O σύντροφος Σπύρος γεννήθηκε το 1930 στην Αθήνα. Σε ηλικία 5 ετών μετακομίζει με την οικογένειά του στα Σέρβια Κοζάνης, όπου ο πατέρας του διορίστηκε ως γραμματέας στο τοπικό πρωτοδικείο.
Με την οικογένειά του μετακομίζει στην Κοζάνη μετά την καταστροφή των Σερβίων από τους Ιταλούς. Στη διάρκεια της κατοχής, όταν η πείνα θέριζε, μαζί με άλλους συνομηλίκους του κάνει το σαλταδόρο στα κατοχικά καμιόνια για να προμηθευτεί τρόφιμα. Αργότερα, συνεχίζει και με τα αγγλικά φορτηγά. Μεταξύ 1958-1961 εργάζεται στο Βόλο ως εργοδηγός στην αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλος-Λάρισα. Παύεται από τη δουλειά επειδή υπερασπίστηκε τους υφισταμένους του εργάτες, οι οποίοι απολύθηκαν άδικα. Επιστρέφει στην Κοζάνη για 5 μήνες. Όντας άνεργος, το 1962 μεταναστεύει στη Γερμανία.Το 1975 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Εκλέχτηκε 2 φορές γραμματέας της αχτιδικής επιτροπής στη περιοχή της Βάδης Βυρτεμβέργης. Τα περισσότερα χρόνια εργάστηκε σε χυτήριο της «Daimler Benz» μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Ήταν μέλος του συνδικάτου Μετάλλου. Το 1982 εκλέχτηκε στο εργοστασιακό συμβούλιο (Betriebsrat). Ήταν απλός άνθρωπος και είχε κατακτήσει κύρος ανάμεσα στους συναδέλφους του γιατί ήταν μπροστάρης στις διεκδικήσεις των εργατών.
Ο σύντροφος Σπύρος έμεινε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ήταν καθημερινός αναγνώστης του «Ριζοσπάστη» και των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής». Έδινε το παρών σε κάθε εκδήλωση παρά τα προβλήματα υγείας του. Είχε μονίμως έγνοια το Κόμμα και ήταν από τους πρωτοπόρους στις μάχες για την οικονομική ενίσχυσή του. Τίμησε τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ. Θα τον θυμόμαστε για το παράδειγμά του, το πείσμα, την ανιδιοτέλειά του. Τον αποχαιρετάμε έχοντας συνείδηση της μεγάλης ευθύνης που μας κληροδότησε, όσο μεγάλος είναι και ο δρόμος που τραβά το Κόμμα μας. Όλοι εμείς που διδαχθήκαμε από το παράδειγμά του σ. Σπύρου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με πείσμα για το δίκιο της εργατικής τάξης.
https://www.902.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου