με χαρακτήρα υψηλής ευκρίνειας εξιστορεί αδυσώπητα τα πεπραγμένα μας.
Πολλές φορές μ’ εκνευρίζει ο τρόπος που ομιλεί ή σχολιάζει ότι μας συμβαίνει, χωρίς να έχει και την καλύτερη εικόνα των πραγμάτων. Άλλοτε χωρίς να της πέφτει λόγος, επιχειρεί να μας νουθετεί μ’ έναν αδιάκριτο τρόπο, θέλοντας να παρέμβει στη κρίση μας. Ακόμα και σε θέματα που αφορούν τις πολιτικές μας επιλογές και τις κοινωνικές μας απόψεις, παρεμβαίνει μεροληπτικά δημιουργώντας εντυπώσεις, προκειμένου να μας πείσει για την «ορθότητα» του λόγου της.
Εκείνο όμως που με βγάζει κάθε φορά από τα ρούχα μου, είναι η εμμονή της να καταπιάνεται με μια ασυγκράτητη βουλιμία για διάφορα θέματα από την οπτική της κλειδαρότρυπας. Ανακαλύπτει τις λεπτομέρειες της λεπτομέρειας, μόνο και μόνο για να επανέρχεται φυλλορροώντας την ουσία. Δημιουργεί θέματα σε συνέχειες εκφράζοντας συνήθως με εμπαθή μονομέρεια το μακιγιάζ που τους προσδίδει. Έτσι πολλές φορές η πραγματικότητα μπερδεύεται και χάνεται με τις σειρές (σήριαλ) μυθοπλασίας.
Αυτές οι συνέχειες είναι που μας σκεπάζουν την πραγματικότητα έτσι, ώστε να ζούμε μέσα από το μύθο τους. Πιθανόν έτσι να διαφεύγουμε απ’ την αδιάφορη καθημερινότητά μας αναζητώντας στη θεία Τερψιθέα την σπουδαιότητα που γέννησε τον Μπάμπη με το αγγελικό πρόσωπο του δολοφόνου… Μπάμπης δε γέννησε την φερόμενη ως δολοφόνο των παιδιών της… Αυτή δε γέννησε την αθλιότητα στη Δωδεκάχρονη που μας σόκαρε… Δωδεκάχρονη δε γέννησε τις ΚΑΤΑΡαμένες ιστορίες των Βρυξελλών και πάει λέγοντας.
Βέβαια δεν φταίει μόνο η θεία Τερψιθέα. Αν δεν της δίναμε τις αφορμές, τα ερεθίσματα που γυαλίζουν το βλέμμα της, δεν θα μας πέρναγε «Γενεές δεκατέσσαρες». Αν δεν της δίναμε σημασία σ’ ότι λέει, δεν θα είχε τόσο επεμβατικό οίστρο πάνω μας. Αν δεν ενδίδαμε στην ευκολοχώνευτη εικόνα της με αναψυκτικά σαχλίτσας που μας λούζει, δεν θα προσέβαλλε τον ελάχιστο σεβασμό που μας οφείλει. Άρα κάπου φταίμε κι’ εμείς, κάπου βρήκε τον αδύναμο κρίκο μας, κάπως την εξουσιοδοτήσαμε να διαμορφώνει την διαμόρφωσή μας και αφεθήκαμε στον διεγερμένο βολονταρισμό της.
Θα μου πεις αφού λειτουργεί τόσο επιδραστικά γιατί την φιλοξενείς στο σπίτι σου; Γιατί της δίνεις βήμα στη ζωή σου; Γιατί της επιτρέπεις να φλυαρεί με ακατέργαστο λόγο που σε μειώνει; Έλα ντε… Έχω πολλές φορές αναρωτηθεί τι με κρατάει και δεν τα σπάω μαζί της. Πιθανόν ως «κόρη» Ολιγαρχών, Εφοπλιστών και Υψηλόβαθμο στέλεχος του Δημοσίου να κουβαλάει μια αίγλη, έναν αέρα ευρύτερο από το περιορισμένο σαλονάκι μου. Δεν ξέρω… Πιθανόν να με ελκύει η εικόνα της ως Τέρψη-Θέας μου… Πιθανόν μέσα από τους φακούς επαφής της ν’ ανακαλύπτω έναν κόσμο που είναι ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ μας.
Μαγκλαρας Βασίλης 17/12/22 MagklarasVas@yahoo. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου