Μέσα στο (και γύρω από το) εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής στη Σκούλιαρη.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Το κατ’ έτος (στις 7 Ιουλίου) εκκλησιαστικό πανηγύρι του μικρού πετρόχτιστου, ιστορικού και ανακαινισμένου εξωκλησιού της Αγίας Κυριακής (Σκούλιαρης), στην κορυφή του σκιερού, δροσερού και πανέμορφου ‘’Σκεπασμένου’’ Βελβεντού (που επικοινωνούν με μονοπάτι) είναι η λειτουργική και επαναλαμβανόμενη σύναξη μέσα στο (και γύρω από το) ξωκλήσι των απανταχού Σκουλιαριωτών, όπου ο λαός επιμένει να καταδείχνει τη συλλογική του ταυτότητα και συνέχεια.  

Μια ταυτότητα που δεν είναι ένα μουσειακό έκθεμα ή ένα απολίθωμα του παρελθόντος και μια στασιμότητα, ή μια ναρκισσιστική επίδειξη, αλλά μια δημιουργική και ακατάπαυστα εμπλουτισμένη (με νέα στοιχεία) συνέχεια.

Το ξωκλήσι πεντακάθαρο. Ο ευρύς περιβάλλων το εξωκλήσι  χώρος περιποιημένος, τα χόρτα κομμένα, οι θάμνοι κλαδεμένοι, τα δέντρα ποτισμένα, η περίφραξη λιτή, οι πόρτες της ανοιχτές περίμεναν τους πιστούς, που παρά το δύσβατο του χωμάτινου δρόμου ήρθαν, και φέτος, κατά δεκάδες και εκατοντάδες, για την Αγία, για το ξωκλήσι, για τους προγόνους, για την πίστη και για την ενίσχυσή της, για τους νέους και για την προοπτική τους, για την κατ’ άμφω υγεία, για το παρόν και για το μέλλον τους.

Οι Σκουλιαριώτες κατέκλυσαν και φέτος το εξωκλήσι. Όσοι θερινοί παραθεριστές κατέβηκαν από το χωριό, άλλοι ανέβηκαν από το Βελβεντό κι άλλοι (πάρα πολλοί κι αυτοί) ήρθαν από τη Βέροια τη δεύτερη τοπική πατρίδα τους όπου εργάζονται και μεγαλουργούν.

Από την Κατερίνη ο Στέφανος Παπαδόπουλος (που οι ρίζες του είναι στη Σκούλιαρη) νέος και πτυχιούχος της Βυζαντινής Μουσικής, καλός ψάλτης, ήρθε και έψαλε (μαζί με συνεργάτες του) τους ύμνους της εορτής.

Μετά τη Θεία Λειτουργία και υπό τον ήχο των τζιτζικιών έγινε ο κυκλικός χορός γύρω από το εξωκλήσι και κάτω από τα σκιερά δέντρα, ενώ χαμηλά από τη χαράδρα ακουγόταν σαν βαθύ, μακρινό ισοκράτημα ο ήχος του νερού και των καταρρακτών του ‘’Σκεπασμένου’’. Και μετά το κέρασμα που ετοίμασαν οι εκκλησάρηδες Στέργιος και Μαρία Κακούλη.

Εδώ ο τελευταίος λειτουργικός λόγος ‘’Εν ειρήνη προέλθωμεν’’, το διαπιστώνεις, έχει επιτελέσει το ουσιώδες έργο του. Η απερίγραπτη Χάρη του Θεού γίνεται περιγραπτή στα πρόσωπα και στους λόγους των εκκλησιασθέντων.

Η επιτευχθείσα ειρήνευση των υπάρξεων είναι η άλλη (η μοναδική και μόνιμη) απάντηση στον προπαγανδιζόμενο θρησκευτικό φανατισμό και στο αβυσσαλέο μίσος νοσηρών εγκεφάλων και των συστοιχιζόμενων γύρω τους συμφερόντων (που φτάνει μέχρι την κτηνώδη σφαγή) ανθρώπων εναντίον (αθώων) συν-ανθρώπων. Αγία Μεγαλομάρτυς Κυριακή, πρέσβευε υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (4-8-2016)