Χώμα Ελληνικό του Δροσίνη

Το ποίημα αυτό απαγγέλθηκε από τον Μηνά Παπακυρίλλου τον Ιούνιο του 1935, όταν τελείωσε την ΣΤ’ Δημοτικού του Γ’ Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.

Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα,

και θα ζούμε μήνες χρόνια χωρισμένοι

άφησε να πάρω κάτι από σένα γαλανή

πατρίδα πολυαγαπημένη.

Άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω για την

κάθε λύπη, κάθε τι κακό, φυλαχτό απ’

αρρώστια, φυλαχτό από χάρο, μόνο λίγο

χώμα, χώμα ελληνικό.

Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι, χώμα

βαφτισμένο με βροχή του Μάη, χώμα

μυρισμένο απ’ το καλοκαίρι, χώμα

ευλογημένο χώμα που γεννάει, μόνο με της

πούλιας την ουράνια χάρη, μόνο με του

ήλιου τα θερμά φιλιά το μοσχάτο κλήμα, το

ξανθό σιτάρι, την χλωρή τη δάφνη τη πικρή

ελιά.

Χώμα τιμημένο, πο’ χουν ανασκάψει για να

θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα χώμα

δοξασμένο πο’ χουν ρόδο βάψει αίματα στο

Σούλι και στο Μαραθώνα.

Χώμα πού’ χει θάψει λείψανα αγαπημένα

απ’ το Μεσολόγγι και από τα Ψαρά, χώμα

που θα φέρει στον μικρόν εμένα θάρρος,

περηφάνεια, δόξα και χαρά.

Θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια και

όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλει από σε

θα παίρνει δύναμη, βοήθεια, μη τη

ξεπλανέψουν άλλα ξένα κάλλη.

Η δική σου χάρη θα με δυναμώνει, κι όπου

κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ συ θε να

μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη, πότε στην

Ελλάδα πίσω θε ναρθώ.

Κι αν το ριζικό μου έρημο και μαύρο

μούγραψε να φύγω και να μη γυρίσω, το

στερνό συγχώριο εις εσένα θάβρω. Έτσι, κι

αν  σε ξένα χώματα πεθάνω, και το ξένο

μνήμα θάναι πιο γλυκό, σαν θαφτείς μαζί

μου, στην καρδιά μου επάνω χώμα

αγαπημένο χώμα ελληνικό.

Και η ιστορία συνεχίζεται…

Το Ελληνικό «χώμα» το φυτέψαμε σ’ όλη τη γη επι αιώνες. Με το χώμα χάθηκαν και οι άνθρωποι, που το φύτεψαν.

Μετά τιμής Μηνάς Κ. Παπακυρίλλου
Χειρουργός
Μ. Αλεξάνδρου 16 Κοζάνη
Τηλ. 24610 34812