«Μάμπο Μπραζιλέιρο»

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Πληροφορήθηκα με ενδιαφέρον ότι τρεις μήνες ύστερα από δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προτρέπει τον λαό να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση.

Κι επιπροσθέτως καλεί τους βουλευτές της συμπολίτευσης να επιχειρήσουν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, δηλαδή να καταψηφίσουν τα μέτρα στη Βουλή.

Για την οικονομία της συζήτησης θα δεχτώ ότι αυτές είναι θεμιτές συμπεριφορές στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Την ίδια στιγμή, όμως, διαβάζω σε συνέντευξη του ίδιου πολιτικού αρχηγού ότι «πιο κοντά στο ελληνικό μοντέλο είναι η Βραζιλία και η Αργεντινή», αλλά κι ότι η Ελλάδα «έχει κοινά σημεία με την Κούβα και τη Βενεζουέλα»!

Ομολογώ ότι αυτού του είδους η πολιτική γεωγραφία με εκπλήσσει.

Οχι μόνο επειδή μου είχε ειλικρινά διαφύγει ότι υπάρχει κάποιο «ελληνικό μοντέλο» που φύεται μυστηριωδώς μεταξύ Αμαζονίου και Ριο ντε λα Πλάτα, αλλά κι επειδή δυσκολεύομαι να βρω τα κοινά μου σημεία με την… Κούβα.

Ενα ντακίρι πίνω το καλοκαίρι ο δυστυχής, αλλά ώς εκεί. Το επόμενο κοινό σημείο που μπορώ να φανταστώ είναι η θάλασσα.

Αναρωτιέμαι, όμως, αν αυτή η πρωτότυπη χωροθέτηση είναι τυχαία.

Μήπως, δηλαδή, η Λατινική Αμερική του Κάστρο είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι ήταν η Λιβύη του Καντάφι για το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Μια Γη της Επαγγελίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι μπορεί να μην τους βλέπει ούτε ευρωπαίος κλητήρας, αλλά κάθε τρεις και λίγο διάφοροι συριζαίοι πετάγονται στη Βενεζουέλα να φωτογραφιστούν χαμογελαστοί με τον Τσάβες, λες κι ο Τσάβες είναι κάτι καλό στη ζωή.

Κι όχι μόνο δεν είναι τυχαίο, αλλά ενδεχομένως δεν είναι ούτε καν αθώο.

Διότι η Λατινική Αμερική συμβαδίζει με μια αντίληψη περί δημοκρατίας την οποία δεν θέλω να χαρακτηρίσω, αλλά σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία που εφαρμόζουμε στην Ευρώπη.

Θα πω απλώς ότι είναι μια διαφορετική αντίληψη για ένα άλλο πράγμα.

Το προφανές δυστύχημα, όμως, γι' αυτές τις αναφορές και τα συνεπαγόμενά τους είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Κι ότι οι κάτοικοί της δεν δείχνουν έτοιμοι να βιράρουν τις άγκυρες για άλλες ηπείρους.

Ούτε να την κάνουν αξύριστοι και με μπερέδες για Σιέρα Μαέστρα - μόνο κάτι γραφικοί τα ονειρεύονται αυτά.

Εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε κι εδώ που είμαστε. Μια κοινοβουλευτική δημοκρατία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τελεία. Παράγραφος.

Απλώς αναρωτιέμαι. Αν όντως ισχύει, όπως λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι στην Ελλάδα σήμερα είτε είσαι με το Μνημόνιο είτε είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή άραγε με ποιον είναι;