Σκουπίδια, αίμα και ιδρώτας

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Σαν πολύ αίμα δεν κυκλοφορεί στον δημόσιο διάλογο; «Θα χυθεί αίμα αν απελευθερωθούν τα ταξί», απειλεί ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος, «θα χυθεί αίμα στους δρόμους αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών», απειλεί και ο πρόεδρος των εργαζομένων του Δήμου Αθήνας, Βασίλης Πολυμερόπουλος.

Το πρόβλημα, βέβαια, με τους συνδικαλιστές είναι ότι ασχολούνται με όλα τα υγρά του σώματος πλην ενός. Δεν υπήρξε ποτέ συνδικαλιστής που να μας υποσχεθεί ότι «θα χυθεί ιδρώτας».

Οι πόλεις της χώρας βιώνουν ένα περιοδικό φαινόμενο. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια επειδή οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ εκβιάζουν για προσλήψεις. Οι δήμοι γέμισαν προσωπικό διά των υπηρεσιών καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων μάλιστα είναι ελλιπείς. Προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στους δήμους για την καθαριότητα και οι μόνιμοι χάνονται σε διάφορες υπηρεσίες ή στα σπίτια τους.

Πολύ αργά η κυβέρνηση και κάποιοι δήμαρχοι σκέφθηκαν το απλό· να δώσουν τις υπηρεσίες καθαριότητας στους ιδιώτες, ώστε και οι πόλεις να είναι καθαρές και στους δήμους να απομένουν λεφτά για άλλες κοινωνικές δράσεις, που στη σημερινή συγκυρία χρειάζονται κυρίως οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Από την εμπειρία του ο κ. Γιάννης Μπουτάρης διαπίστωσε πόσα λεφτά μπορεί να γλιτώσει ο δήμος παραχωρώντας την αποκομιδή σκουπιδιών σε ιδιώτες. Στην προηγούμενη απεργία των δημοτικών υπαλλήλων στη Θεσσαλονίκη, η αποκομιδή στοίχισε 80 ευρώ/τόνο, ενώ για την ίδια δουλειά οι υπηρεσίες του δήμου ξοδεύουν 250 ευρώ/τόνο. Και είναι πολλοί οι τόνοι των σκουπιδιών που παράγονται στις πόλεις.

Δεν είναι, όμως, μόνο το κέρδος των 170 ευρώ ανά τόνο, χρήματα που θα μπορούσαν να διατεθούν σε παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές υπηρεσίες για υπερηλίκους κ.λπ. Υπάρχει κι ένα τεράστιο κέρδος από την εκμετάλλευση των σκουπιδιών. Οπως επιχειρηματολόγησε προχθές ο αποτελεσματικός αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Τάσος Αβραντίνης στο Δημοτικό Συμβούλιο, τα σκουπίδια είναι πηγή πλούτου για κάθε πόλη. Αντί να θάβονται, ανακυκλώνονται, καίγονται, αξιοποιούνται με πολλούς τρόπους, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει επιπλέον έσοδα στους δήμους. Επομένως, οι δήμαρχοι πρέπει να θυμηθούν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οφείλουν να πράξουν το σωστό, αφού δεν έχουν απομείνει άλλες λάθος επιλογές να υιοθετήσουν. Αν μη τι άλλο, μπορεί να δούμε τις πόλεις καθαρές κάποια Χριστούγεννα κάποιου έτους.