Συνέντευξη του Φίλιππου Σαχινίδη στην εφημερίδα «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ» και στο capital.gr

Το φορολογικό νομοσχέδιο είναι δίκαιο ή έχει μόνο φοροεισπρακτικό χαρακτήρα;

Οι διατάξεις που περιλαμβάνονται στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν οδηγούν στην συγκρότηση ενός Εθνικού Φορολογικού Συστήματος που διευρύνει τη φορολογική βάση και κατανέμει τα βάρη αναλογικά με βάση τις δυνατότητες του φορολογούμενου.  Κύριος στόχος του είναι να διασφαλίσει έσοδα ύψους 3 δισ. για να αντιμετωπιστούν οι δημοσιονομικές αποκλίσεις. Οι συνθήκες όμως δεν επιτρέπουν άλλες καθυστερήσεις ως προς την ολοκλήρωση του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος. Για το λόγο αυτό το ΠΑΣΟΚ θα πάρει πρωτοβουλίες  ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την προετοιμασία και κατάθεσή του.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη και την εμπειρία σας στο Υπουργείο Οικονομικών, τι είναι αυτό που εμποδίζει τις εκάστοτε κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή;

Μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης το πρόβλημα ήταν διπλό. Απουσία ενός ισχυρού θεσμικού πλαισίου, αυτού που λέμε Εθνικού Φορολογικού Συστήματος.  Από την άλλη πλευρά  ο φοροελεγκτικός μηχανισμός δεν είχε την επάρκεια και την οργάνωση για να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή. Βέβαια υπήρχε και μια βαθειά ριζωμένη αντίληψη στην κοινωνία ότι κάθε φόρος είναι άδικος και η φοροδιαφυγή είναι πράξη αντίστασης στο Κράτος. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και του Λ. Παπαδήμου προχώρησαν σε σημαντικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο και τέθηκαν οι βάσεις για την αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού στη βάση κριτηρίων και στόχων. Σας υπενθυμίζω ότι πριν τις εκλογές ήταν σε εξέλιξη ο εθνικός διάλογος για το φορολογικό αλλά οι αντιπρόσωποι της ΝΔ αποχώρησαν. Έτσι δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να προχωρήσουμε στην διαμόρφωση ενός κοινά αποδεκτού Φορολογικού Συστήματος. Έκτοτε μεσολάβησαν δυο εκλογικές αναμετρήσεις και έξι μήνες μετά την συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης Εθνικής Ανάγκης αξίζει να γίνει ένας πρώτος απολογισμός για το τι έχει γίνει ως προς την κατεύθυνση αυτή στους έξι μήνες.  

Θεωρείτε ότι η εκταμίευση της δόσης κλείνει οριστικά τη συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας ή οι επερχόμενες γερμανικές εκλογές κρύβουν εκπλήξεις;

Το μέλλον της ελληνικής οικονομίας εξαρτάται από την επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η εκταμίευση βοηθά ως ένα βαθμό αλλά δεν απαντά κατά τρόπο οριστικό στο κρίσιμο ερώτημα για το πως θα βγούμε από την ύφεση. Η διεξαγωγή των  γερμανικών εκλογών καθυστερεί την λήψη αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση της Ευρωπαϊκής κρίσης θέτοντας σε κίνδυνο τις προοπτικές της ευρωζώνης αλλά και των χωρών του Νότου.

Πώς πρέπει να λειτουργήσει η κυβέρνηση για να μη χρειαστούν άλλα μέτρα και να επιβεβαιωθεί η ρήση του πρωθυπουργού ότι είναι τα τελευταία;

Οι υπουργοί οφείλουν να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα ώστε να βγει  από την ύφεση και να μην βρίσκεται αντιμέτωπη με δημοσιονομικές αποκλίσεις που οδηγούν στην ανάγκη για λήψη νέων μέτρων. Όσο μας αφορά θα παρακολουθούμε το κυβερνητικό έργο και με πρωτοβουλίες μας θα παρεμβαίνουμε με προτάσεις νόμου ή επισημάνσεις ώστε να αντιμετωπιστούν αβελτηρίες.

Στο ΠΑΣΟΚ, ζητάτε αναθεώρηση της προγραμματικής συμφωνίας. Ποια θα είναι, λοιπόν, η στάση σας; Μήπως μπαίνετε και εσείς στη λογική της «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης», για την οποία κατηγορούσατε τη Ν.Δ. τα προηγούμενα χρόνια;

Να θυμίσω τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Η χώρα βρέθηκε το 2009 αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη κρίση. Η ΝΔ όταν κλήθηκε αντί να προσφέρει χέρι βοηθείας έταζε μέτρα δημοσιονομικά φιλικά προς τους αδύναμους και την μεσαία τάξη και προς την ανάπτυξη υπό τον τίτλο Ζάππειο 1, Ζάππειο 2, Ζάππειο 3. Μέτρα που δεν είχαν καμία τύχη όταν βρέθηκε να διαπραγματεύεται με την Τρόικα. Πόλωσε για δυο χρόνια το πολιτικό κλίμα ανεβάζοντας το οικονομικό κόστος προσαρμογής και δέχτηκε μόλις τον Νοέμβριο του 2011 να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας για πέντε μόλις μήνες και οδήγησε εσπευσμένα τη χώρα σε δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με τεράστιο κόστος όπως ανέφερε μόλις πρόσφατα και ο Όλι Ρεν. Αυτά μπορείτε να τα συγκρίνετε με τη στάση που τήρησε το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου. Αμέσως σπεύσαμε να ανακοινώσουμε ότι θα στηρίξουμε τις πρωτοβουλίες της ΝΔ για συγκρότηση κυβέρνησης. Καταθέσαμε τις προτάσεις μας για τις προτεραιότητες ως προς την διαπραγματευτική στάση που πρέπει να τηρηθεί. Παρά τις διαφωνίες μας, σεβαστήκαμε το δικαίωμα του Πρωθυπουργού να επιλέξει εκείνος την διαδικασία που εκείνος πρόκρινε. Και όταν τελικά ήρθε το κρίσιμο πολυνομοσχέδιο προς συζήτηση στη βουλή με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ διασφαλίστηκε η αναγκαία πλειοψηφία για να γίνει νόμος του κράτους. Ας συγκρίνουν οι πολίτες στάσεις και επιλογές.

Να αλλάξει ο εκλογικός νόμος; Και γιατί δεν τολμήσατε τόσα χρόνια την απλή αναλογική;

Ξεκινώ από δυο θεμελιώδεις παραδοχές. Πρώτον η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και κυβερνήσεις τετραετίας. Δεύτερον το εκλογικό σύστημα πρέπει να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβερνήσεων. Μέχρι και το 2012 είχαμε εκλογικά συστήματα που στηρίζονταν στην παραδοχή ότι υπάρχουν δυο ισχυρά πολυσυλλεκτικά κόμματα που αθροιστικά εξασφαλίζουν πάνω από το 80% των ψήφων. Επομένως υπήρχε μια πρόνοια πριμοδότησης του πρώτου κόμματος για να μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σήμερα αυτό το δεδομένο έχει ανατραπεί αλλά παραμένει ισχυρή η αναγκαιότητα για σχηματισμό κυβερνήσεων με προοπτική τετραετίας. Είναι λοιπόν παράταιρο το πρώτο κόμμα να παίρνει το μπόνους των 50 εδρών όταν αυτό δεν οδηγεί σε συγκρότηση αυτοδύναμης κυβέρνησης. Υπάρχουν πολλές προτάσεις για το πιο εκλογικό σύστημα είναι καταλληλότερο στις παρούσες συνθήκες. Αυτές είναι προς αξιολόγηση.

Έκανε λάθος ο κ. Βενιζέλος που έβαλε ψηλά στην ατζέντα το θέμα της Χρυσής Αυγής;

Είναι υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να καταδικάζουν  κατά τρόπο απερίφραστο το αντικοινοβουλευτικό αυτό μόρφωμα. Όχι κατά τρόπο διεκπεραιωτικό η παθητικό. Αλλά με ουσιαστικές πρωτοβουλίες όπως αυτές που πρότεινε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί κάποιοι με το πρόσχημα του αντιμνημονιακού αγώνα να αποστατούν από την κοινότητα του συνταγματικού τόξου δημιουργώντας ρωγμές στην προσπάθεια, που μπορεί να τις πληρώσουμε πολύ ακριβά ως Δημοκρατία.