Καταφύγι, 20 Ιουλίου 2021
ΠΡΟΣ :- κ.κ. Βουλευτές νομών Κοζάνης & Πιερίας - Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας (Υπόψιν κ. Περιφερειάρχη) - Δήμο Βελβεντού (Υπόψιν κ. Δημάρχου & μελών Δημοτικού Συμβουλίου) - Δήμο Κατερίνης (Υπόψιν κ. Δημάρχου & μελών Δημοτικού Συμβουλίου) - Απανταχού Καταφυγιώτες - Ηλεκτρονικά και Έντυπα Μέσα Ενημέρωσης
Αξιότιμοι Κύριοι/ες,
Σας απευθύνουμε την ανοικτή αυτή επιστολή για την ενημέρωσή σας, για ένα θέμα που έχει αναστατώσει, διχάσει και πληγώσει την φιλήσυχη κοινωνία τουχωριού μας, συνοδευόμενη με κείμενο ψηφίσματος υπογεγραμμένο από 226 Καταφυγιώτες και την έκκληση για επείγουσα παρέμβασή σας με σκοπό την προστασία και διαφύλαξη του Μνημείου πεσόντων και Ολοκαυτώματος στο Μαρτυρικό Καταφύγι Πιερίων.
Το χωριό μας, γενέτειρα του Αλέξη (Γιώργη) Ζορμπά αλλά και πολλών άλλων επιφανών προσωπικοτήτων, υπέστη το μαρτύριο της ολοκληρωτικής
πυρπόλησής του τον Δεκέμβριο του 1943 από τα ναζιστικά στρατεύματα
κατοχής και οι κάτοικοί του προφυγοποιήθηκαν. Για το λόγο αυτό, με το
υπ’αριθμ. 49 Προεδρικό Διάταγμα της 19ης Μαΐου 2017 το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 79/1.07.2017, μετά από άοκνες προσπάθειες του τότε Προέδρου Τ.Κ. Καταφυγίου Τζέλλα Ιωάννη και του τέως αναπληρωτή Δημάρχου Κατερίνης και συγγραφέα-καθηγητή Ζήνωνος Σατραζέμη, έχει χαρακτηριστεί επίσημα ως «Μαρτυρικό χωριό». Θέλοντας να τιμήσουν την μνήμη των θυμάτων των δραματικών αυτών γεγονότων (καθώς και άλλων αγώνων της πατρίδας μας), οι επιζώντες της τραγωδίας αυτής έκαναν προσπάθειες κατασκευής μνημείου (με πρόχειρα υλικά όπως ξύλο, ύφασμα, κόντρα πλακέ κλπ) σε διάφορες θέσεις (κυρίως εντός του περιβόλου του ιστορικού Σχολείου). Κατά το έτος όμως 1968, με πρωτοβουλία των τότε κυβερνώντων, ανεγέρθηκε το πρώτο μαρμάρινο μνημείο στη σημερινή περίπου θέση. Εκ του γεγονότος, όμως, ότι επί του μνημείου αναγράφηκαν επιλεκτικά ονόματα, πλην των άλλων πεσόντων Καταφυγιωτών (στον Μακεδονικό Αγώνα, στον πόλεμο της Κορέας, Β’ Π.Π. κ.α.) και ονόματα της μιάς πλευράς του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, υποδαυλίζοντας έτσι τον εθνικό διχασμό, δεν έγινε αποδεκτό στις συνειδήσεις των κατοίκων. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να υπάρξουν, μετά την μεταπολίτευση, πολλές διαμαρτυρίες πολιτών αλλά και συλλόγων (με πρώτη τη Μορφωτική
Ένωση Καταφυγιωτών) καθώς και επανειλημένη αρθρογραφία στον τύπο για την ανάγκη αντικατάστασής του (Η εφημερίδα ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙ το χαρακτήριζε ως «μισαλλόδοξο μνημείο»).
Το θέμα έφτασε στον Υπουργό Εσωτερικών και συζητήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων μετά από σχετική επερώτηση. Έτσι, το έτος 1984, μετά από λαική συνέλευση στο χώρο του ιστορικού σχολείου του Καταφυγίου, ΟΜΟΦΩΝΑ, ελήφθη η σοφή απόφαση ανέγερσης ενός «ενωτικού» Μνημείου χωρίς ονόματα πλέον, στο δημόσιο χώρο όπου βρίσκεται σήμερα (εγγεγραμμένου στο Κτηματολόγιο ως δημόσια γη), σε περίοπτη θέση, έχοντας φυσικό φόντο τη λίμνη του Αλιάκμονα που απλώνεται πίσω του και ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία. Ουδείς ήγειρε αξιώσεις ιδιοκτησίας του χώρου αυτού για 40 σχεδόν χρόνια.
Έκτοτε, προς τιμήν ΟΛΩΝ των πεσόντων αλλά και του Ολοκαυτώματος του
Μαρτυρικού Χωριού μας, στο χώρο αυτό κατατίθενται στέφανοι και αποτίεται φόρος τιμής κατά τις εθνικές μας επετείους, ως στοιχειώδες καθήκον στη μνήμη των πεσόντων/εκτελεσθέντων, στη μνήμη των κακουχιών, εξευτελισμών, τρόμου και βασάνων που υπέστησαν οι πρόγονοί μας καθώς και του ολοκαυτώματος της πυρπόλησης του χωριού μας. Το Μνημείο αυτό στις δεκαετίες που πέρασαν καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη και στις καρδιές μας ως χώρος ιερός και ως γέφυρα σύνδεσης των γενεών και της εθνικής συμφιλίωσης. Δυστυχώς, όμως, κατά τα 3 τελευταία χρόνια η υποστήλωσή του καταστράφηκε, το έδαφος υποχώρησε (αραγε από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινη παρέμβαση?) και απειλείται με κατάρρευση και εκ νέου μεταφορά σε άλλο χώρο λόγω ετσιθελικής εμμονής ενός ιδιώτη, οποίου η κληρονομηθείσα ιδιοκτησία συνορεύει με τον χώρο του Μνημείου και οποίος αρνείται βίαια και πραξικοπηματικά να επιτρέψει οποιαδήποτε εκτέλεση εργασιών συντήρησης/αντιστήριξης του Μνημείου (με την υποστήριξη μάλιστα του εκλεγμένου Προέδρου ΤΚ !). Λόγω του επείγοντος χαρακτήρα των εργασιών υποστήριξης του Μνημείου που απειλείται με κατάρρευση, ο νεοσύστατος Δήμος Βελβεντού μετά από δικαστική προσφυγή, ως εκ καθήκοντος ώφειλε να προστατεύσει την δημόσια γη, πέτυχε την έναρξη των εργασιών υποστήριξης τον Ιούλιο 2021. Παρόλα αυτά, ο επίδοξος καταπατητής του μικρού αυτού ιερού κομματιού Δημόσιας γής συνεχίζει τις προσπάθειές του για τη «μεταφορά» του σε άλλη «περίοπτη» δήθεν θέση. Είναι πασιφανές ότι πίσω από την μεθόδευση της «μεταφοράς» του σε άλλο χώρο επιδιώκεται σταδιακά να καταπατηθεί ο δημόσιος χώρος του Μνημείου, ώστε να αποκτήσει η ιδιοκτησία του ιδιώτη ευχερέστερη πρόσβαση στον δρόμο μπροστά. Γιαυτό και σειρά συκοφαντικών δημοσιευμάτων εναντίον του Δημάρχου Βελβεντού είδαν
το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, οποίος έπραξε το αυτονόητο, εκτελώντας σχετική ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Ασφαλώς και το χωριό μας έχει πλήθος άλλων χρονιζόντων σοβαρών προβλημάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτραπεί η κατάρρευση του Μνημείου του χωριού μας ή η καταπάτηση του χώρου του προς ίδιον όφελος οιουδήποτε.
Αγέλη από δίποδες ύαινες έχει βαλθεί να ξεκόψει το πιό ιερό κομμάτι από τις σάρκες του Μαρτυρικού χωριού μας, σπέρνοντας απειλές, παραπλανητικά δημοσιεύματα, διχασμό και αναταραχή στη φιλήσυχη κοινότητά μας.
Αποκορύφωμα δε του ανοσιουργήματος που επιχειρείται είναι ότι ο εκλεγμένος (2019) Πρόεδρος της Τ.Κ. Καταφυγίου, αντί να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια γή, ως οφείλει, με επανειλημμένες έγγραφες εισηγήσεις του προς τον Δήμο Βελβεντού όχι μόνο συνηγορεί για την «μεταφορά» του Μνημείου, αλλά εισηγείται ακόμη και την «αποκάλυψη» και επαναφορά των ονομάτων επί του Μνημείου (!), όπως ήταν το 1968 (!), υποδαυλίζοντας τις πολιτικές/παραταξιακές διαμάχες και ξυπνώντας τα φαντάσματα του εθνικού διχασμού του παρελθόντος (σχετική επιστολή επισυνάπτεται). Αυτή δε τη διχαστική πολιτικά κίνηση την παρουσιάζει ως δήθεν ένδειξη τιμής στους πεσόντες οποίοι σήμερα «βρίσκονται στην αφάνεια»!
Το έτος 2021, σύγχρονοι τυμβωρύχοι, δοσίλογοι της εθνικής ενότητας και
νοσταλγοί του εθνικού διχασμού, χρησιμοποιούν τα ονόματα πεσόντων για να καταπατήσουν ένα μικρό κομμάτι δημόσιας γης. Αυτή η προσβολή της μνήμης των νεκρών με πρόσχημα την τιμή (!) τους δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί!
Η δημοκρατική κοινωνία πολιτών του χωριού μας δεν θα ανεχτεί ποτέ αυτή τη βεβήλωση των «ιερών και οσίων», δεν θα φεισθεί κόπου, χρόνου και εξόδων και δεν θα παύσει να χρησιμοποιεί κάθε νόμιμο μέσο μέχρις ότου βγάλουμε από τα δόντια των επίδοξων καταπατητών αυτό το μικρό κομμάτι δημόσιας γής, ώστε να ηρεμήσουν οι ψυχές μας, οι ψυχές των αθώων θυμάτων αλλά και η μνήμη των δεινών που υπέστησαν οι γονείς και παπούδες μας. Στο πνεύμα αυτό κάνουμε δραμματική έκκληση υποστήριξης και παρέμβασής σας για την απονομή δικαιοσύνης και την επίλυση αυτού του θέματος τιμής και όχι προσωπικής ή άλλης διαφοράς.
Επισυνάπτεται κείμενο-ψήφισμα υπογεγραμμένο από 226 κατοίκους
ιδιοκτήτες, δημότες και φίλους του Καταφυγίου προς τον Δήμο Βελβεντού, για την κατοχύρωση, στήριξη και παραμονή του Μνημείου στη σημερινή του θέση, ώς έχει.
«Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. Δεν μπορεί κανείς να μας το
πάρει»!
Κίνηση Πολιτών Προστασίας του Μνημείου Καταφυγίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου