Συνάντηση συμμαθητών του Λυκείου Σερβίων, των σχ. Ετών 1966-1967 & 1967-1968 στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Σερβίων στις 17/9/2016

1967 και 1968 Ιούνιος, όταν για τελευταία φορά χτύπησε το κουδούνι στο Λύκειο Σερβίων και τους αποφοίτους της Γ’ τάξης του Λυκείου των χρόνων εκείνων.

Τε..λει…ώ…σα…με! αναφωνήσαμε!

Κι όμως, με πόση χαρά και νοσταλγία ξανακούσαμε εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο του κουδουνιού, στις 17 του Σεπτέμβρη του 2016 στο προαύλιο του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Σερβίων, στο οποίο κτίριο συστεγαζόταν τότε και το Λύκειο. Οι περισσότεροι από μας τώρα πια, γιαγιάδες και παππούδες! Μετά από 49 ολόκληρα χρόνια, έγινε η συνάντηση στο σημείο αναφοράς, το σχολείο, όπου σχεδόν μεγαλώσαμε, πήραμε τις γνώσεις, κάναμε όνειρα, σχεδιάσαμε το μέλλον μας. Πόσα επιφωνήματα χαράς και ενθουσιασμού ακούστηκαν, από το σημερινό μας παρουσιαστικό! Σχεδόν, αγνώριστοι όλοι μας.

Μια πικρή γεύση όμως υπάρχει σε πολλούς από εμάς, γιατί θυμηθήκαμε τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές μας που έφυγαν από τη ζωή. Η παρουσία όμως, σχεδόν όλων των υπολοίπων, γλύκανε την ανάμνηση τους.

Αν και η συνάντησή μας αυτή έγινε κάπως αργά, - 49 χρόνια μετά – νιώθαμε όμως, ο ένας τον άλλο κοντά και άφησε την ανάμνηση μας να ξαναγεννηθεί και να αναπολήσει τις παιδικές μας σκανδαλιές, τα διαλείμματα, τα μαθήματα, τις εκδρομές, του καθηγητές.

Αφού έγινε η συνάντηση και το καλωσόρισμα στο σχολείο, και αφού φωτογραφηθήκαμε στα σκαλοπάτια του σχολείου, του οποίου τις αλλαγές κοιτάζαμε με ευχαρίστηση, όμορφες αλλαγές στο ίδιο το κτίριο και στον αύλειο χώρο, χαρούμενοι όλοι και ευδιάθετοι, ανηφορίσαμε προς τα Κάστρα. Μια τοποθεσία για πολλούς από μας σημαδεμένη με ακόμα εντονότερα συναισθήματα: εφηβικές αποκοτιές, φλερτ και πειράγματα ο ένας στους άλλους.  Στα «Κάστρα» βρήκαμε μια θέα καταπληκτική. Ο καιρός σύμμαχός μας. Η βραδιά ζεστή, με ένα ανάλαφρο αεράκι να δροσίζει το πρόσωπό μας.

Η μουσική και το τραγούδι από τον καλλίφωνο Γιώργο Κωτούλα, το συμμαθητή μας, με πολλά παλιά τραγούδια της εποχής της νιότης μας, μάς έβαλε όλους στο κέφι και μαζί του σιγοτραγουδούσαμε, αναπολώντας τα παλιά και τις καντάδες που πολλές κοπέλες τότε, είχαμε απολαύσει κάτω από τα παράθυρά μας.

 Άνοιξε η όρεξη για φαγητό, ποτό, χορό. Οι «νεαρές» και οι «νεαροί» στην πίστα. Μείναμε αρκετά, διασκεδάζοντας και σαν τις μέλισσες πηγαινοερχόταν ο ένας στο τραπέζι του άλλου να ρωτήσει και να μάθει για την πορεία στη ζωή του, την επαγγελματική και οικογενειακή.

Έτσι έκλεισε η βραδιά χαρούμενα με τις ευχαριστίες από μέρους των συμμαθητών προς την άτυπη επιτροπή, που κατάφερε να οργανώσει αυτή τη συνάντηση ζητώντας να την επαναλάβουμε, κλείνοντας 50 χρόνια από την αποφοίτησή μας και με τις ευχές όλων μας, «να μας έχει ο Θεός καλά, να ανταμώσουμε και να ξεφαντώσουμε και πάλι».

Ευχαριστούμε όλους όσοι παραβρέθηκαν στη συνάντηση και όσους ήθελαν να είναι παρόντες και παρούσες αλλά για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας.

Με αισθήματα αγάπης, φιλίας και εκτίμησης,

Η άτυπη επιτροπή της συνάντησης

Βαγγέλης, Δέσποινα, Κατερίνα