Είμαστε σοβαροί;

Του Ι. Κ.Πρετεντέρη

Κυρίες και κύριοι, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Γι' αυτό μία παρατήρηση αρκεί: είμαστε η χώρα όπου ο αναπληρωτής υπουργός Τζαβάρας ζήτησε την παραίτηση του Θανάση Βαλτινού από την προεδρία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου!..

Υποψιάζομαι ότι το περιστατικό τα λέει όλα. Οσα συνέβησαν. Και όσα πρόκειται να συμβούν.

Διότι όταν μία χώρα μπερδεύει τον Τζαβάρα με τον Βαλτινό (ή αντιστρόφως...) κάπου έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου και των μεγεθών. Μακάρι να τη βρει ο ψυχίατρος που αναλαμβάνει υπεύθυνος συντονισμού της κυβέρνησης.

Βγαίνει, ας πούμε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ζητεί να διαγραφεί το δημόσιο χρέος, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και... όλων των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.

Ξέρετε πόσο είναι αυτό το χρέος; Τρία τρισ. ευρώ!

Εδώ δηλαδή δεν μπορούμε να βρούμε είκοσι δισ. να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό του ελληνικού προγράμματος και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από τους δανειστές να χαρίσουν τρεις χιλιάδες δισ. - υποθέτω επειδή είμαστε «ωραίοι ως Ελληνες»...

Αλλά τι τον νοιάζει τον πρόεδρο; Τζάμπα είναι. Τα λόγια, όχι το χρέος.

Βγαίνουν μετά οι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων και διαμαρτύρονται επειδή ο πρόεδρος του κόμματος ζήτησε να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ και να μπει στο δολάριο.

Το βρήκαν, λέει, παράλογο.

Ενώ όταν οι ίδιοι βουλευτές άκουγαν τον ίδιο πρόεδρο να υποστηρίζει προεκλογικά ότι η Μέρκελ στέλνει αεροπλάνα να ψεκάζουν τους Ελληνες για να τους κάνει μαλθακούς και υπάκουους φαίνεται ότι το έβρισκαν λογικό.

Και χρειαζόταν τελικά το δολάριο για να τους ανοίξει τα μάτια!..

Την ίδια στιγμή, το «οικονομικό επιτελείο» της κυβέρνησης συνεχίζει να κόβει και να ράβει το φορολογικό νομοσχέδιο με διαδικασίες μπακάλη της γειτονιάς.

Χθες κι από το πουθενά εμφανίστηκε νέα κλίμακα 42% - ενδεχομένως τόσα τους έλειπαν.

Τον όρο «οικονομικό επιτελείο» μην τον πάρετε και πολύ σοβαρά, τον χρησιμοποιώ για την οικονομία της συζήτησης...

Διότι αν ήταν έτσι τα επιτελεία, τότε η φασαρία που ακούω είναι από τα κόκαλα του Μόλτκε και του Λούντεντορφ.

Κακά τα ψέματα, μια χώρα είτε είναι σοβαρή είτε δεν είναι.

Και για να είναι σοβαρή χρειάζεται να έχει σοβαρή κυβέρνηση, σοβαρή αντιπολίτευση, σοβαρά κόμματα, σοβαρά μέσα ενημέρωσης, σοβαρούς επιχειρηματίες, σοβαρούς πολίτες.

Δυστυχώς, η δική μας δεν είναι.

Και όχι μόνο επειδή ο Τζαβάρας θέλει να «παραιτήσει» τον Βαλτινό. Ούτε επειδή η πολιτική έχει γεμίσει από ψώνια.

Αλλά κυρίως επειδή σε περίοδο οξύτατης κρίσης το μόνο στο οποίο κατάφεραν να ομονοήσουν όλα τα κόμματα είναι οι... υπερωρίες των υπαλλήλων της Βουλής!