Σας ευχαριστώ όλες και όλους για την παρουσία σας. Χαίρομαι γιατί βλέπω εδώ συγκεντρωμένο το στελεχικό δυναμικό του Κινήματος στη Βουλή, αλλά και σε όλες τις διαδικασίες και τις προσπάθειες της ανασύστασης. Χαίρομαι γιατί είναι μαζί μας και αρκετοί συνάδελφοι που έδωσαν τη μάχη στην προηγούμενη Βουλή. Αυτή η ηρωική Κ.Ο. της προηγούμενης Βουλής που σήκωσε στους ώμους της ένα τεράστιο ιστορικό βάρος και αξίζει να την τιμάμε και να τη θυμόμαστε γι' αυτό το έργο που επιτέλεσε.
Φίλες και φίλοι, η χώρα κινείται μήνες τώρα στο ρυθμό του περιβόητου πακέτου των 11,5 δισ. ευρώ.
Αν προσθέσουμε τη μακρά, διπλή προεκλογική περίοδο του Μαΐου και του Ιουνίου (που άρχισε τυπικά τον Απρίλιο, αλλά ουσιαστικά είχε αρχίσει το Νοέμβριο του 2011), και πάλι τα 11,5 δισ. ευρώ ήταν κεντρικό θέμα με τίτλο «τα μέτρα του Ιουνίου» -τώρα, απλώς τα μέτρα αυτά έγιναν μέτρα του Σεπτεμβρίου- η συζήτηση για το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ κυριαρχεί για πάνω από ένα εξάμηνο.
Εξάμηνο ιδιαίτερα κρίσιμο για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2012, για την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, για το μέλλον της Ευρωζώνης. Γιατί ήταν ένα εξάμηνο εξαιρετικά ρευστό για την Ευρώπη συνολικά. Ένα εξάμηνο κρίσιμο για τις αντοχές της πραγματικής οικονομίας, των επιχειρήσεων, για τη μοίρα χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων.
Θυμίζω, για να μη μακρηγορούμε, ότι δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, σε πρόωρες εκλογές, ούτε σε μια πρόωρη και μακρά προεκλογική περίοδο. Επίσης εμείς ήμασταν που αμέσως μετά τις εκλογές και το σχηματισμό της κυβέρνησης ζητήσαμε επιτάχυνση των επαφών και των διαδικασιών για να μη λειτουργεί παραλυτικά για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία αυτή η συζήτηση.
Είναι προφανές ότι αυτή η εκκρεμότητα λειτουργεί απολύτως αρνητικά:
- Προκαλεί φόβο και ανασφάλεια.
- Καθηλώνει παραγωγικές δυνάμεις.
- Βαθαίνει την ύφεση.
- Κλιμακώνει την απαισιοδοξία.
- Αποτρέπει επενδύσεις εγχώριες και ξένες.
- Επηρεάζει αρνητικά την κατανάλωση, ακόμη κι εκεί που υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα.
- Αποτρέπει την επιστροφή των καταθέσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
- Και βέβαια, αναπαράγει άδικα και αρνητικά στερεότυπα για την Ελλάδα.
- Το χειρότερο είναι ότι φορτώνει την Ελλάδα με μια δυσανάλογη ευθύνη για την κατάσταση στην Ευρωζώνη, ευθύνη που δεν αντιστοιχεί στα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.
- Και κυρίως αδικεί τις θυσίες του ελληνικού λαού και τα επιτεύγματα που έχουμε να επιδείξουμε ως τώρα στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής.
- Αυτή η κατάσταση, όπως την προσλαμβάνουν στο εξωτερικό, μας προσβάλει ως Έλληνες και μας ταπεινώνει ως έθνος.
- Το κυριότερο όμως είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μας επιτρέπει να θέσουμε τα μεγάλα προτάγματα της εθνικής στρατηγικής, του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και του νέου εθνικού παραγωγικού μοντέλου.
- Δεν μας επιτρέπει να θέσουμε στο επίκεντρο κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
- Δεν μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε ενεργά τις εξελίξεις στη Μεσόγειο και τον αραβικό κόσμο, εξελίξεις που είναι στη γειτονιά μας.
- Δεν μας επιτρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στις μεγάλες θεσμικές τομές που πρέπει να γίνουν, προκειμένου η Ελλάδα να ξεπεράσει τα αίτια της κρίσης και να καταστεί επιτέλους ένα κανονικό κράτος, μια κανονική οικονομία, μια κανονική κοινωνία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της γενικευμένης ανασφάλειας, της απαισιοδοξίας, της δυσπιστίας, της απόγνωσης, δυστυχώς, για πολλούς συμπολίτες μας, εξακολουθούν να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κάθε είδους απλουστεύσεις, δημαγωγίες, λαϊκισμοί, εύκολες και απατηλές υποσχέσεις και επιπλέον συνωμοσιολογικές θεωρίες για το τι έγινε, τι γίνεται και τι πρέπει να γίνει.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κοινός παρονομαστής όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων της σημερινής αντιπολίτευσης, είναι η ενασχόληση όχι με τα αίτια της κρίσης, με το τι προκάλεσε το υπέρμετρο έλλειμμα, το δυσθεόρατο χρέος, το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τον υπερδανεισμό, την εξάρτηση από τις εξαγωγές, τη μείωση της ανταγωνιστικότητας, αλλά μόνο με το μνημόνιο. Χωρίς κανείς να σκέφτεται τι θα είχε συμβεί εάν δεν υπήρχε το μνημόνιο, το πρόγραμμα στήριξης, η δανειακή σύμβαση.
Τι θα είχε συμβεί στη χώρα; Θα είχαμε οδηγηθεί σε παύση πληρωμών, θα είχαμε οδηγηθεί στην πραγματικότητα σε παύση του εξαγωγικού και του εισαγωγικού εμπορίου της χώρας, σε αδυναμία λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, σε απόσυρση καταθέσεων, ή σε πάγωμα των καταθέσεων, σε κατάρρευση του οικονομικού και του κοινωνικού ιστού.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση, το ψάρεμα στα θολά νερά συνεχίζεται σε βάρος των πιο φτωχών και αδύνατων, γιατί οτιδήποτε γίνει εκτός ελέγχου αφορά πρωτίστως τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Ναι, αυτός που δεν έχει ένα ευρώ στην τσέπη του και αγωνίζεται να επιβιώσει, αυτός κανονικά πρέπει να έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Γιατί όσοι έχουν οικονομική δύναμη και ισχύ, όσοι είχαν τη δυνατότητα να βγάλουν τα λεφτά τους σε ευρώ έξω από τη χώρα, μπορούν να επιβιώσουν και να πολλαπλασιάσουν την οικονομική τους δύναμη, εάν η χώρα βρεθεί σε μια κατάσταση ανεξέλεγκτης κρίσης.
Δεν έχουμε όμως μόνο το ψάρεμα στα θολά νερά. Έχουμε και μια μάχη οπισθοφυλακής που δίνουν αυτοί που είχαν εδραιώσει κεκτημένα προνόμια, βολές συνδεδεμένες με το κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Παράλληλα, εντείνονται τα φαινόμενα του κοινωνικού αυτοματισμού, μιας πολυδιασπασμένης κοινωνίας που χάνει, δυστυχώς, και τις αξίες της και τη συνοχή της. Εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα κατά των δημοσίων υπαλλήλων, άνεργοι κατά των εργαζομένων, αγροτικός πληθυσμός κατά του αστικού πληθυσμού κοκ.
Όλα ευτελίζονται, καθώς μετατρέπονται σε απλά εργαλεία πολιτικής επιρροής. Αυτό φαίνεται καθαρά στις εκδηλώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας. Αυτές δεν λειτουργούν πλέον στο πεδίο της κοινωνίας των πολιτών, μέσα από αγαθά αισθήματα φιλαλληλίας, αλλά ως μοχλός απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.
Τώρα και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Εκκλησία βλέπουν να τις υπερβαίνει στον τομέα αυτό ο μηχανισμός του εκφασισμού της κοινωνίας μέσω διαφόρων προσχημάτων και δικτύων, με τα αρμόδια μη πολιτικά όργανα του κράτους να παρακολουθούν παθητικά. Αποκορύφωμα είναι η γενίκευση της ανομίας.
Και με την ευκαιρία, ειδικά σήμερα, θέλω να καλέσω και να παρακαλέσω τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς να μη χρησιμοποιούν ως μέσο συνδικαλιστικής πίεσης μια ολόκληρη συντεταγμένη λειτουργία του κράτους. Το μήνυμα που εξ αντικειμένου στέλνουν σε κάθε κοινωνική ομάδα είναι πως μπορεί ο καθένας να θέτει εκτός λειτουργίας κρίσιμες όψεις του κράτους για να ασκεί συνδικαλιστική πίεση.
Αν αυτό μπορεί να γίνει στη Δικαιοσύνη, τότε γιατί να μην γίνει στην αστυνομία, στο στρατό, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στη φορολογική διοίκηση που καλείται να εισπράξει τα φορολογικά έσοδα, στην ενέργεια, στην ύδρευση, στις μεταφορές; Το Σύνταγμα δεν προβλέπει στο άρθρο 88 μόνο πως οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών πρέπει να είναι ανάλογες του λειτουργήματός τους. Προβλέπει και στο άρθρο 23 παράγραφος 2, πως η απεργία με οποιαδήποτε μορφή, άρα και με στάση εργασίας με διακοπή της λειτουργίας των δικαστηρίων, απαγορεύεται ρητά στους δικαστικούς λειτουργούς και σε όσους υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας.
Φίλες και φίλοι, μόλις πριν τρεις μήνες ο λαός κλήθηκε να προσδιορίσει την πορεία της χώρας με διπλές κρίσιμες εκλογές στις οποίες τέθηκαν ανοιχτά και με έμφαση τα ερωτήματα και τα διλήμματα.
Κάνω μια απλή, ειλικρινή και όχι ρητορική ερώτηση γιατί φοβούμαι ότι έχουμε ξεχαστεί: Ποιος κέρδισε τις εκλογές; Τι απεφάσισε το Μάιό και στη συνέχεια τον Ιούνιο ο ελληνικός λαός; Μήπως η Ελλάδα είναι μια χώρα λωτοφάγων που ξεχνά μέσα σε λίγες εβδομάδες τις στρατηγικές αποφάσεις που πήρε στις εκλογές;
Τρεις μόλις μήνες μετά τις εκλογές μπορεί να έχουμε κρίση νομιμοποίησης και κρίση εθνικού προσανατολισμού;
Ο λαός μήπως επικύρωσε με την ψήφο του τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μονομερή καταγγελία του μνημονίου; Μήπως αποδέχθηκε το επικίνδυνο φλερτ με την υποτιμημένη δραχμή και με την εμπειρία της Αργεντινής; Μήπως ο λαός τον Ιούνιο -και δεν το έχουμε καταλάβει- έδωσε πράσινο φως στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την απρόκλητη παράνομη βία και την παραστρατιωτική, παρααστυνομική και εν τέλει παρακρατική λειτουργία της Χρυσής Αυγής;
Η απάντηση είναι: Όχι, όχι και όχι. Άλλα αποφάσισε ο ελληνικός λαός, άλλες είναι οι επιλογές του. Εμείς λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ, που σηκώσαμε τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια το τεράστιο βάρος της διαχείρισης της κρίσης και των επώδυνων μέτρων, εμείς, το ΠΑΣΟΚ, που αναλάβαμε το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, δυσανάλογα μεγάλο, εμείς που ηττηθήκαμε εκλογικά, εμείς που είδαμε ν' αποδιαρθρώνεται ένας πλειοψηφικός συνασπισμός κοινωνικών δυνάμεων που κυριάρχησε μετά το 1981, εμείς είμαστε που μιλήσαμε προεκλογικά τη γλώσσα της αλήθειας με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση.
Εμείς είμαστε που δεν δώσαμε εύκολες και συμπαθητικές υποσχέσεις. Εμείς το ΠΑΣΟΚ είμαστε που διατυπώσαμε προεκλογικά τη μόνη ολοκληρωμένη πρόταση εθνικής στρατηγικής την οποία εκ των πραγμάτων αποδέχονται τελικά όλοι ως εθνική στρατηγική. Τη στρατηγική της αναθεώρησης της δανειακής σύμβασης, της παράτασης της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής, της περαιτέρω μείωσης του χρέους. Και βέβαια της έμφασης στην ανάπτυξη, στην κοινωνική προστασία.
Εμείς λοιπόν το ΠΑΣΟΚ, είμαστε και τώρα αυτοί που οφείλουμε και μπορούμε να πούμε με ειλικρίνεια και καθαρότητα πού βρισκόμαστε ως χώρα, πού πηγαίνουμε ως έθνος και ως κοινωνία, τι πρέπει να γίνει. Τα λέμε αυτά και θα τα πούμε και σήμερα με ευθύ, υπεύθυνο και ολοκληρωμένο τρόπο. Ας ξεκαθαρίσουμε όμως πριν από οτιδήποτε άλλο, τα βασικά σε σχέση με την πορεία της χώρας τα δυόμισι τελευταία χρόνια.
Το ερώτημα είναι: Θέλουμε να ολοκληρωθεί και να δικαιωθεί η πολιτική μας; Ή θεωρούμε ότι κάναμε μια λάθος επιλογή με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα;
- Εάν ισχύει το πρώτο, εάν θέλουμε να ολοκληρωθεί και να δικαιωθεί η πολιτική μας, αυτό θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας και πρέπει εμείς να βγούμε μπροστά, όχι ως καθημερινός κυβερνητικός διαχειριστής, αλλά ως στρατηγικός εγγυητής της πορείας της χώρας.
- Εάν ισχύει το δεύτερο, δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Και δε θα βρούμε λόγο ύπαρξης οδηγώντας τη χώρα σε αδιέξοδο ή τους εαυτούς μας στον πολιτικό εξευτελισμό, την ανακολουθία και την αναξιοπρέπεια.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία το ΠΑΣΟΚ να αποβάλλει κάθε ενοχικό και ηττοπαθές στοιχείο. Δε μας ταιριάζει και δεν προσφέρει υπηρεσίες στη χώρα ένα ενοχικό και ηττοπαθές ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, ένα ΠΑΣΟΚ που καλείται να επωμισθεί αυτό το στρατηγικό ρόλο, είναι ευρύχωρο, ανοιχτό, αλλά δεν έχει χώρο για προσωπικές στρατηγικές και μάλιστα για προσωπικές στρατηγικές που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα σε ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες.
Διαφωνίες σε τακτικούς χειρισμούς μπορεί να υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν πάντα, ακόμη και προγραμματικές διαφωνίες. Αλλά αξιακές διαφωνίες που να δικαιολογούν προσωπικές στρατηγικές, δεν υπάρχουν, δεν διατυπώνονται. Άλλαξαν οι καταστάσεις, άλλαξαν τα μεγέθη, άλλαξαν οι ρόλοι. Υπάρχουν προσωπικά προβλήματα. Αναγνωρίζω ότι υπάρχουν ακόμη και προσωπικά αδιέξοδα. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί προσωπικές στρατηγικές χωρίς πολιτικό περιεχόμενο οι οποίες είναι και προδήλως αντιφατικές.
Το θεμελιώδες ερώτημα, φίλες και φίλοι, είναι: Ποιοι μας ψήφισαν τον Ιούνιο του 2012 και με ποιο πλαίσιο εντολής; Έχουμε πρωτίστως υποχρέωση να τιμήσουμε την ψήφο αυτών που μας ψήφισαν τον Ιούνιο του 2012 υπό δραματικές συνθήκες. Προσέξτε, γιατί καμιά φορά δημιουργείται η παρεξήγηση, ότι έχουμε υποχρέωση να τιμήσουμε αυτούς που δεν μας ψήφισαν, ενώ η πρώτιστη και θεμελιώδης πολιτική μας υποχρέωση, το δημοκρατικό μας καθήκον, είναι να τιμήσουμε αυτούς που μας ψήφισαν.
Μας ψήφισαν λοιπόν για να μείνει η χώρα στο ευρώ, για να σχηματισθεί κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού, για να επιδιωχθεί η συμφωνημένη αναθεώρηση και όχι η ανευθυνότητα της μονομερούς καταγγελίας και της τσάμπα ευρωπαϊκής μαγκιάς που δεν έχει καμία ανταπόκριση, ούτε καν συνομιλητή.
Το τελικό περιεχόμενο των μέτρων, που όλοι ήξεραν ότι πρέπει να ληφθούν, όλοι ήξεραν ότι δεν θα το προσδιορίζαμε μονομερώς, αλλά στο πλαίσιο μιας συνεχούς διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας.
Επίσης, όσο ακριβές είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν κυβερνά μόνη της -και αυτό πρέπει να το αντιληφθεί, δεν κυβερνά μόνη της- άλλο τόσο ακριβές είναι ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ κυβερνά μόνο του.
Άρα, απαιτούνται προγραμματικές συγκλίσεις και πολιτικοί συμβιβασμοί. Έτσι θα πορευθεί η χώρα για πολλά χρόνια. Με κυβερνήσεις συνεργασίας, που πρέπει να έχουν προγραμματικές συγκλήσεις και ικανότητα σύνθεσης.
Διατυπώσαμε και διατυπώνουμε τις προτάσεις μας. Συμφωνήσαμε σ' ένα πλαίσιο χειρισμών. Να είστε βέβαιοι ότι θα γίνει τελικά στρατηγικά αυτό που είπαμε, γιατί αυτό απορρέει από τη ρεαλιστική εκτίμηση των δεδομένων.
Επί τη βάση αρχών, διατυπώσαμε προτάσεις και θέλω τώρα να τονίσω ότι κανείς, μα κανείς, δε θα μας φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων, κανείς δε θα προκαταλάβει τη λειτουργία της κυβέρνησης και τη λειτουργία της Βουλής.
Φίλες και φίλοι, είναι πάρα πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε την επαφή και τις γέφυρές μας με αυτούς που προερχόμενοι από την παράταξη δεν μας ψήφισαν τον Ιούνιο. Αυτό όμως πρέπει να γίνει πείθοντάς τους ότι είχαμε δίκιο. Και όχι λέγοντας ότι σφάλαμε και μάλιστα ιστορικά και στρατηγικά.
Προφανώς έγιναν επιμέρους σφάλματα, προφανώς υπήρξαν σχεδιαστικά προβλήματα στο πρώτο πακέτο, με πρώτιστη ευθύνη αυτή των εταίρων μας. Προφανώς υπήρξαν υστερήσεις και ανακολουθίες. Ασκήσαμε έντονη αυτοκριτική, δυστυχώς μόνον εμείς.
Η θέση μας λοιπόν μέσα τον κυβερνητικό συνασπισμό, είναι στρατηγική. Η συμβολή του ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και η συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην ήττα των λαϊκιστικών και ανεύθυνων δυνάμεων, υπερβαίνει κατά πολύ το εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι παράγοντας συνέχειας, σταθερότητας και ευθύνης. Και απευθύνομαι σε διάφορους αποδέκτες τώρα λέγοντάς τους ότι σφάλλει -και σφάλλει ιστορικά και πολιτικά- όποιος υποτιμά το ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Αυτό αφορά τη Νέα Δημοκρατία, αφορά ορισμένα στελέχη μας που δεν αντιλαμβάνονται το στρατηγικό ρόλο της παράταξης, αφορά ορισμένα μέσα ενημέρωσης, παράγοντες του οικονομικού βίου που επένδυσαν στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας (για να εφαρμόσει ποια πολιτική; Την πολιτική του ΠΑΣΟΚ προφανώς) και αυτό το έκαναν αφού «ξέσκισαν», όπως έχω πει, κατά κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ πολιτικά και επικοινωνιακά. Και κάποιοι από αυτούς «έπαιξαν» και με το ΣΥΡΙΖΑ νομίζοντας ότι θα διαμορφώσουν και θα ελέγχουν ένα νέο διπολισμό.
Δεν έχουμε ξεχάσει τις ανακολουθίες στη στάση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχουμε ξεχάσει την επιμονή της για πρόωρες εκλογές, δεν έχουμε ξεχάσει την τροφοδότηση της αντιμνημονιακής ρητορείας, δημαγωγίας και ευκολίας. Πίσω από τον κοινό παρανομαστή της σημερινής Αντιπολίτευσης που είναι ο λαϊκισμός, η δημαγωγία και συνομωσιολογία, κρύβεται και η στάση της Νέας Δημοκρατίας στην πρώτη φάση αυτής της δραματικής περιόδου. Ας θυμηθούμε μερικές μαγικές λέξεις: «Η ανάπτυξη είναι η λύση και όχι οι περικοπές», «Τα ισοδύναμα μέτρα υπάρχουν εν αφθονία», «Η επαναδιαπραγμάτευση είναι εύκολη». Τώρα όλοι είναι πιο ώριμοι και θέλω να ελπίζω πιο υπεύθυνοι.
Καλωσορίζω επίσης τους φίλους και συντρόφους της ΔΗΜΑΡ στην κυβερνητική τους εμπειρία και σε αυτή τη νέα περίοδο εθνικής ευθύνης.
Η στήριξη της Κυβέρνησης και ο τρόπος συμμετοχής σε αυτήν, ήταν αποτέλεσμα πολύ μεγάλου προβληματισμού και αναλυτικής συζήτησης στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, η οποία αποφάσισε σχετικά. Ήταν αποτέλεσμα σεβασμού στα μηνύματα και τις εντολές του ελληνικού λαού και ήταν και μια αναγκαία απόφαση γιατί έπρεπε να κρατήσουμε αποστάσεις από τον κυβερνητισμό, για να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με αυτό που λέγεται πολιτική και όχι με αυτό που λέγεται διαχείριση της καθημερινότητας.
Όμως, η πρότασή μας για την εθνική στρατηγική, το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης όπως το έχουμε παρουσιάσει, η πρότασή μας για την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης που δυστυχώς παρά τη ρητορική αποδοχή εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας έμεινε κενό γράμμα, είναι ένα τρίπτυχο στο οποίο είναι αναγκασμένο να προσανατολιστεί το έθνος.
Οι προτάσεις μας για τους χειρισμούς -σας θυμίζω ξεκίνησαν από τον Ιούνιο- όταν είχε προηγηθεί η περίοδος Μαρτίου-Μαΐου με έντονη κινητικότητα, αλλά και μια περίοδος κατά την οποία εκταμιεύτηκαν στη χώρα 75 δισ. ευρώ με βάση τη νέα σύμβαση. Από τα 150 δισ. ευρώ που έχουν εκταμιευτεί από το 2010, τα μισά, τα 75 δισ. ευρώ εκταμιεύτηκαν από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο.
Γι' αυτό επέμενα ότι έπρεπε να κάνουμε άμεσες πολιτικές επαφές υψηλού επιπέδου τότε τον Ιούνιο, να αξιοποιήσουμε το momentum των εκλογών και τα μηνύματα που έστειλε ο ελληνικός λαός στην Ευρώπη. Να παρουσιάσουμε τα επιτεύγματα του προγράμματος προσαρμογής και της δημοσιονομικής προσαρμογής και της διαρθρωτικής προσαρμογής, γιατί έχει κάνει θαύματα ο ελληνικός λαός με τις θυσίες του και όχι να υιοθετήσουμε τη στάση «Ναι, δεν κάναμε τίποτε, τώρα θα γίνουν όλα, θα τα κάνουμε εμείς επειδή είμαστε καλοί ή ικανότεροι».
- Εμείς στην πραγματικότητα επιβάλλαμε από την περίοδο των εκλογών, προεκλογικά, την στρατηγική της παράτασης. Όχι γιατί την επινοήσαμε, αλλά γιατί είχαμε μεριμνήσει να προβλέπεται ρητά στη δανειακή σύμβαση η ρήτρα της βαθύτερης ύφεσης, που ανοίγει το δρόμο της παράτασης.
- Εμείς θέλαμε εξ αρχής τα μέτρα αυτά -που θέλουμε να είναι και μπορεί να είναι η τελευταία δέσμη περικοπών και θυσιών- να ληφθούν σε δυο φάσεις, σε δυο διετίες, πρώτη και δεύτερη. Για να αποφύγουμε τα μέτρα της δεύτερης φάσης επειδή θα έχει αναπνεύσει η οικονομία, θα έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και θα έχουμε περισσότερα έσοδα.
- Εμείς θέσαμε το ζήτημα της νέας μείωσης του χρέους, χωρίς να θιγεί κανένας Γερμανός ή άλλος Ευρωπαίος φορολογούμενος, με τρόπους, που δεν θίγουν κράτη, λαούς, κοινωνίες.
- Εμείς μιλήσαμε για την ανάγκη άμεσης αύξησης της ρευστότητας και παρουσιάσαμε προεκλογικά τους συγκεκριμένους τρόπους μέσα από τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η αύξηση της ρευστότητας.
- Εμείς μιλήσαμε για άμεση στήριξη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
- Εμείς μιλήσαμε για τα μέτρα κοινωνικής στήριξης, για τα νέα μέτρα σε σχέση με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τις ρυθμίσεις των δανείων, για τους νέους κανόνες του ΤΕΙΡΕΣΙΑ, για τη στήριξη των νέων ανέργων. Και τις επόμενες μέρες η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα θα πάρει την πρωτοβουλία να καταθέσει πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις ρυθμίσεις των δανείων.
- Εμείς αγωνιστήκαμε να πούμε την αλήθεια για την ελληνική προσαρμογή, να υπερασπιστούμε την προσπάθεια και το κύρος της χώρας.
Και ερχόμαστε στο τώρα. Τι θα γίνει και τι πρέπει να γίνει τώρα; Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι επιτάχυνση και ολοκλήρωση των διαδικασιών, πριν το Eurogroup της 8ης Οκτωβρίου και φυσικά πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Οκτωβρίου και σε κάθε περίπτωση πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Το λέω αυτό μετά λόγου γνώσεως.
Η επιτάχυνση όμως δεν σημαίνει κάμψη της διαπραγματευτικής προσπάθειας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να κλείσουμε όπως-όπως και όσο-όσο. Γι' αυτό διατυπώνουμε πολύ συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις.
Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η παράταση της εκκρεμότητας δεν βοηθά ούτε τους πολίτες, ούτε τους ανέργους, ούτε τους επιχειρηματίες, ούτε αυτούς οι οποίοι νιώθουν απόγνωση και δυστυχία από την κατάσταση. Δεν βοηθάει την εθνική οικονομία. Πρέπει να τελειώνουμε!
Πρέπει να αλλάξουμε την ατζέντα και βεβαίως πρέπει να πετύχουμε τη γρήγορη και πλήρη εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ για να αλλάξουμε τα επίπεδα ρευστότητας.
Μιλάμε για μια παράταση για δύο χρόνια της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής χωρίς νέο δάνειο, χωρίς εγκρίσεις από τα Κοινοβούλια των κρατών-μελών, γιατί ούτως ή άλλως χρήματα χρειαζόμαστε μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους. Η χώρα θα έχει περάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα πάρα πολύ γρήγορα, άρα μπορούμε να βρούμε άλλους τρόπους συμφωνημένους με τους εταίρους μας για την αντιμετώπιση των αναγκών του χρέους.
Αρκεί να σας πω ότι το πρωτογενές έλλειμμα θα κλείσει από ό,τι βλέπουμε γύρω στο 1,5%, δηλαδή 3 δισ. ευρώ, όταν είχαμε ξεκινήσει από ένα πρωτογενές έλλειμμα, όπως θυμάστε το 2009, 24 δισ. ευρώ. Αυτό που θα γίνει επίσης είναι η περαιτέρω μείωση του χρέους με τους τρόπους που είπαμε: δηλαδή με την απ' ευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από το EFSF, με επαναγορά ελληνικών ομολόγων σε χαμηλή τιμή στη δευτερογενή αγορά και με τη μεταφορά στην Ελλάδα των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το ελληνικό της χαρτοφυλάκιο, το παρεμβατικό.
Προσέξτε, δεν διατυπώνω υποθέσεις:
- Η απ' ευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προβλέπεται ρητά στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου. Προβλέπεται ρητά η επέκταση σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις όπως η Ελλάδα.
- Η επαναγορά είναι κάτι που το έχουμε προτείνει από τον Απρίλιο για τα ασφαλιστικά ταμεία που μπορούν να ανακτήσουν όλα τα ομόλογά τους και να καταστήσουν ακέραιο το χαρτοφυλάκιό τους, με όσα χρήματα έχουν από το PSI και αντίστοιχες τακτικές πρέπει να εφαρμόσει και η χώρα με τα χρήματα που υπάρχουν από τη δανειακή σύμβαση.
- Η παράταση στη λογική της Τρόικας είναι δεδομένη. Οι τεχνικές συζητήσεις γίνονται με δεδομένη την παράταση για δυο χρόνια.
- Η δε μεταφορά των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ελλάδα έγινε ήδη. Το πετύχαμε αυτό για το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο της Κεντρικής Τράπεζας και τώρα πρέπει να γίνει και για το παρεμβατικό. Τα στελέχη της Τράπεζας μας το έχουν πει στις συζητήσεις που κάνουμε με την Τρόικα.
- Επιπλέον, πρέπει να ξαναγυρίσουν οι ελληνικές τράπεζες στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όχι στο ELA που σημαίνει ακριβό χρήμα, υψηλά επιτόκια.
- Πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει το επικοινωνιακό πλαίσιο. Δεν βοηθούν αυτές οι δηλώσεις ότι «θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, αρκεί η Ελλάδα να κάνει όλα όσα πρέπει», γιατί διατηρούν την εκκρεμότητα πως η Ελλάδα μπορεί και να μην είναι στο ευρώ. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο της χώρας, τη συναλλαγματική αβεβαιότητα. Είναι στρατηγικό λάθος για την Ευρωζώνη, πλήττει την Ισπανία, πλήττει την Ιταλία, πλήττει την Πορτογαλία, πλήττει όλες τις χώρες. Πλήττει την ισχύ του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Δεν γυρίζουν τα ασιατικά και αμερικανικά κεφάλαια στην Ευρώπη με τέτοιου είδους δηλώσεις.
- Και βεβαίως, αυτό που είναι κεντρικό είναι μέσω της παράτασης η δυνατότητα να καταστούν ηπιότερα ή να μην εφαρμοστούν μέτρα περικοπών της δεύτερης διετίας, εάν αλλάξει η οικονομία προς το καλύτερο, εάν έχουμε έσοδα.
Αυτά είναι τα νέα «ισοδύναμα» -και χρησιμοποιώ τον όρο εντός εισαγωγικών- γιατί η θεωρία των ισοδυνάμων δεν νομίζω ότι απεδείχθη αξιόπιστη και σοβαρή.
Το μέτωπο που πρέπει να ανοίξουμε τώρα -και πρέπει να το ανοίξουμε επειγόντως, γιατί είναι κωμικοτραγικό να μας ασκεί πίεση η Τρόικα προς την κατεύθυνση αυτή- είναι η πλήρης κινητοποίηση των μηχανισμών ελέγχου των τιμών, ιδίως εκεί που οι τιμές επηρεάζουν όχι τον θεωρητικό πληθωρισμό, αλλά το καλάθι του χαμηλού και μεσαίου νοικοκυριού, την πραγματικότητα της αγοράς. Και είναι πρώτη προτεραιότητα αυτή για το Υπουργείο Ανάπτυξης και την Οικονομική Αστυνομία, για το Υπουργείο Οικονομικών, για τη Δημοτική Αστυνομία. Και θα πάρουμε τις επόμενες μέρες επισκεπτόμενοι με την κοινοτική μας ομάδα από όλους αυτούς τους θεσμούς, όλα τα Υπουργεία, ολοκληρωμένη πρωτοβουλία για τον έλεγχο των τιμών.
Φίλες και φίλοι, απευθυνόμαστε ως ΠΑΣΟΚ -το είπα στην ομιλία μου της 3ης του Σεπτέμβρη- σε έναν νέο κοινωνικό συνασπισμό, στο όνομα ενός ευρωπαϊκού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που τιμά τις αξίες του και την παράδοσή του, αλλά που απευθύνεται σε αυτούς που συμμερίζονται ένα νέο ανανεωμένο συγκεκριμένο όραμα για μια κανονική χώρα.
Η πρότασή μας προς τη ΔΗΜΑΡ για στρατηγική συνεργασία και συμπόρευση, είναι θεμελιώδες στοιχείο της πολιτικής μας, είναι ανοιχτή συγκεκριμένη επίμονη.
Το μέτωπό μας με το ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρό. Είμαστε υποχρεωμένοι να καταγγείλουμε την ανευθυνότητα. Η αλαζονεία της ανευθυνότητας, αυτή που επεδείχθη και το Σαββατοκύριακο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, είναι η χειρότερη μορφή πολιτικής αλαζονείας.
Δεν αρκεί να αναδείξουμε τις αντιφάσεις, τα αδιέξοδα, τους κινδύνους. Δεν αρκεί να λέμε ότι στο όνομα μιας δήθεν προοδευτικής και αριστερής ρητορείας δίνουν τη μάχη της συντηρητικής οπισθοφυλακής των προνομίων.
Το κρίσιμο είναι ότι τον Ιούνιο απέτυχε η στρατηγική της εκλογικής εφόδου και όταν θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κριθεί ξανά από τον ελληνικό λαό θα έχουν αλλάξει ριζικά τα δεδομένα. Γιατί θα πετύχει -πρέπει να πετύχει- η δική μας στρατηγική που είναι η μόνη ασφαλής και συγκεκριμένη για τη χώρα. Αλλά αυτό σημαίνει ορίζοντας τετραετίας, σταθερότητα, εμμονή, ευθύνη.
Το δίλημμα, φίλες και φίλοι, δεν είναι περικοπές ή μη περικοπές, ύφεση ή ανάπτυξη, ανεργία ή απασχόληση. Το έχουμε πει κατ΄ επανάληψη, πρέπει να το ξαναθυμίσουμε. Αλίμονο αν ήταν αυτό το δίλημμα. Θα ήταν πανεύκολες οι απαντήσεις. Αυτά τα έλεγε κάποτε ο κ. Σαμαράς, τα έλεγαν κάποτε και οι φίλοι μας της ΔΗΜΑΡ, τα λέει τώρα σύσσωμη η Αντιπολίτευση εξ αριστερών και εκ δεξιών.
Αυτό είναι το θέμα; Έχουμε εμείς κανένα πρόβλημα να πούμε «όχι περικοπές, ναι στην ανάπτυξη, ναι στην απασχόληση»; Είναι κανείς ο οποίος θέλει περικοπές ύφεση και ανεργία;
- Η στάθμιση είναι ανάμεσα σε ελεγχόμενες περικοπές εντός ευρώ ή σε ανεξέλεγκτο κύμα υποτιμήσεων ενός εθνικού νομίσματος εκτός ευρώ ή, άλλη εκδοχή, η χώρα σε καραντίνα, τυπικά εντός ευρώ, αλλά ουσιαστικά χωρίς ευρώ.
- Το πραγματικό δίλημμα είναι ύφεση που βαίνει μειούμενη και τείνει προς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης ή διάλυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και ολόκληρης της χώρας.
- Το δίλημμα είναι ανεργία που μπορούμε να την περιορίσουμε μέσα από την ανάπτυξη ή διάλυση του κοινωνικού ιστού.
- Το δίλημμα είναι Ελλάδα του ευρώ ή Αργεντινή μιας υποτιμημένης δραχμής.
- Το δίλημμα είναι δύσκολη δημοσιονομική προσαρμογή ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Επίσης, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά, ότι έχουμε καθαρό μέτωπο με τον νεοφασισμό, με την άκρα Δεξιά, με τη Χρυσή Αυγή. Και έχουμε καθαρό μέτωπο στο όνομα της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Το ΠΑΣΟΚ ως δύναμη δημοκρατική, προοδευτική, κοινωνικά αλληλέγγυα, λέει καθαρό όχι στην απρόκλητη παράνομη βία, όχι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, όχι στη συνωμοσιολογία, όχι στον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων της Αριστεράς για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την αποδοχή της συμβολικής και της περιορισμένης υλικής βίας, είναι πάρα πολύ μεγάλες. Γιατί όταν έχεις αντισυγκεντρώσεις και προπηλακισμούς δικαιώνεις μετά και άλλες μορφές απρόκλητης βίας.
Και έρχομαι ξανά στο περιβόητο πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ. Ας θυμηθούμε, φίλες και φίλοι, τι έχουμε συμφωνήσει στην ισχύουσα δεύτερη δανειακή σύμβαση. Γιατί ζητούμε 11,5 δισ. ευρώ κι όχι 9,5 δισ. ευρώ ή 15,5 δισ. ευρώ; Γιατί με βάση τις μακροοικονομικές προγνώσεις τα 11,5 δισ. ευρώ είναι αυτά που απαιτούνται προκειμένου η χώρα να αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα 4,5%. Για το 4,5% απαιτούνται 9 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα είναι αυτά που από το έλλειμμα οδηγούν στον μηδενισμό του ελλείμματος για να αρχίσει να μετράει το πλεόνασμα.
Γιατί θέλουμε 4,5% πρωτογενές πλεόνασμα και όχι 2,5% ή 5,5%; Γιατί μέσα σε μία εξίσωση μακροοικονομική που έχουν επεξεργαστεί οι εταίροι μας, το 4,5% πρωτογενούς πλεονάσματος σε συνδυασμό με σταθερά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης τουλάχιστον 2,5% για πολλά χρόνια, είναι αυτό που μας οδηγεί σε βιώσιμη δημοσιονομικά χώρα, σε βιώσιμο χρέος, σε χρέος κάτω του 120% το 2020.
Η διαπραγμάτευση που κάναμε, που κράτησε πάρα πολύ καιρό στην πραγματικότητα, από τον Ιούνιο του 2011 έως τον Μάρτιο του 2012, είναι αυτή που διασφάλισε πως εάν δεν τηρούνται οι όροι της εξίσωσης, πρέπει να δούμε πώς θα παρέμβουμε σε όλες τις παραμέτρους της. Γι΄ αυτό μιλήσαμε εξ αρχής για παράταση και για μείωση της ονομαστικής τιμής του χρέους.
Αυτά τα λέγαμε πάντα και στην πρόσφατη ομιλία μου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης είχα την ευκαιρία να θυμίσω τι είπαμε εμείς πέρσι το Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη και τι έλεγαν άλλοι φίλοι μας και κυβερνητικοί μας εταίροι πέρσι το Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη και τι είπανε φέτος. Ο καθένας μπορεί να αξιολογήσει τη σταθερότητα, τη συνέπεια και την ειλικρίνεια των λεγομένων.
Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ μίλησε για αναθεώρηση της σύμβασης, για παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής και τάχθηκε κατά των οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων. Άλλοι μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση, για ισοδύναμα μέτρα του Ζαππείου και ούτω καθεξής.
Πήγαμε στη συμφωνία προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων εκφράζοντας τις πιο ρεαλιστικές και υπεύθυνες τάσεις. Και η συμφωνία αυτή παρουσιάστηκε στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης. Το τελικό πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ θα είναι κατ΄ ανάγκην αποτέλεσμα ενός διπλού συμβιβασμού. Ενός συμβιβασμού στο εσωτερικό της Κυβέρνησης και ενός συμβιβασμού με τους εταίρους μας της τρόικας.
Το ΠΑΣΟΚ επιμένει στις αρχές του.
- Επιμένει πως δεν πρέπει να γίνουν οριζόντιες περικοπές, πως πρέπει να υπάρχει εσωτερική δικαιοσύνη και ισορροπία στα μέτρα.
- Επιμένει πως η λύση θα βρεθεί μέσα από την παράταση και την πλήρη εκταμίευση της δόσης.
- Επιμένει πως η λύση θα βρεθεί μέσα από την περαιτέρω μείωση της ονομαστικής τιμής του χρέους.
- Επιμένει ότι το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ δεν έχει νόημα εάν δε συνοδευτεί από πακέτο κοινωνικής προστασίας, από πακέτο ανάπτυξης και ανάσχεσης της ύφεσης, αλλά και από ένα πακέτο αντίρροπων μέτρων των εταίρων μας, αρχής γενομένης από την αλλαγή του διεθνούς επικοινωνιακού πλαισίου για την Ελλάδα.
Και βεβαίως, εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι η απελευθέρωση της Ελλάδας από τα γραφειοκρατικά γρανάζια και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Εξίσου σημαντικό είναι να γίνει αντιληπτό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι η Ελλάδα δεν είναι αντίπαλός της, αλλά είναι ένα κράτος-μέλος που αξίζει κάθε προστασία.
Θέλω να σας πω πολύ καθαρά ότι αντιλαμβάνομαι την αγωνία και την ευαισθησία όλων των στελεχών μας και τις πιέσεις που δέχεται η κάθε μια και ο καθένας από εσάς. Αλλά όταν έχουμε διατυπώσει μια τόσο καθαρή συλλογική γραμμή και όταν μετέχουμε σε μια δύσκολη διπλή διαπραγμάτευση και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και σε σχέση με την τρόικα, δεν έχουν πραγματικά νόημα ατομικές κόκκινες γραμμές, γιατί πρέπει να καταλήξουμε σε λύσεις οι οποίες είναι συλλογικές, συμφωνημένες, ισορροπημένες, δίκαιες.
Σας θυμίζω ότι το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ εξ αρχής, όπως το εμφάνισε η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο, διακρίνεται σε δυο μεγάλες ενότητες:
- Η πρώτη ενότητα αφορά τη λειτουργία του κράτους. Το αν θα τεκμηριωθεί και θα ευδοκιμήσει η πρόταση της κυβέρνησης σε σχέση με περικοπές δαπανών από τη λειτουργία του κράτους, από τη δημόσια διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, την υγεία, την άμυνα, είναι αντικείμενο ευθύνης των αρμοδίων υπουργών, της κυβέρνησης. Και πρέπει η κυβέρνηση να κάνει το καλύτερο ώστε το κατά το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του πακέτου να καλυφθεί από περικοπές στη δαπάνη λειτουργίας του κράτους.
- Η δεύτερη ενότητα είναι η δύσκολη ενότητα. Είναι μισθοί, συντάξεις, επιδόματα. Ξέρετε πως έχουμε διατυπώσει εγγράφως με επιστολή της αντιπροσωπείας μας προς το οικονομικό επιτελείο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και έχουμε πει τι είναι αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί.
Δεν έχει νόημα να μιλάει κανείς στις μέρες μας για περικοπή των αναπηρικών επιδομάτων. Δεν αξίζει τον κόπο το κράτος να φερθεί σκληρά στην πιο ευαίσθητη κοινωνική κατηγορία.
Δεν μπορεί να μιλάμε για μια οριζόντια περικοπή του δώρου των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν ενταχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο και έχουν υποστεί τη μείωση του ενιαίου μισθολογίου, όταν το δώρο είναι σταθερό ποσό ανεξαρτήτως ύψος ποσού. Το ίδιο για κάποιον που αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ, το ίδιο και για κάποιον που αμείβεται με 2.500 ευρώ.
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για οριζόντια περικοπή του δώρου στις συντάξεις που είναι επίσης σταθερό ποσό, ανεξαρτήτως ύψους σύνταξης.
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για περικοπές στο εφάπαξ που δεν έχουν αναλογιστικό και δίκαιο χαρακτήρα.
Αντ' αυτών έχουμε ζητήσει να αλλάξει η υποεκτίμηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων και να προστεθεί 1,5 δισ. ευρώ που αποδεδειγμένα προκύπτει μέσα από την εφαρμογή της ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Έχουμε ζητήσει όχι οριζόντια, αλλά αναλογικά μέτρα, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πείσουμε τον κόσμο ότι υπάρχει η εσωτερική δικαιοσύνη.
Και βεβαίως στηρίζουμε όλες τις προτάσεις της ΔΗΜΑΡ για περικοπές σε λειτουργικά έξοδα, αρκεί αυτές να είναι εφικτές και να τεκμηριωθούν από την κυβέρνηση.
Η ρήτρα των «νέων ισοδυνάμων» έχουμε πει πάμπολλες φορές ότι είναι το άλλο όνομα της εναγώνιας και επίμονης πρότασής μας για παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής. Η παράταση θα μας επιτρέψει να μην εφαρμόσουμε κάποια από τα μέτρα αυτά στη δεύτερη φάση.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία δίπλα στο πακέτο των δημοσιονομικών περικοπών να υπάρξουν τα άλλα πακέτα που είπα. Το κρίσιμο είναι η στήριξη των επιχειρήσεων, το κρίσιμο είναι να αλλάξει το κλίμα στην πραγματική οικονομία, το κρίσιμο είναι να στηριχθεί ο άνεργος, το κρίσιμο είναι να πέσει χρήμα στην αγορά.
Επίσης, δεν πρέπει να περάσει λάθος μήνυμα στην κοινωνία όταν διατυπώνουμε τη θέση μας για το περιβόητο ζήτημα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Το «όχι στις απολύσεις» ως ένα μέτρο οριζόντιο, σημαίνει «ναι στην αξιολόγηση». Σημαίνει «ναι στον αυστηρό πειθαρχικό έλεγχο» όλων των παρανομούντων, πειθαρχικό έλεγχο που τον βλέπουμε να φτάνει έως την απόλυση. Και βεβαίως, όπου υπάρχει η ιατρική αδυναμία, υπάρχει η λύση της αναπηρικής σύνταξης χωρίς να μετράμε στελέχη στο δημόσιο τομέα που δεν προσφέρουν υπηρεσίες.
Περιττεύει να σας πω ότι την ίδια ευαισθησία έχουμε όλοι μας σε σχέση με μέτρα που δεν περιλαμβάνονται στο πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ, αλλά αφορούν την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2012.
Το πετρέλαιο θέρμανσης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει μηχανισμός για την αύξηση της οικογενειακής δαπάνης για θέρμανση. Μπορεί να λειτουργήσει, όπως το είχαμε σχεδιάσει, ως μηχανισμός καταπολέμησης του λαθρεμπορίου. Άρα τα δημοσιονομικά έσοδα πρέπει να προέλθουν από την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου.
Ο αυξημένος φόρος πρέπει να επιστρέφεται αυτόματα σε κάθε νοικοκυριό με βάση μια δίκαιη, υπολογισμένη, εύλογη οικιακή κατανάλωση με βάση την τοποθεσία και με βάση τα τετραγωνικά μέτρα της κατοικίας.
Το ίδιο ισχύει για τα ειδικά μισθολόγια που πρέπει να είναι ένα πεδίο εσωτερικής δικαιοσύνης και για όλα τα άλλα μέτρα τα οποία είμαστε διατεθειμένοι να τα αξιολογήσουμε μόνο όταν μας παρουσιαστούν εγκαίρως με πλήρη τεκμηρίωση γιατί δεν πρόκειται να ανεχτούμε καμία καθυστέρηση στην ενημέρωση και κανένα τετελεσμένο γεγονός. Και θέλω να είμαι απολύτως σαφής από την άποψη αυτή.
Επίσης, δεν νοείται καμία καθυστέρηση γιατί πρέπει, επαναλαμβάνω, όλα να έχουν ολοκληρωθεί εγκαίρως ώστε να αποφασιστεί η εκταμίευση στις 8 Οκτωβρίου στο Eurogroup.
Δεν γίνεται όμως να συζητάμε μόνο γι' αυτά. Πρέπει να ξαναβάλουμε στο τραπέζι της επικαιρότητας και στην ημερήσια διάταξη της δημόσιας συζήτησης το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, την εθνική μεταρρυθμιστική πανστρατιά.
Είμαστε οι μόνοι που διατυπώσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση προεκλογικά. Δεν θέλω να την επαναλάβω. Δεν λείπουν στη χώρα μας οι ιδέες και οι επεξεργασίες σε σχέση με το μοντέλο ανάπτυξης και το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.
Παρατηρώ μάλιστα, για να είμαι δίκαιος, ότι υπάρχει στις πολιτικές δυνάμεις και στους κοινωνικούς φορείς, ευρύτερη συμφωνία γύρω από τις προτεραιότητες. Γιατί; Γιατί τα διαρθρωτικά προβλήματα είναι γνωστά, είναι προφανή, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας είναι προφανή. Έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γη και τους ανθρώπους και ό,τι αυτά συνεπάγονται.
- Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι προτεραιότητα είναι η αναβάθμιση και η αναζωπύρωση του πρωτογενούς τομέα.
- Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα τρόφιμα και η βιομηχανία τροφίμων και η τυποποίηση και η επωνυμία και η ποιότητα και οι εξαγωγές και η αυτάρκεια είναι μια προτεραιότητα.
- Ποιος μπορεί να αμφιβάλει ότι ο τουρισμός για μια χώρα όμως που είναι πέντε και έξι αστέρων και δεν αυτό-υποβαθμίζεται ως χώρα δυο ή τριών αστέρων είναι μια προτεραιότητα;
- Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η εμπορική μας ναυτιλία είναι μια παγκόσμιας εμβέλειας προτεραιότητα;
- Οι αγωγοί, τα λιμάνια, οι υποδομές στις μεταφορές και την ενέργεια.
- Οι νέου τύπου υπηρεσίες στην εκπαίδευση και την υγεία, η καινοτομία, η νεανική επιχειρηματικότητα, η σύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή.
Θυμάστε την εκδήλωση που κάναμε στην Ημαθία με νέους αγρότες προεκλογικά; Την εκδήλωση που κάναμε την Κυριακή στην έκθεση με νέους καινοτόμους επιχειρηματίες. Δεν λείπουν αυτά ως ιδέες. Λείπουν οι προϋποθέσεις.
Οι προϋποθέσεις είναι να υπάρχει το σχέδιο και πιστεύω ότι το έχουμε διατυπώσει με πληρότητα.
Δεύτερη και κρισιμότερη προϋπόθεση το σταθερό, δημοσιονομικό, χρηματοοικονομικό και διεθνές περιβάλλον. Η μείωση του κινδύνου της χώρας, η άρση του συναλλαγματικού κινδύνου σε σχέση με το ευρώ και το περιβόητο τραγικό, την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ χωρίς εγγυητικές επιστολές, χωρίς λειτουργία τραπεζικού συστήματος. Δεν υπάρχει νέο εθνικό μοντέλο ανάπτυξης.
- Χρειάζεται πολιτική βούληση. Αλλά δεν λέμε ότι χρειάζεται και κάτι άλλο. Χρειάζεται κοινωνική βούληση. Και δεν είναι αυτονόητο ότι υπάρχει πάντα κοινωνική βούληση. Χρειάζεται, με άλλα λόγια, εθνική συναίνεση και συμφωνία μακράς πνοής, κυβερνητική σταθερότητα, ορίζοντας τετραετίας και πέραν της τετραετίας, γιατί δεν ξαναγράφονται οι όροι λειτουργίας της χώρας μέσα σε τρεισήμισι ή τέσσερα χρόνια.
- Χρειάζονται βασικά θεσμικά εργαλεία με πρώτο το φιλοεπενδυτικό κράτος. Αλλά φιλοεπενδυτικό κράτος δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα, ούτε καν μόνο η δημόσια διοίκηση.
- Θέλουμε και Τοπική Αυτοδιοίκηση και δικαιοσύνη, που να λειτουργούν φιλοαναπτυξιακά.
- Θέλουμε φιλοαναπτυξιακές τοπικές κοινωνίες που έχουν αίσθηση του γενικού συμφέροντος.
- Τραπεζικό σύστημα που λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης.
- Εθνικό Φορολογικό Σύστημα πρωτίστως σταθερό, απλό, δίκαιο, αποτελεσματικό, αναδιανεμητικό. Και είναι κρίμα που έφυγε πριν από τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία από το διάλογο για το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα. Θα σας διανείμουμε ένα σημείωμα με τα προγεφυρώματα που έχουν νομοθετηθεί για ένα νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα. Να δείτε πόσο εντυπωσιακός είναι ο κατάλογος των μέτρων φορολογικής Διοίκησης και φορολογικής πολιτικής, που ισχύει. Όλα όσα πρέπει να γίνουν για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων, είναι νομοθετημένα και πρέπει να εφαρμοστούν, για να δώσω ένα μόνο παράδειγμα.
- Και βέβαια, πρέπει να γίνουν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές:
o Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται με διαφάνεια. Και θέλω να επιμείνω στη διαφανή λειτουργία του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, διαφάνεια που εγγυάται και η παρουσία των θεσμικών μας εταίρων από την Ευρώπη.
o Επενδύσεις. Όχι μόνο μεγάλες και στρατηγικές, αλλά μικρές και μεσαίες.
o Δημόσια Διοίκηση, αναδιάρθρωση προσωπικού, συγχωνεύσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση, υγεία, εργασιακές σχέσεις στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι τριτοκοσμική χώρα η Ελλάδα.
o Άνοιγμα επαγγελμάτων.
o Ανακεφαλαιοποίηση και στρατηγικός έλεγχος των Τραπεζών από το κράτος που είναι ο βασικός μέτοχός τους και όλα όσα είπαμε για το κοινωνικό πακέτο.
Μόνο έτσι, φίλες και φίλοι, η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει το νέο συσχετισμό δυνάμεων μέσα στην Ευρώπη. Κρατήσαμε τη χώρα όρθια μέσα στην Ευρώπη, πρέπει να αξιοποιήσουμε τις εξελίξεις.
Υπάρχουν έξι θετικά γεγονότα των τελευταίων ημερών:
1. Η θετική απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για το νέο μηχανισμό στήριξης το ESM.
2. Η νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων και η απροσδόκητη εκτίναξη του Εργατικού Κόμματος στην Ολλανδία.
3. Η παράταση που δόθηκε με πολύ μεγάλη ευκολία στο πρόγραμμα προσαρμογής της Πορτογαλίας.
4. Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις παρεμβάσεις στη δευτερογενή αγορά ομολόγων και για την ισότιμη μεταχείριση της Τράπεζας σε σχέση με τους ιδιώτες. Κρατήστε το αυτό.
5. Οι αποφάσεις της ομοσπονδιακής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών για απεριόριστη παρέμβαση στην αγορά και ενίσχυση της ρευστότητας.
6. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.
Πρέπει, όμως, ενώ πορευόμαστε σε τέτοιες δύσκολες αποφάσεις, το κράτος να λειτουργεί. Δεν νοείται να κινδυνεύει το κράτος, από λειτουργική κατάρρευση του σκληρού του πυρήνα με ό,τι αυτό σημαίνει σε σχέση με τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια, την υγεία, την εκπαίδευση, τις μεταφορές.
Μια κανονική χώρα πρέπει να λειτουργεί με απλούς και διαφανείς όρους λειτουργίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τις μεγάλες θεσμικές τομές, για το νέο πολιτικό σύστημα, δηλαδή για τη ριζική μετεξέλιξη του κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης, που είχα την ευκαιρία να περιγράψω όταν μίλησα για τη μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Μόνο έτσι θα κάνουμε μια ψύχραιμη στρατηγική συζήτηση για το εκλογικό σύστημα που λειτούργησε αλλοιωτικά για τη βούληση του ελληνικού λαού στις εκλογές του Ιουνίου.
Μόνο έτσι θα μιλήσουμε για την αναθεώρηση του Συντάγματος που θα συμπληρώσει την αναθεώρηση του 2001.
Επαναλαμβάνω τις στρατηγικές μας επιλογές:
ü Το ΠΑΣΟΚ ασκεί το στρατηγικό του ρόλο στο εσωτερικό της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Είναι παράγοντας σταθερότητας και ευθύνης, εκφραστής της εθνικής στρατηγικής και του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης.
ü Η συνεργασία και η συμπόρευση με τη ΔΗΜΑΡ είναι βασική και επίμονη επιλογή μας.
ü Το μέτωπο με το ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρό, όπως εξίσου καθαρή και απερίφραστη είναι η καταγγελία για την ανεύθυνη και αδιέξοδη πολιτική του.
ü Το μέτωπο με τη Χρυσή Αυγή είναι επίσης καθαρό στο όνομα της δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου.
ü Οι εκλογές πρέπει να γίνουν στο τέλος της τετραετίας και θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας για να ολοκληρωθούν και να δικαιωθούν οι υπεύθυνες εθνικά πολιτικές μας.
Ο ρόλος όλων σας είναι κρίσιμος στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής. Κορυφαίος είναι ο ρόλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που επωμίζεται την ευθύνη της παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου σε συνεργασία με την ομότιτλη Γραμματεία του Κινήματος.
Λειτουργούμε προτρεπτικά, υποστηρικτικά, ελεγκτικά.
Δεν αποδεχόμαστε την παλαιοκομματική λογική της διανομής της κρατικής λείας σε σχέση με τη στελέχωση του κράτους.
Η ευθύνη των εισηγητών που παρακολουθούν τα Υπουργεία εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι τεράστια και οι δυνατότητες παρέμβασής τους παρά πολύ μεγάλες. Ο κάθε εισηγητής έχει την υποχρέωση και τη δυνατότητα να γνωρίζει και να παρακολουθεί τον τομέα του, καλύτερα από τον αντίστοιχο Υπουργό και πιστεύω ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια πρωτοβουλιών, που πρέπει να αναληφθούν το επόμενο διάστημα.
Το ίδιο ισχύει για τους υπευθύνους του Κινήματός μας για την Πολιτική Γραμματεία, την Οργανωτική Γραμματεία, τους υπεύθυνους της Περιφερειακής Ανασύστασης, τους υπεύθυνους των Τομέων, για όσους μας βοηθάνε στην καθημερινή παρακολούθηση του κομματικού και του κυβερνητικού έργου.
Η ανασύσταση, φίλες και φίλοι, είναι πρωτίστως πολιτική. Βασίζεται σε καθαρές στρατηγικές επιλογές.
Η ανασύσταση είναι πρωτίστως κοινωνική. Απευθυνόμαστε σε ένα μπλοκ δυνάμεων που συσπειρώνονται γύρω από ένα όραμα για τον τόπο.
Η ανασύσταση βεβαίως είναι και οργανωτική, βασισμένη στην αλήθεια, στην ευθύνη, στην αυτοπεποίθηση και τη μαχητικότητα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου