Ετσι δε λέγανε οι παλιότεροι; «Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα». Ε, εμείς, λοιπόν, καταφέραμε να μας βγει το όνομα και τώρα ότι rebranding και να κάνουμε για να ξανασυστηθούμε, θα πάρει χρόνο για να φέρει αποτελέσματα. Σε προσωπικές και διαμεσολαβημένες συζητήσεις, πολλοί έχουν να διηγηθούν από μια ιστορία, όπου κάποιος άστεγος, άφραγκος φτωχοδιάβολος από τη Σενεγάλη, την Ουγκάντα ή τη Μιανμάρ, ευχήθηκε «καλή τύχη στους Ελληνες που ζουν το δικό τους δράμα».
Η ελληνική κρίση, λοιπόν, στα διεθνή μίντια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Το πιθανότερο δυσανάλογες της πραγματικότητας ή μεγάλων ανθρωπιστικών κρίσεων που έπληξαν και πλήττουν την ανθρωπότητα. Ποιος ασχολείται π.χ. με την Αϊτή, όπου οι άνθρωποι φτιάχνουν μπισκότα από χώμα και νερό;
Αυτό συμβαίνει γιατί πρόκειται κατά βάση για μια ευρωπαϊκή κρίση και τα διεθνή μίντια, ως γνωστόν, ενδιαφέρονται μόνο για τα προβλήματα που αφορούν στο λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο. Γι’ αυτό ας μη μας εντυπωσιάζει που «κυκλοφορούμε» πλέον διεθνώς με την ταυτότητα του επαίτη της Ευρώπης, ούτε που ο Ελληνας τουρίστας κινδυνεύει να γίνει ανέκδοτο.
Ας αναλογιστούμε, όμως, για πόσο ακόμα μπορούμε να περιφερόμαστε με αυτή την ταυτότητα και τι κόστος έχει αυτό για όλους εμάς σε κάθε επίπεδο, μα κυρίως σε αυτό της αυτοεκτίμησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου