Αλ. Αθανασιάδης: Αναμόρφωση του Συστήματος Προσλήψεων

Αθήνα, 08/12/2009 Προς το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπ. κ.Υπουργού Ραγκούση Ιωάννη
Θέμα: «Αναμόρφωση του Συστήματος Προσλήψεων»
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να θέσω υπόψη σας κάποια συγκεκριμένα στοιχεία αναφορικά με το Νομοσχέδιο για την «Αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων» που κατατέθηκε προσφάτως στην Βουλή. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβαίνουμε αδίκως θα ήθελα να υπογραμμίσω, στην κατάργηση δύο πολύ βασικών κατακτήσεων κοινωνικού περιεχομένου των εργαζομένων της Δ.Ε.Η..

Αυτές είναι:

α) του Ν. 2244/94, το άρθρο 7  που αναφέρεται στην δυνατότητα πρόσληψης στη Δ.Ε.Η. με απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ε.Η. ενός μέλους της οικογένειας μισθωτού με οποιαδήποτε σχέση εργασίας θανόντος συνέπεια εργατικού ατυχήματος και

β) το άρθρο 36 παρ.2 του ιδίου Νόμου, που αναφέρεται στην δυνατότητα να προσλαμβάνεται στη Δ.Ε.Η. το με οποιαδήποτε σχέση εργασίας έκτακτο προσωπικό της το οποίο έχει υποστεί μόνιμη σωματική αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον 50% συνέπεια εργατικού ατυχήματος. Σε περίπτωση που η πρόσληψη δεν είναι δυνατή λόγω διαπιστωθείσας ανικανότητας εκτέλεσης οποιασδήποτε εργασίας στην Επιχείρηση τότε να μπορεί να προσλαμβάνεται ένα μέλος της οικογένειας του.

Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω, ότι ο νόμος 2244/94 και οι συγκεκριμένες διατάξεις αποσκοπούσαν στο να επιφέρουν κοινωνική δικαιοσύνη ως συνέπεια εργατικού ατυχήματος στην ΔΕΗ. Οι συγκεκριμένες διατάξεις είχαν και έχουν ουσιαστικό κοινωνικό περιεχόμενο, ιδιαίτερα όταν λάβουμε υπόψη μας την πλειάδα εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν ετησίως στην επιχείρηση. Μόνο για το 2009 τα θανατηφόρα ατυχήματα ήταν 12. Όπως διαπιστώνεται το κατατεθέν νομοσχέδιο είναι επί μέρους άδικο, αφού επιβάλλει στο όνομα της ισονομίας, την απώλεια ουσιαστικών δικαιωμάτων κοινωνικού χαρακτήρα, που δικαίως έχουν οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση.

Κύριε Υπουργέ,

Σας ζητώ να μην προβείτε στην κατάργηση των συγκεκριμένων διατάξεων αφού αυτές έχουν σπουδαίο κοινωνικό χαρακτήρα και αποτελούν έστω και εκ των υστέρων μια μορφή έμμεσης δικαιοσύνης.