Άμεση ακύρωση του νόμου Παππά με ένα νόμο και ένα άρθρο

Λουδοβίκο ΙΔ' : "Το κράτος, είμαι εγώ" (L'État, c'est moi)

Της Άννας Διαμαντοπούλου

Το  ανάγνωσμα "νέο τηλεοπτικό τοπίο" δεν είχε τον γνωστό δράκο - τρόικα  ούτε εξελίχθηκε υπό την απειλή του …νεοφιλελευθερισμού. Η κυβέρνηση σχεδίασε, αποφάσισε και συμμάχησε με όποιους αυτή επέλεξε και έπραξε κατά βούληση. Μια βούληση η οποία πραγματώθηκε με όρους «Βενεζουελιανής δημοκρατίας» σε μια χώρα που ανήκει ακόμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Μελέτη της Φλωρεντίας, ειδικοί όροι για Καλογρίτσα, βοσκοτόπια και …τραπεζική διαπλοκή, η προσπάθεια συναλλαγής με τους ανώτατους δικαστικούς και να προκαταλάβουν την απόφαση του ΣτΕ είναι μερικά κεφαλαία μιας πολιτικής εκτός μνημονίου και ξένων εχθρών, με μοναδικό πρωταγωνιστή και εκτελεστή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο επίλογος γράφεται (έχουμε μέλλον ακόμα, μάλλον ζοφερό) με πρώτη πράξη την πλέον χυδαία εξύβριση του Συμβουλίου Επικράτειας από την ίδρυση του μέχρι σήμερα και με ανακοίνωση πράξεων (προσωρινές βεβαιώσεις) πάλι εμφανώς αντισυνταγματικές

Τι προκύπτει από την αντίδραση του πρωθυπουργού δια της κυβερνητικής εκπροσώπου;

α.L' Etat c’ est moi! Η καθεστωτική αντίληψη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που γενικότερα χαρακτηρίζει την διακυβέρνηση της χώρας.

β. Η μη αποδοχή της διάκρισης των εξουσιών. Ο επιχειρούμενος έλεγχος της λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστών, και καθυπόταξη τους στους κατά περίπτωση πολιτικούς στόχους και σκοπιμότητες της Κυβέρνησης, σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα, που ορίζει ότι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και τους νόμους

γ. Η χρησιμοποίηση των "φτωχών" ως άλλοθι . Η δήθεν κοινωνική πολιτική, που πλέον βασίζει σε συγκυριακά έσοδα, ανέλεγκτης προέλευσης, επιβεβαιώνοντας το έλλειμμα σχεδίου και προοπτικής εξόδου από την  «ανθρωπιστική κρίση» που η ίδια ανέδειξε ως αντιπολίτευση.

δ.  "Το μεγάλο πορτοφόλι". Η  ανάδειξη του χρήματος, ως κυρίαρχης αξίας της αριστεράς, πάνω από  δημοκρατικές ευαισθησίες, θεσμικές λειτουργίες, ανθρώπινες αρχές και αξίες. 

Εάν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διδάχθηκε κάτι και πραγματικά πιστεύει πια στην ανάγκη ενός καθαρού και νόμιμου το τοπίου, με ελεύθερη, ποιοτική και πλουραλιστική ενημέρωση που πρέπει να είναι ο στόχος όλων, οφείλει να σεβασθεί, στον τύπο και στην ουσία, την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, και να επιχειρήσει συναίνεση στη Βουλη. Η συναίνεση είναι μια δύσκολη και πολύπλοκη απαιτητική διαδικασία που χρειάζεται ώριμα κόμματα και πραγματικό πατριωτισμό, αλλά ξεκινά πάντα από την Κυβέρνηση. Δεν λύνει το πρόβλημα ο ανασχηματισμός, με απολίτικα ηλικιακά κριτήρια όπως διαρρέεται για «στελέχη της γενιάς του Π/Θ» ούτε με πυροτεχνήματα ψευδεπίγραφων διευρύνσεων και αναπαλαίωσης διαχρονικών εκδόσεων του λαϊκισμού.

Τα βήματα για να φύγουμε από το αδιέξοδο απαιτούν αυτοκριτική διάθεση και αποφασιστικότητα και είναι:

α. Να προχωρήσει στην άμεση ακύρωση του νόμου Παππά με ένα νόμο και ένα άρθρο.

β. Να προχωρήσει στην άμεση συγκρότηση του ΕΣΡ, στην βάση της πρότασης Βούτση, που φαίνεται να έτυχε ευρύτατης αποδοχής από τα κόμματα.

γ. Να αναζητήσει μια ευρεία συναίνεση, στην διαμόρφωση ποιοτικών  και όχι μόνο οικονομικών κριτηρίων αδειοδότησης και λειτουργίας.

Η συνολική αναγνώριση από όλα τα κόμματα, της ανάγκης ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, αποτελεί εξαιρετική βάση για γρήγορη λύση μακράς πνοής. Μένει να αποδειχθεί αν η Κυβέρνηση θέλει και μπορεί να αξιοποιήσει το υπαρκτό υπόβαθρο συναίνεσης ή αν θα επιλέξει και πάλι την αδιέξοδη πόλωση που επιτείνει τον υφέρποντα εθνικό διχασμό.

*Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

liberal.gr