Πολιτικοί και δημόσιος λόγος

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ Κοζάνης 

Ο πολιτικός λόγος, όπως εκφέρεται από τηλεοράσεως και λοιπών παραδοσιακών μέσων, είναι ξύλινος. Υπακούει δηλαδή σε συγκεκριμένους κανόνες που έχουν διαμορφωθεί απο τους ίδιους τους φορείς του. Περιέχει πολλές γενικότητες, επαναλήψεις και είναι τυποποιημένος.
Το ίδιο δεν ισχύει, όμως, για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικότερα το twitter, το οποίο αναγκάζει το χρήστη του μέσα σε 140 χαρακτήρες να πει αυτό που έχει να πει χωρίς πολλές περιστροφές και ασάφειες.
Κι εδώ είναι η καθαρή πρόκληση για όσους χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επαγγελματικά και όχι μόνο για ψυχαγωγικούς λόγους.

Να μπορέσουν να συμπυκνώσουν τις σκέψεις τους μέσα σε ελάχιστες λέξεις, χωρίς να γίνουν χαοτικοί, νάρκισσοι, φλύαροι ή αδιάφοροι.
Η μεγάλη αμεσότητα που δίνει το μέσο κρύβει, όμως, και πολλούς κινδύνους με πρώτο και καλύτερο αυτόν που ενέχει η αίσθηση οικειότητας του να πληκτρολογείς με τις φόρμες σου και μπορεί να οδηγήσει σε ακρότητες που ξεφεύγουν από τους κανόνες που όλα τα μέσα έχουν.
Εχουμε διαβάσει απίστευτα χυδαίες αναρτήσεις ή δήθεν μάγκικα tweets, όπως το  «μα φαίνεσαι νταής, παιδαράς, τσαμπουκάς, δυναμικός... Κρίμα και κότα και ψυχασθενής» από πολιτικούς και μάλιστα mainstream κομμάτων, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι πίσω από τα usernames κρύβονται πολίτες, των οποίων την ψήφο ζητούν. Εκείνοι δείχνουν ποιοι είναι κι εμείς καταλαβαίνουμε ποιους ψηφίζουμε.