Τα
διαβάζουμε ή περιδιαβάζουμε τελικά στα βιβλία; Ποιός μπορεί να πει σίγουρα γι
αυτό κάτι το οριστικό; Και τα δύο προφανώς κι ανάλογα με τις σχέσεις στις
οποίες αφέθηκες ή δέθηκες με αυτά άρα με τον κόσμο τους. Αντιγράφω εαυτόν από
τις «Συγκεχυμένες αγάπες» μου:
«...Και εκείνα τα γυαλιά πάνω σε μια αφίσα με
ένα βιβλίο που μας προτρέπει στην ανάγνωση στο ξεφύλλισμα βιβλίων, όχι εκείνων
που διαβάζουμε αλλά εκείνων που ζούμε συνεχώς γιατί η ζωή δεν είναι ένα αλλά
πολλά βιβλία ταυτόχρονα, θα έλεγα, τ΄αγοράζουμε ή χαϊδεύουμε με τα χέρια, τις
ράχες και το σώμα τους, με τα μάτια φορές τρώμε όλο τους το περιεχόμενο σε μια
γωνιακή παρανάγνωση, τ΄ ανοίγουμε για τα καλά, πέφτουμε μέσα τους απ΄όπου μας
είναι βολετό, αρχή, μέση, τέλος, τ’ αρχινούμε, τα παρατούμε αιτιωδώς ή αναίτια
απλά γιατί προέκυψε νέα κυκλοφορία στην προθήκη της επιθυμίας μας, ναι βέβαια,
σωρεύονται δίπλα μας, μπροστά και πλάι, άλλα με θλίψη, άλλα με αδημονία, άλλα
με επιθετικό ενδιαφέρον μας τραβολογούν συνεχώς στο κυρίως σώμα τους και
προχωράς και δεν θες να σταματήσει αυτή η ανάγνωση-απόγνωση τελικά και μέχρι
που θα φτάσει; Διότι όλα έχουν ένα τέλος κάποτε, αλίμονο...» (Συγκεχυμένες Αγάπες σελ 149-150)
«Ενα δεμάτι ξύλα», ένα μικρό βιβλια ράκι το οποίο το φυλάγω
ακόμα σαν μια ακριβή υπ όμνηση του άλλοτέ μου (και
του πάντοτε) στα βιβλία, ενθύμηση παιδική όταν μαθητές περιδιολογούσαμε με
αθωότητα, άγνοια ακόμα και με πίστη και στα χριστιανικά νεανικά περιοδικά «Προς
τη Νίκη», «Ζωή του Παιδιού», ή στο περιοδικό του «Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού» Εχω
απ’ αυτό τεύχη του,
δεμένα σε τόμο στα χρόνια μας αισθαντικά από τον κ. Μπάμπη Λέγκα, και κάθε φορά
που τον ανοίγω ανοίγω σαν αερ όστατο από συγκίνηση που ξανοίγεται πάνω από το νυν κι από τα «γήινα»).
Αργότερα κάπως στη θεωρητική φιλοσοφική «Συζ ήτηση» του Αντώνη
Τσιριντάνη που μας (μου δηλαδή) γνώρισε ο αλησμόνητος Γ. Μπατζής φιλόλογος, που
είναι ήδη στο επέκεινα.
Την σήμερον άλλοι μαζεύουν ξύλα για
τον αχιόνιστο ακόμα χειμώνα, περνούν οι χρονιάρες μ έρες χωρίς αυτό, άλλοι βάζουν το
πετρέλαιο στάγδην. Μόνον εμείς ως πόλη της Τηλεθέρμανσης -κι όχι
των βιβλίων- ξεχάσαμε τι σημαίνει αυτή η πανάκριβη καύσιμη ύλη. Αλλοι δεν
πληρώνουν την εφορία όχι φυσικά φοροφυγάδες αλλά ότι δεν φοροέχουν κι όλα τα
δέχονται στωικά περιμένοντας να έρθει κάτι που δεν πρόκειται φυσικά να ρθει.
Αλλά
στο θέμα μας.
Ηδη ένα δεμάτι αδιάβαστα νέα βιβλία
περιμένουν τη διεξαγωγή και το τέλος τους κι αυτό να είναι πάντα η αρχή για ένα
νέο κόσμο, που για λίγο θα σε υπάρξει, ώσπου να ρθει το καινούργιο, το άλλο, για
να το βάλει στη θέση του εφήμερα διαβασμένου ή του διαρκούς περιδιάβαστου ή
απλώς αδιάβαστου.
1.
WILKIE COLLINS Αρμαντέλ ο ογκώδης τόμος (1214 σελίδες) της εμβληματικής σειράς του GUNTEBERG ORBIS LITERE σε μετάφραση της Σάντυς Παπαϊωάννου. Μυθιστορήματα σαν
τους γοτθικούς ναούς, τεράστια όλα της σειράς αυτής,
το δε νυν με έτος … κτίσ εως το 1866 περίπου….“Ενα
κακάσχημο μωσαϊκό με ηρωίδα μια γυναίκα
πιο βρώμικη κι από τα σκουπίδια των δρόμων”, “ένας σκοτεινός και
τρομακτικός λαβύρινθος εξωφρενισμών”, “ένα αισθηματικό ανάγνωσμα με θηλυκά που σκαρφίζονται τις
χειρότερες παλιανθρωπιές».
2. ΜΟ ΓΙΑΝ με το “Οι μπαλάντες του
σκόρδου” στα ελληνικά, ο φετινός του Νόμπελ τυχερός, ότι αυτό έτσι πάει τελικά.
Εκδ. Καστανιώτη. Επαρχία της Κίνας ώζουσα όπως τα σάπια σκόρδα την περίοδο του ‘60
με το Μάο και τους αντίστοιχους μάο μάο της ιδεολογίας και πρακτικής του.
3. Ρολάν Μπάρτ. “Τετράδια από το
ταξίδι στην Κίνα» μετ. Κατερίνας Σχινά εκδ. Πατάκη. Η μόλις προηγούμενη Κίνα με
τα μάτια του επίσημου επισκέπτη που του δ είχνουν
ό,τι πρέπει αλλά αυτός βλέπει κι ό,τι δεν πρέπει...
4. Ροζέ Μαρτέν Ντι Γκαρ «Οι Τιμπώ»
δύο τόμοι (806+998 χίλιες πες) σε μετάφραση Γ. Νίκα εκδ. Εστίας κι όλος ο
κόσμος πριν τον α’ Παγκόσμιο πόλεμο στη Γαλλία είναι εκεί, να περιπλέκεται,
διαπλέκεται, συμπλέκεται.
5. F. SCOTT FITZGERALD “O μεγάλος Γκάτσμπυ» εκδ. Αγρα,
μετ. Αρης Μπερλής. Λεν πως είναι ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ου
αι. και κανε ίς δεν αμφιβάλει γι αυτό.
6. PAUL CELAN “Γλωσσικό πλέγμα»
ποιήματα σε μετάφραση της ποιήτριας Ιωάννας Αβραμίδου εκδ. Αγρα. Εγραφε ο Π. Τσ.
πως η κατανόηση ενός ποιήματος απλώς θέλει συνεχώς διάβασμα κι αυτό σου
ανοίγεται μόνο του.
7. Τίτος Πατ ρίκιος «Σε βρίσκει η πο ίηση»
αποφθεγματικός ποιητικός λόγος με μόνιμη κατάληξη κάθε ποιήματος «Εκεί σε βρίσκει
η ποίηση» εκδ. Κίχλη. Είναι όντως υψηλή η ποίησή του που είτε οχυρωμένο είτε
ανοχύρωτο σε βρίσκει, σε καταλαμβάνει.
8. 24+2 Ιλιαδικές παρομοιώσεις Κείμενο,
μετάφραση πρόλογος, επίλογος, όλα αυτά ο Δ. Ν. Μαρωνίτης στις εκδόσεις Αγρα.
Δείγμα.
«Ομως δεν είναι η ώρα τώρα για γλυκόλογα του
ανέμου,/
σαν
ερωτόλογα που μεταξύ τους συναλλάζουν/
κοπέλα
με κοπέλι κόρη μ’ αγόρι.»
9. Σάκη Σερέφα «ΕΔΩ. Τόποι της βίας στη
Θεσσαλονίκη» εκδ. Αγρα. Με φωτ. Π. Πετ ρίδη, εισαγωγή Μαρκ Μαζάουερ,
επίμετρο Ηρακλή Παπαϊωάννου. Ενα συνταρακτικό λεύκωμα. «Πόση πόλη αντέχει
κανείς; Πόση αιμοσταγή πόλη αντέχει κανείς;» αναρωτιέται στην αρ χή του κιόλας ο Σ.
Σρφς.
10. Περιοδικό το Δέντρο (ο ποιητής Κώστας Μαυρουδής) από
κείνα που αντέχουν ακόμα στην κρίση και το κλείσιμο των λογοτεχνικών
περιοδικών, τχ, 189-190 αφιέρωμα στον Ερωτικό
λόγο χωρίς το ομότιτλο ποίημα του Γ.
Σεφέρη.
11. Ποιητική τχ. δέκατον (ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός) νέοι έλληνες ποιητές
αλλά και άλλοι σημαντικοί συνεργάτες του, ξένοι κι ‘Ελληνες.
12.
Η Νέα Εστία νέον τεύχος αριθμεί (1856)
τ ρίμηνη πλέον. Τη γνώρισα
δεκαπενθήμερη (δραχμές 10 το τεύχος) κι αργότερα επί Στα ύρου Ζουμπουλάκη μηνιαία και τώρα το πάει
κάθε εποχή πλέον με νέο διευθυντή τον κ. Ν.Ε. Καραπιδάκη. Αφιέρωμα στον Ρόδη
Ρούφο τον σημαντικό αυτό λογοτέχνη. Θυμάμαι
κάθε Χριστούγεννα το Χριστουγεννιάτικο τεύχος της πολυσέλιδο με λευκά εξώφυλλα
κι ένα μονοθεματικό αφιέρωμα σε κάποιον συγγραφέα σε μια επέτειο, πόλη ή κατάσταση
πραγμάτων να το περιμένω με ελεγχόμενη αδημονία στο βιβλιοπωλείο και πρακτορείο
εφημε ρίδων Αφών
Παπαϊωάννου, κι επί της οδού Ι. Φαρμάκη ακόμα μένουν τα σημάδια της ύπαρξής του
άλλοτε και της απωλείας του τώρα. Ηταν αυτό το τεύχος που έδινε τον εορταστικό,
αναγνωστικό τόνο των ημερών . Ολα μαζεμένα τα
βιβλία του Δεκεμβρίου
άτακτα χυμένα αλλ’ εορταστικά, ξέγνοιαστα δίπλα από τα κατά καιρούς κρεβάτια
και καναπέδες όπου διεξαγόταν και διεξάγεται η αέναη (μάταιη;) βιβλιοκλινοπάλη
μας με αγάπες περασμένες, αγάπες του τώρα, αγάπες του πάντοτε δηλαδή.
13. Αλλά ας σημειώσουμε και τα
περιεχόμενα του νέου τχ. 165 της Παρέμβασης: Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά, Γ.
Υφαντής 11 ποιήματα, Ηλίας Κουτσούκος διήγημα, Γεωργία Τριανταφυλλίδου ποίηση,
Γ. Κουβαράς ποίημα, William Wordsworth LUCY POEMS μτφ. Αννα Κουστινούδη, Μπέλα
Αχμαντούλινα ποίηση μτφ. Δ. Τριανταφυλλίδης, Πέτρος Πέτκας Δοκίμιο περί των σφαγών,
Πέτρος Πέτκας Εισαγγελικές εκτροπές 1, Πέτρος Πέτκας Εισαγγελικές εκτροπές 2, Νικ.
Γραίκος κριτική βιβλίου Αντ. Κάλφα, Αλεξ. Αραμπατζής ποίημα, Αστ. Παντοκράτορας
περί καταγωγής της γραφής, Π. Β. Πάσχος ποίημα Στο παλιό Βελίστι, Αρετή
Γκανίδου 3 ποιήματα, Λ. Προγγίδης Δημιουργώ άρα υπάρχω, Μαρία Γιαπαλάκη 3
ποιήματα, Γιώτα Αργυροπούλου 2 ποιήματα, Γ. Τζιουράς Το οικονομικό κραχ του 1929
και η Κοζάνη, Ελιζάνα Πολλάτου 2 ποιήματα, Αννα Καλώτα Επικοινωνία Μητροπολίτη Πολύκαρπου
Βαρβάκη με την Κοζάνη, Αναστασία Γκίτση ποίηση. ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Κ Αδαλόγλου για
Αρχοντούλα Διαβάτη, Δ. Κόκορης για Δημ Μίγγα, Αναστ. Γκίτση για Ιωάννα Μουσελιμίδου,
Νένα Κοκκινάκη για Δ. Τσινικόπουλο, Το περιοδικό Ελιμειακά τχ. 68-69, Αγνή
Πακακώστα για τον Χρ. Μασσαλά, Κ. Λογοθέτης για Βαλεντίνη Καμπατζά, Ν. Δ.
Βαρμάζης για Στράτο Δορδανά, Δήμητρα Καραγιάννη για Θ. Γκόνη, Ευτ. Α. Λουκίδου για Χ. Χαρτοματσίδη, Λ.
Κωνστανέλλου για τον Κ. Ριζάκη και Γρ. Τεχλεμετζή, Οδός βιβλίων, Πάροδος
περιοδικών. Το τεύχος στο εξώφυλλο του οποίου υπάρχει ένας πίνακας
του Γιώργου Χατζάκη συνοδεύεται και από ένα χωριστό έντυπο 28 σελίδων με θέμα “Χρονολόγιο
Κοζάνης” του Β.Π. Καραγιάννη, το οποίο έγινε σε συνεργασία με τον νεαρό
ιστορικό Κ. Παυλό στην επιμέλεια και τις συμπληρώσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου