Έσκασε η πρώτη κομματική φούσκα

Του Νίκου Μπίστη

Ξέραμε για τη φούσκα στις μετοχές και τα ακίνητα. Την περασμένη βδομάδα έσκασε η πρώτη κομματική φούσκα, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Μερικοί αντιμετώπισαν το φαινόμενο με θυμηδία παρακολουθώντας το δημόσιο «ξεκατίνιασμα». Χρήζει σοβαρότερης προσέγγισης γιατί έπονται και άλλες φούσκες. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες είναι κόμμα που προέκυψε από το κατακάθι της ΝΔ, όταν η τελευταία συμμετείχε στον διαγωνισμό αντιμνημονιακής ρητορικής. Δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα η βαναυσότητα της εσωτερικής σύγκρουσης. Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος με τον οποίο εκφραζόταν και δρούσε αυτό το κόμμα.
Με πρακτικές υποκόσμου (non paper), με ορολογία που πολλές φορές τη ζήλευε και η Χρυσή Αυγή, με γραφικές και ασυνάρτητες συμπεριφορές, αιωρούμενοι από τη δραχμή στο δολάριο, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ήταν ό,τι ακριβώς καταγγέλλουν με μεγάλη καθυστέρηση -και αφού έδωσαν επανειλημμένα πολιτική κάλυψη στον Καμμένο- όσοι σήμερα αποχωρούν καταγγέλλοντας και καταγγελλόμενοι.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι κάπου 450.000 Ελληνες ψήφισαν αυτό το κόμμα και άλλοι τόσοι τη Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνοντας ότι σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης ανθίζουν όλα τα άνθη του κακού. Από φασίστες και ναζιστές μέχρι Πειρατές, κωμικούς και ψεκασμένους ασυνάρτητους γραφικούς αριστεροδεξιούς. Και πριν αρχίσουν οι αναλύσεις για το τι φταίει -που καταλήγουν να δικαιολογούν τους αθώους και παραπλανημένους ψηφοφόρους-, ας συνεννοηθούμε ότι αυτή είναι μια νοσηρή κατάσταση. Το άλλο πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι μονοθεματικά κόμματα και ανεμομαζώματα από τη Δεξιά μέχρι την Αριστερά διαγράφουν μια μετεωρική τροχιά και ξαφνικά εξαφανίζονται. Η κρίση παρατείνει τον βίο τους, αλλά το τέλος είναι αναπόφευκτο.

Η συγκρότηση κόμματος στη βάση της αντίθεσης μνημόνιο - αντιμνημόνιο απεδείχθη ότι έχει κοντά ποδάρια. Το ίδιο και η αναζήτηση συμμαχιών σε αντιμνημονιακή βάση και αυτό κάποιοι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ παρά την εμμονή στην αντιμνημονιακή ρητορική τους. Η προοπτική να μείνουν με ανεπιθύμητους δυνητικούς συμμάχους είναι εφιαλτική για όσους προσπαθούν να επανασυνδέσουν το κόμμα αυτό με τη λογική και την ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση προβάλλει η αναγκαιότητα συγκρότησης της μεγάλης μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς. Πρέπει να ανανεωθεί σε πρόγραμμα και σε πρόσωπα η παράταξη που εγγυάται την παραμονή της χώρας στο ευρώ με παράλληλη προώθηση μεταρρυθμίσεων, έτσι ώστε οι όποιες συμμαχίες να προκύψουν με καθοριστική την παρουσία της.