«Μαύρος» ο «κόκκινος»!

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για την ειλικρίνειά του.

Εξ όσων γνωρίζω, είναι ο πρώτος αρχηγός κόμματος που δικαιολογεί ανοιχτά και απροκάλυπτα τη φοροδιαφυγή, το παρεμπόριο, τα «μαύρα» και γενικά το σαράκι της παραοικονομίας.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ:

Οι εκπαιδευτικοί «αναγκάζονται να κάνουν φροντιστήριο για να καλύψουν το εισόδημά τους» και έως ότου «λάβουν αξιοπρεπείς μισθούς» δεν πρέπει «να είμαστε αμείλικτοι» αν τα παίρνουν «μαύρα».

[Αυτό μου θύμισε κάποιον συνδικαλιστή των εμπόρων που ερωτώμενος γιατί οι έμποροι κλέβουν τον ΦΠΑ απάντησε «επειδή δεν έχουν κεφάλαιο κίνησης!»]

Οι ταβερνιάρηδες δικαιούνται να μην κόβουν αποδείξεις και να μη διώκονται διότι «αν δεν πιάνεις το μεγάλο ψάρι, γιατί το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι λέει μια παροιμία, δεν μπορείς να ασχολείσαι με την ουρά».

Οι μικροπωλητές επίσης μπορούν να κλέβουν την Εφορία αλλά και τους νομοταγείς εμπόρους, διότι «πριν φθάσουμε στον μικροπωλητή πρέπει να δούμε τι κρύβεται από πίσω, ποια είναι τα κυκλώματα που βρίσκονται πίσω από τον μικροπωλητή».

Ποιοι κρύβονται, όμως, πίσω από τον μικροπωλητή; «Είναι και Ελληνες, επιφανείς οικονομικοί παράγοντες του τόπου» - υποθέτω σύσσωμο το ΔΣ του ΣΕΒ... Συνεπώς, πριν αντιμετωπίσει το παρεμπόριο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να συγκρουστεί «με τα μεγάλα συμφέροντα που κερδοσκοπούν». Πιάσε τ' αυγό και κούρεψ' το!

Είναι όλα αυτά άξια συγχαρητηρίων; Είναι! Διότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τον ανορθολογισμό της ρητορικής του έκανε ένα μεγάλο βήμα πολιτικού ορθολογισμού.

Οταν η «μαύρη» οικονομία αγκαλιάζει περίπου το 25%-30% της ελληνικής κοινωνίας, δεν γίνεται καμία πολιτική δύναμη να μην την εκπροσωπεί. Ετσι, φαίνεται ότι τους «μαύρους» ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν οι «κόκκινοι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά είναι πραγματικοί «κόκκινοι»;

Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν περίμενα ότι θα υπάρξει αρχηγός αριστερού κόμματος ο οποίος θα αναστήσει την ιδέα του «κοινωνικού συμψηφισμού».

Να αναστήσει, δηλαδή, μια βαθιά αντιδραστική ιδέα που αμφισβητήθηκε από τον Διαφωτισμό, καταλύθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση και εξέπνευσε με το σοσιαλιστικό κίνημα του 19ου αιώνα.

Μετά την κατάλυση της απολυταρχίας δεν υπάρχει υποκειμενικός, ούτε σχετικός προσδιορισμός του δικαίου.

Διότι αν δεχτούμε ότι η παρανομία των «μικρών» δικαιολογείται επειδή δεν είναι «μεγάλοι», τότε νομιμοποιούνται και οι «μεγάλοι» να αυθαιρετούν επειδή δεν είναι «μικροί». Τόσο απλό.

Συνεπώς, ακόμη και αν «θάβονται σκάνδαλα διαπλοκής όπως της Siemens», αυτό δεν αθωώνει όσους πρυτάνεις κλέβουν τα ΑΕΙ.

Μιλάμε για πράγματα που εδώ και δυόμισι αιώνες είναι απολύτως ξεκάθαρα για τους «κόκκινους». Αλλά δυστυχώς μάλλον μπλέξαμε με «μαύρους»...