Η επέτειος του Πολυτεχνείου και οι Κοζανίτες που έζησαν την εξέγερση στη Θεσσαλονίκη

από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ

Η ΤΑΣΑ ΣΙΟΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

– “Η αφύπνιση των νέων , απάντηση στον πολιτικό λήθαργο”

Για την επέτειο του Πολυτεχνείου, τα μηνύματα της εξέγερσης των φοιτητών και πόσο αυτά μένουν επίκαιρα και στις μέρες μας, αλλά και πως βίωσε την εξέγερση μια ομάδα φοιτητών στο Πολυτεχνείο

Θεσσαλονίκης, εκ των οποίων και κάποιοι κοζανίτες, μίλησε στο ράδιοΛόγος και τον Λύσανδρο Ρήγα η Τάσα Σιόμου, φιλόλογος, Συμπαραστάτης του Πολίτη και έχοντας  χρόνια θητεία στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Το Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973, ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και προάγγελος της πτώσης της Χούντας, που ήρθε το ’67 σε μια χώρα διχασμένη. Περιγράφοντας στον Λύσανδρο Ρήγα και το ράδιοΛόγος το πως έζησε τα γεγονότα της εποχής εκείνης από το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης, η Τάσα Σιόμου, είπε χαρακτηριστικά: “Το Πολυτεχνείο ήταν το αποκορύφωμα μιας συνείδησης που διαμορφώνονταν σιγά – σιγά . Ήμασταν μαθητές, δεν πολυ- καταλαβαίναμε. Γίναμε φοιτητές και σιγά – σιγά,  διαβάζοντας και λειτουργώντας μαζί με άλλους, έρχονταν η συνειδητοποίηση. Φτάσαμε σε μια έντονη πατριδολατρία και φτάσαμε να υπηρετήσουμε τα ιδανικά της δημοκρατίας , αψηφώντας για το τι μας περίμενε. Δεν βολευτήκαμε να κοιτούμε τα διαβάσματά μας, τα μαθήματά μας , εξεγερθήκαμε γιατί συνδέαμε τα φοιτητικά προβλήματα με τα γενικότερα προβλήματα της χώρας. Το αίτημα για ελευθερία, ελευθερία σκέψης , ελευθερία δράσης, ελευθερία παντού. Για ψωμί παιδεία ελευθερία, όπως είναι το σύνθημα”.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη

Στις 14 Φεβρουαρίου το 1973 ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές στην Αθήνα και τα νέα δεν θα μπορούσαν παρά να φέρουν αναταραχή και στους φοιτητές του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης: “Υπήρχε η πληροφόρηση για τα γεγονότα, αλλά στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο αργές οι αντιδράσεις.  Εμείς συγκεντρωθήκαμε την Παρασκευή στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης  και μας έβγαλαν το Σάββατο τα τανκς . Ήταν αρκετοί κοζανίτες μέσα στο Πολυτεχνείο: Ο Λάζαρος Τσικριτζής που συνελήφθη μάλιστα, η Άννα Βλατή γιατρός, η Μπέτυ Χασάπη γιατρός, ο Στέφανος Μαυρίδης, ο Γρηγόρης Δουγαλής, ο αείμνηστος Γιαννούλας. Περίπου 30.000 φοιτητές ήταν τότε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μέσα στο Πολυτεχνείο συγκεντρωθήκαμε 3.000 άτομα . Δεν ήταν εύκολο να μπεις, κινδύνευες”, είπε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας  τα γεγονότα και  κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά και  στην αντιδικτατορική δράση και των τοπικών συλλόγων μεταξύ των οποίων και ο σύλλογος Κοζανιτών, με πρόεδρο τον Τάκη Πάπιστα.

Αυτά τα γεγονότα των ημερών, έδωσαν στους διαμαρτυρόμενους το δικαίωμα να νοιώθουν ότι παίρνουν μέρος σε μια ιστορική διαδικασία: ” Ήμασταν παιδιά αγωνιστών του αλβανικού έπους, αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Το μήνυμα της εθνικής αντίστασης το πήρε η γενιά του πολυτεχνείου. Δεν περιοριστήκαμε στα φοιτητικά αιτήματα”, ανέφερε ειδικότερα η ίδια και προσέθεσε πως: “Ο Αισχύλος είχε γράψει, τι θα ήμουν εγώ αν δεν είχα μετάσχει στη μάχη του Μαραθώνα. κάπως έτσι νοιώθαμε. Ήταν φοβερή ανάταση για εμάς, ενώ μάλιστα οι γονείς μας δεν γνώριζαν τι  κάναμε …”.

Τα μηνύματα υπάρχουν σήμερα και πόσο είναι υπαρκτά; Η ίδια απαντάει: “Η δικτατορία ήταν μια απόληξη του πολέμου που έληξε τυπικά το ’49 αλλά ουσιαστικά έληξε αργότερα. Η μεταπολίτευση ήταν ένα ορόσημο , αλλά ταυτόχρονα τα πολιτικά πάθη συνεχίστηκαν . Παρατηρήθηκε μια υπερ-κομματοποίηση και μια έντονη κομματική αντιπαράθεση στη χώρα, που δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για να συμβάλει για το κοινό καλό. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να σώσει τη χώρα, έχω την αίσθηση , όπως μεταμορφώθηκε η κατάσταση μεταπολιτευτικά, με πολιτικούς που χρέωσαν τη χώρα με αγυρτείες και προσωπικό όφελος.  Υπάρχει αποκαρδίωση των νέων από τα κοινά. Είναι δύσκολο να συνοψίσεις ένα μήνυμα, αν όλο αυτό είναι μια προβολή για το μέλλον. Πιστεύω ότι στον πολιτικό λήθαργο που έχει επικρατήσει, πρέπει να προταθεί η αφύπνιση, το ενδιαφέρον  για το δημόσιο χώρο. Δεν υπάρχει άλλη λύση αν δεν νοιαστούμε πέρα από το σπίτι μας. Το να γίνουμε όλοι ένα, το εγώ να γίνει εμείς. Η πατρίδα μπορεί να βρει καλύτερες ημέρες”, είπε κλείνοντας.