Η Δικαιοσύνη του «ντόρου»

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Μια απορία υπάρχει: γιατί οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς δεν καλούν τον κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, να καταθέσει για το Μνημόνιο και αρκούνται στις δηλώσεις του κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη; Ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ πιθανότατα θα αρνηθεί, αλλά ο «ντόρος» στα ΜΜΕ είναι εξασφαλισμένος. Συνωμοσιολόγοι θα γράφουν επί μέρες για τους «δύο ηρωικούς εισαγγελείς που αψήφησαν τη Νέα Τάξη», για «το αφεντικό του ΔΝΤ που περιφρόνησε την ελληνική Δικαιοσύνη» και άλλα εθνικοτερπνά μέχρι και αυτή η υπόθεση να βασιλέψει στη λήθη.

Μην ξεχνάμε ότι οι οικονομικοί εισαγγελείς σκάλισαν πολλές υποθέσεις που είχαν ισχυρές πιθανότητες να δημιουργηθεί ντόρος: τις καταγγελίες του κ. Καμμένου για τα CDS, τις καταγγελίες του κ. Γλέζου για φοροδιαφυγή στην Πάρο, τους μισθούς των ΔΕΚΟ, τη μετάδοση του Champions League από την ΕΡΤ κ.ά. Για ό,τι έκανε θόρυβο στα ΜΜΕ οι δύο εισαγγελείς λειτούργησαν σαν αντηχείο. Αποτελέσματα δεν είδαμε, αλλά σε μια κοινωνία που μετρούν οι εντυπώσεις, ισχύει το παλιό ρητό: «Ντόρος να γίνεται». Μόνο μία υπόθεση που είδε το φως της δημοσιότητας δεν άγγιξαν οι δύο εισαγγελείς:
τα τεκμηριωμένα ρεπορτάζ του Reuters για την Τράπεζα Πειραιώς. Αλλά, πάλι, αυτή η υπόθεση έκανε ντόρο μόνο διεθνώς. Τα ελληνικά ΜΜΕ απλώς την προσπέρασαν.
Ικανοποιώντας, λοιπόν, το λαϊκό αίσθημα, οι δύο εισαγγελείς αποφάσισαν να καλέσουν τον πρώην εκπρόσωπο της Ελλάδος στο ΔΝΤ (και παλιό γνώριμο της Δικαιοσύνης από την υπόθεση Κοσκωτά) για να διευκρινίσει τη δήλωσή του για το Μνημόνιο. «Γνωρίζαμε στο Ταμείο από την αρχή πως αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατο να εφαρμοσθεί, καθώς δεν είχαμε ούτε ένα επιτυχές παράδειγμα», είπε ο κ. Ρουμελιώτης. Ο ισχυρισμός του διαψεύστηκε από το ΔΝΤ: «Ο κ. Ρουμελιώτης, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ουδέποτε διαφοροποιήθηκε ή εξέφρασε αντίρρηση ως προς το περιεχόμενο των πολιτικών που προβλέπονται στο δημοσιονομικό πρόγραμμα για τη χώρα σας όταν αυτό εγκρίθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου, αντιθέτως τις υποστήριξε», σημείωσε στέλεχος του ΔΝΤ στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Διαψεύδεται από παλαιότερες δηλώσεις του ιδίου του κ. Ρουμελιώτη. Τον Νοέμβριο του 2010 έλεγε ότι από την εφαρμογή του Μνημονίου «δικαιώνομαι σιγά σιγά». Διαψεύδεται, όμως, και από τη λογική. Αν το ΔΝΤ είχε αντίρρηση, το πρόγραμμα απλώς δεν θα περνούσε, διότι ο οργανισμός είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του Μνημονίου. Ο κ. Στρος-Καν είχε ένα σοβαρότατο επιχείρημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων: 34 δισ. ευρώ, ποσό μεγαλύτερο και από τη συνεισφορά της Γερμανίας. Εκτός αν η ηγεσία του ΔΝΤ διέπραξε το αδίκημα της «απιστίας» με τα λεφτά των φορολογουμένων 180 χωρών. Ενώ «ήξερε» ότι «το πρόγραμμα δεν βγαίνει», έριξε 34 δισεκατομμύρια στον βρόντο. Ιδού πεδίον δόξης για νέες εισαγγελικές έρευνες και διεθνή ντόρο.
Σε μια εποχή που η ελληνική κοινωνία ματώνει και η κυβέρνηση προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα του κράτους, οι δύο εισαγγελείς προσεγγίζουν με εξαιρετική ελαφρότητα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Πώς αλλιώς εξηγείται ότι εκλήθη ο κ. Γεράσιμος Αρσένης να καταθέσει; Να συμφωνήσουμε ότι ο πρώην υπουργός Οικονομίας ξέρει από οικονομικές καταστροφές, αλλά η εμπειρία του περιορίζεται στο να τις δημιουργεί και όχι να τις θεραπεύει· γνωρίζει τη δημιουργία ελλειμμάτων και όχι πώς περιορίζονται. Εκτός αν τον φώναξαν για γενική κουβεντούλα, όπως είχαν καλέσει παλαιότερα τον βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Νότη Μαριά να «καταθέσει» για την ΕΛΣΤΑΤ...