Πολιτική χωρίς επικοινωνία, επικοινωνία χωρίς πολιτική

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Υπάρχει επικοινωνία χωρίς περιεχόμενο; Υπάρχει πολιτική χωρίς επικοινωνία; Θυμάμαι όταν δημιούργησε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος το Κόμμα Ενεργών Πολιτών (γνωστό και ως ΚΕΠ) ότι η πρώτη παρουσίαση που έκανε είχε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια καλή επικοινωνιακή δράση. Ενσάρκωσε με επιτυχία τον κατά Ραμονέ ρόλο του Μεσσία των Μέσων, αυτού που θα μετατρέψει την πολιτική σε τηλε-ευαγγέλιο (Ραμονέ, Η τυρρανία των μέσων, εκδόσεις Πόλις, 1999).
Για πολλά χρόνια η πολιτική επικοινωνία αποθεώθηκε, ενώ πολλοί έκαναν το λάθος να πιστεύουν ότι μια καλή επικοινωνία μπορεί να θεραπεύσει
μια κακή πολιτική. Σύμφωνα με το Λευτέρη Κουσούλη, μετρ στην πολιτική επικοινωνία, χωρίς πολιτική δεν υπάρχει και επικοινωνία.
Επομένως, όταν θέλεις να θριαμβεύσεις επικοινωνιακά είναι απαραίτητο να βασιστείς σε ένα σταθερό πολιτικό υπόβαθρο που δεν είναι τίποτε άλλο από συγκεκριμένες θέσεις και στάσεις στα θέματα. Γιατί εκεί πρέπει να κριθείς.
Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν ένα καλό περιτύλιγμα που κερδίζει τις εντυπώσεις, μόνο όταν ξετυλίγοντας το συναντάς κι ένα καλό περιεχόμενο. Αλλιώς ο πολιτικός ή ο σχηματισμός του καταδικάζονται να κριθούν και να αξιολογηθούν στη βάση του ντόρου που θα δημιουργήσουν, αλλά γρήγορα θα κοπάσει, καθώς τίποτα δεν κρατάει για πάντα.