Οι γονείς των νέων φοιτητών δηλώνουν περισσότερο προβληματισμένοι από κάθε άλλη φορά. Τηλεφωνούν σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς στην άλλη άκρη της Ελλάδας (όπου κι αν αυτή) για να συλλέξουν πληροφορίες, να πάρουν γνώμες και απόψεις για το αν αξίζει το παιδί να σπουδάσει πληροφορική ή τεχνολογία τροφίμων, αλλά ακόμα και παιδαγωγικά. Τα ενοίκια, όσο κι αν μειώνονται, είναι πια δυσβάσταχτα και ακόμα πιο απογοητευτική είναι η ανύπαρκτη επαγγελματική προοπτική. Τι να κάνουμε, να τον/την στείλουμε; Η ίδια ερώτηση ξανά και ξανά. Υπάρχει σωστή απάντηση, είναι το θέμα;
Την απάντηση μπορούν να τη δώσουν αποκλειστικά τα ίδια τα παιδιά που θα φτιάξουν μόνα τους τις ευκαιρίες, καθώς αυτές δεν εξαρτώνται μόνο από τα τμήματα και τις πόλεις. Ασφαλώς ένας απόφοιτος του Harvard έχει δυνατότερο «όπλο» στα χέρια του από έναν απόφοιτο του ΕΜΠ και αντιστοίχως εκείνος από έναν απόφοιτο ΤΕΙ. Πολλοί απόφοιτοι, όμως, καλών πανεπιστημίων απέτυχαν και άλλοι τόσοι, λιγότερο διακεκριμένων τμημάτων, πέτυχαν.
Το ζήτημα είναι να βγούμε από το μικρό μας «κουτί» και να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχουν πια «σιγουράκια», του τύπου πέρασες Ιατρική, θα βγάλεις εύκολα χιλιαρικάκια. Οι ευκαιρίες δεν κρύβονται πίσω από τους ακαδημαϊκούς τίτλους, αλλά από την επιθυμία που ξεχύνεται κανείς σε αυτή τη φάση της ζωής του για να αδράξει τις ευκαιρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου