Με αφορμή τις «διαπιστώσεις» Τσίπρα για τις off-shore

Από το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Οι «διαπιστώσεις» του κ. Τσίπρα για τις εξωχώριες, το 2017, δεν υπερβαίνουν τις παρατηρήσεις ενός πρωτάρη σχολιαστή. Δεν είναι, όμως, ούτε πρωτάρης, ούτε σχολιαστής.

Όταν ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αναφερόταν και ζητούσε ρυθμίσεις για τους φορολογικούς παραδείσους, εντός και εκτός της χώρας, όταν η ευρωομάδα επί των ημερών του πρότεινε και πέτυχε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υιοθετήσει το Tobin Tax – που δυστυχώς, δεν έχει ακόμη γίνει και απόφαση Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αντιμετωπίστηκε ως γραφικότητα και δήθεν υπεκφυγή, από αυτούς που είχαν, διαχειρίζονταν επ’ αμοιβή, ή ήλπιζαν να αποκτήσουν χρήματα σε κάποιο από αυτούς τους φορολογικούς παραδείσους.

Πού ήταν τότε ο κ. Τσίπρας;

Ο κ. Τσίπρας τότε, «πετούσε πέτρες» και εκστόμιζε αξιολογικές κρίσεις του χειρίστου είδους. Αποκαλούσε τον Γιώργο Παπανδρέου «Πινοσέτ», γιατί προσπαθούσε να διασώσει τη χώρα από τις καταστροφικές συνέπειες της διακυβέρνησης του σημερινού, άτυπου κυβερνητικού εταίρου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, του κ. Καραμανλή. Αυτού που ακόμα και σήμερα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προστατεύουν, ενθυμούμενοι τις ζυγές μέρες πόσο ήταν το έλλειμμα και το χρέος που μας οδήγησε στο μνημόνιο και ξεχνώντας το τις μονές για να συντηρήσουν τη χρήσιμη για αυτούς συνωμοσιολογία.

Ο κ. Τσίπρας, που προσπαθεί σήμερα να πείσει πως είναι «άλλος», πως «ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 δεν υπάρχει πια», δεν έχει μία πρόταση να κάνει, μία βελτίωση, όσων άφησε παρακαταθήκη στη χώρα ο «Πινοσέτ». Ο δε κ. Μητσοτάκης, αρκέστηκε στη «ρηξικέλευθη» πρόταση, να εφαρμοστεί ο νόμος για όσους βρεθούν με off-shore εταιρείες, ενδεχομένως ως αλλαγή πλεύσης από τη μέχρι σήμερα θέση τους για μη εφαρμογή του νόμου; Ας απαντήσει ο ίδιος, σε ό,τι αφορά τη στόχευση της δήλωσης του.

Η αλήθεια είναι μία. Μέχρι σήμερα, μόνο μία κυβέρνηση τόλμησε να ακουμπήσει την αδιαφάνεια που διέπει το κρυμμένο χρήμα. Μεταξύ άλλων:

– Με τις διατάξεις του άρθρου 57 του Ν.3842/2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου επέβαλε φόρο 15% ετησίως επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που ο ιδιοκτήτης τους φέρονταν να είναι εξωχώρια εταιρία (off shore).

Ουσιαστικά εντός περίπου εξαετίας, η εξωχώρια εταιρία κατέβαλε τόσο φόρο, όσο η αντικειμενική αξία του ακινήτου, καταργώντας έτσι κάθε λόγο ύπαρξης της. Η παραπάνω ρύθμιση έγινε η αιτία της ουσιαστικής αποκάλυψης των φυσικών προσώπων που «κρυβόταν» πίσω από τέτοιου είδους μορφώματα και διατηρούσαν την έδρα τους σε χώρες – φορολογικούς παραδείσους, αποκαλύπτοντας παράλληλα και πλήθος αδήλωτων χρηματικών ποσών που δαπανήθηκαν για την αγορά τους και συνήθως αποτελούσαν προϊόντα ξεπλύματος μαύρου χρήματος προερχόμενο από διάφορες πηγές.

Πριν λίγες ημέρες, το ΣτΕ αρνήθηκε αίτημα τέτοιας εταιρείας να κηρυχθεί ο νόμος αντισυνταγματικός, αποδεικνύοντας, αφενός μεν το πόσο «τσουχτερός» ήταν για αυτές τις εταιρείες, αφετέρου δε τη διαχρονικότητα των μεταρρυθμίσεων της περιόδου Παπανδρέου.

– Με το νόμο 3849/2010 απαγορεύθηκε η συμμετοχή σε off shore εταιρίες των μελών της κυβέρνησης, βουλευτών, ευρωβουλευτών, δημάρχων, εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, στελεχών πιστωτικών ιδρυμάτων καθώς και παρένθετων προσώπων. Σήμερα ακούμε δικαιολογίες των οποίων τη νομιμότητα θα κρίνουν άλλοι. Εμείς θα μείνουμε στο προφανές μη-ηθικό της σύστασης εξωχώριων από πρόσωπα συνδεδεμένα με το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

– Με το άρθρο 32 του Ν 3986/2011 προβλέφθηκε ότι και για την Οικονομική Αστυνομία δεν ισχύει το τραπεζικό, φορολογικό, χρηματιστηριακό και επιχειρηματικό απόρρητο.

Και κάτι τελευταίο: υπάρχουν πολλές ακόμη προτάσεις που κατατέθηκαν από την αρχή της κρίσης αλλά και στη συνέχεια από τον Γιώργο Παπανδρέου και την τότε κυβέρνηση στις Συνόδους Κορυφής και στις Ευρωπαϊκές αρχές, που καμία από τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν, δεν αξιοποίησε. Και όλες έχουν δημοσιοποιηθεί και έχουν  επαναφερθεί πολλές φορές από τότε.

Μήπως ήρθε η ώρα, να ασχοληθούν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου με αυτά τα ουσιώδη, να διαμορφώσουν ένα κοινά αποδεκτό εθνικό σχέδιο δράσης αλλά και διαπραγμάτευσης έναντι των εταίρων και να συμβάλουν στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας, αντί να συμπεριφέρονται ως μονομάχοι στην αρένα, προσφέροντας ένα αχρείαστο και επιβλαβές για τους Έλληνες και τη χώρα θέαμα;