Το κεράκι της δημοσιογραφίας

της "δικής μας" Πωλίνας Ντέμου από το pheme.gr

Αύριο έχω τα γενέθλια μου. Γίνομαι 22 ετών. Νιώθω την ανάγκη να πάρω αποφάσεις. Παρ’ ότι φοιτήτρια πρέπει να αφήσω πίσω μου την ιδιότητα αυτή και να αποκτήσω την ταυτότητα της νέας εργαζόμενης γυναίκας. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ανάγκη και επιθυμία. Πρέπει να βρω δουλειά, να εργαστώ, να ασχοληθώ με το αντικείμενο μου, αυτό που σπουδάζω και αγαπώ. Όσο δύσκολο και ακατόρθωτο κι αν είναι αυτό. 

Γνωρίζω τις δυσκολίες, ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει, την ανεργία των νέων επιστημόνων, την τάση φυγής που εκδηλώνεται προς το εξωτερικό.

Δεν πτοούμαι καθόλου, απεναντίας παθιάζομαι περισσότερο. Προτιμώ να  ζω στον  “δικό μου κόσμο”, από το να υιοθετήσω τη μιζέρια και την παλιοκατάσταση της σημερινής κρίσης.

Η ζωή εξαρτάται από τις αποφάσεις μας, τα θέλω μας, τα ναι και κυρίως τα όχι μας. Έτσι και εγώ αποφασίζω να είμαι αισιόδοξη.

Σαν ήμουν μικρή σκεφτόμουν αν το δώρο του “Αι-Βασίλη” θα είναι η Barbie αεροσυνοδός, ή η Barbie γιατρός. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η στιγμή, στα 17 μου να αποφασίσω το επάγγελμα που θα ακολουθήσω.

Ήταν μια απόφαση σχετικά εύκολη. Ήξερα πάντα, ότι ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Όταν ήμουν μικρή έγραφα τις δικές μου “ειδήσεις” σε ένα φύλλο χαρτί, καθόμουν σε ένα τραπέζι, κοιτούσα την ανύπαρκτη κάμερα που βρισκόταν μπροστά μου και παρουσίαζα το δικό μου δελτίο ειδήσεων.

Το κορίτσι,όμως μεγάλωσε και ήρθε στην Αθήνα για σπουδές στη Δημοσιογραφία. Τα πρώτα χρόνια δύσκολα, αλλά με καλή παρέα ξεπεράστηκαν τα προβλήματα προσαρμογής.

Οι προσδοκίες πολλές και απίστευτη όρεξη για γνώση. Όμως η αλήθεια είναι ότι γρήγορα απογοητεύτηκα με το περιεχόμενο των σπουδών μου.

Αλλά όπως μου είπε ο “αγαπημένος”, η δημοσιογραφία δε διδάσκεται. Είναι μια τέχνη που τη μαθαίνεις στο δρόμο..

Μεγάλη αλήθεια.. Ασχολούμαι με την δημοσιογραφία μόλις ένα μήνα. Κι όμως έχω αποκομίσει γνώσεις που δεν είχα καταφέρει να αποκτήσω  στα τρία χρόνια σπουδών.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω να μάθω πολλά ακόμη, πάρα πολλά! Δεν ξέρω τι θα καταφέρω απ’ όσα ονειρεύομαι να κάνω στη ζωή μου, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ποια ευχή θα κάνω αύριο όταν σβήσω τα κεράκια στην τούρτα σοκολάτα: Να γίνω καλή δημοσιογράφος..