Δημόσια Απάντηση στην στοχοποίησή μου

Του Αλέξη Λιοσάτου, μέλους του Δ.Σ. του Οδοντιατρικού Συλλόγου Κοζάνης

Αρχικά να αναφέρω ότι δεν είχα καμία διάθεση να αρθρογραφήσω στον τοπικό Τύπο για οποιοδήποτε ζήτημα, και η παρούσα επιστολή-απάντηση προέκυψε επειδή προκλήθηκα δημόσια, προέκυψε δηλαδή ως ανάγκη απέναντι στη δημόσια στοχοποίησή μου, που έχει ήδη αρχίσει να παράγει «υλικά» αποτελέσματα. Και τονίζω ότι δεν σκοπεύω να επανέλθω με ατομικά κείμενα.

Το ακροδεξιό-εθνικιστικό μόρφωμα «Πτολεμαίοι Μακεδόνες» (που περιλαμβάνει νεοδημοκράτες, χρυσαυγίτες και λοιπούς ακροδεξιούς) σε συνεργασία με τον Δήμο Εορδαίας προχώρησαν σε εθνικιστικό γκράφιτι στον τοίχο του γηπέδου της πόλης. Κάποιοι πήραν την πρωτοβουλία να γράψουν πάνω στο γκράφιτι το σύνθημα: «Έθνη και Θρησκεία γεμίσατε τη γη ανθρώπινα σφαγεία».

Ήταν μια (αντιεθνικιστική) πολιτική απάντηση σε μια (εθνικιστική) πολιτική ενέργεια. Η αντίδραση Πτολεμαίων, τοπικών ΜΜΕ και Δήμου ήταν η υστερία και η προσπάθεια εκφοβισμού: Μηνύσεις για προσβολή εθνικού συμβόλου (!) και φθορά δημόσιας περιουσίας, «υπόσχεση» για τοποθέτηση καμερών. Πρόκειται για κινήσεις πρωτοφανούς αντιδημοκρατικής εκτροπής στον Δήμο: τα εθνικιστικά συνθήματα/γκράφιτι επιτρέπονται και βαφτίζονται νόμιμα, οι δε αντιεθνικιστικές κινήσεις ποινικοποιούνται!

Ενάντια στην ανιστόρητη εθνικιστική υστερία που προκαλεί την κοινή λογική

Η Μακεδονία ούτε ήταν ούτε είναι, ούτε μία ούτε μόνο ελληνική, ούτε γεωγραφικά ούτε ιστορικά. Ο όρος Μακεδονία αναφέρεται, μιλώντας μόνο για τη σημερινή εποχή, στη Δημοκρατία της (επισήμως Βόρειας πλέον) Μακεδονίας,  στην Ελληνική Μακεδονία, τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας που περιλαμβάνει εδάφη της σημερινής Ελλάδας, ΔτΒΜ, Αλβανίας, Κοσόβου, Σερβίας και Βουλγαρίας, κι επιπλέον σε 14 πόλεις των ΗΠΑ, σε περιοχή στη Βραζιλία, σε χωριό της Ρουμανίας, σε περιοχή της Σκωτίας, σε χωριό της Κολομβίας. 21 Μακεδονίες λοιπόν, ούτε μία ούτε δυο. Αν πάμε στο παρελθόν θα βρούμε πολλές «Μακεδονίες» ακόμα, καθώς η περιοχή που ονομαζόταν Μακεδονία άλλαζε από εποχή σε εποχή, ακόμα και πριν την εποχή του Μεγαλέξανδρου.

Ωστόσο, θεωρώ σκόπιμο να μην επεκταθώ σε ιστορικές αναφορές. Ας αναφέρω μόνο ότι ακόμα και επίσημα κρατικά έγγραφα και σχολικά βιβλία της ελληνικής ΧΟΥΝΤΑΣ (1967-74) αναγνωρίζανε ότι η Ελλάδα κατέχει μόνο το 47% της γεωγραφικής Μακεδονίας κι επίσης αναγνωρίζανε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (τμήμα της Γιουγκοσλαβίας) ως Μακεδονία. Και δεν μπορεί κανείς να αποφύγει ότι ο χαρακτηρισμός «Σκόπια» και οι αστείες (αλλά κι επικίνδυνες) ιστορίες με το «όνομα μας που είναι η ψυχή μας» ξεκίνησαν μετά το 1990, όταν το ελληνικό κεφάλαιο έβαζε στόχο να κατακτήσει οικονομικά ή και στρατιωτικά τα εδάφη της γειτονικής χώρας (τελικά υλοποιήθηκε το πρώτο σενάριο), μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, κι όταν διάφοροι κεντρώοι και δεξιοί πολιτευτές άρχισαν να επιστρατεύουν τον εθνικισμό για να διεκδικήσουν ψήφους και κρατικά κονδύλια. Το σύνθημα λοιπόν «Η Μακεδονία είναι ελληνική» λοιπόν όχι μόνο δεν είναι αυτονόητη εθνική αλήθεια, αλλά αποτελεί σύνθημα του ελληνικού επεκτατισμού, πέρα από επίδειξη τζάμπα-μαγκιάς με τις πλάτες των Μεγάλων Δυνάμεων (ΕΕ-ΝΑΤΟ) απέναντι σε ένα κράτος μερικές δεκάδες φορές πιο ανίσχυρο στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά. Η Μακεδονία είναι μια και ελληνική σημαίνει ότι η Ελλάδα  πρέπει να φτάσει με πόλεμο τα σύνορά της μέχρι τη Σερβία και το κέντρο της Βουλγαρίας.

Τα παραπάνω είναι ένας μόνο από τους λόγους που θεωρώ τον εθνικισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται, μια γιγάντια ανοησία που αξίζει να καταπολεμηθεί από όλους τους εργάτες και τους φτωχούς, τον κόσμο της δουλειάς. Ο εθνικισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων που δεν έχουν τίποτα άλλο να επιδείξουν πολιτικά: πχ η (ακρο)Δεξιά σήμερα συμφωνεί κι επαυξάνει στα μνημόνια του Τσίπρα, στη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την ασυδοσία των πλουσίων. Άρα πώς θα διαχωριστεί για να διεκδικήσει την κυβέρνηση; Πουλώντας εθνικισμό, ρατσισμό, αντικομμουνισμό, ακραίες συντηρητικές ιδέες. Ο εθνικισμός αποτελεί το βασικό όπλο των αστικών τάξεων των κρατών, για να κάνει τους φτωχούς και τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους «για τ’ αφέντη το φαΐ». Όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί «διαπαιδαγωγούνται» δια της κρατικής προπαγάνδας ώστε να υπερασπίζονται τα ψεύτικα «εθνικά τους δίκαια» και στο τέλος να γίνεται ένας πόλεμος και να σκοτώνονται φτωχοί άνθρωποι από όλες τις πλευρές, για να αβγατίσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές των κρατών.Οι οποίοι καπιταλιστές μπορεί να βάζουν τους άλλους να πολεμάνε, οι ίδιοι όμως δεν πολεμάνε ποτέ, προτιμώντας τις βίλες και τα κότερά τους. Αυτή τουλάχιστον είναι η ιστορία του καπιταλισμού του τελευταίου αιώνα. Με αυτή την έννοια το αντιεθνικιστικό σύνθημα στον τοίχο του γηπέδου με εκφράζει απόλυτα και πράγματι ομόρφυνε την πόλη.

Στοχοποίηση, συκοφαντική εκστρατεία και απόπειρα τρομοκρατίας

Το επίδικο στην περίπτωσή μας  δεν είναι η επιστημονική ιστορική ανάλυση για το Μακεδονικό ούτε οι απόψεις του καθενός για το θέμα, αλλά το πώς ο φασισμός και ο εθνικισμός απειλούν στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες όλων μας.

Προσωπικά προχώρησα σε σχόλιο στον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook που επιβραβεύει την αντιεθνικιστική ενέργεια. Ήταν ένα σχόλιο που απευθυνόταν στα άτομα με τα οποία σχετίζομαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι εθνικιστές είχαν διαφορετική άποψη. Προτίμησαν να «αλιεύσουν» το σχόλιό μου χωρίς τη συγκατάθεσή μου (αν ήθελα, θα δημοσίευα μόνος μου άρθρο επί του θέματος με επιχειρηματολογία, όπως έκανα στο παρελθόν, όχι ένα μικρό σχόλιο) και να το δημοσιοποιήσουν στην εφημερίδα «Πτολεμαίος» (η οποία το δημοσιοποίησε πρόθυμα μαζί με τη φωτογραφία μου), για να με στοχοποιήσουν πολιτικά, προσωπικά κι επαγγελματικά. Η στοχοποίησή μου δεν είναι πρωτοφανές γεγονός, έχει επαναληφθεί από παρόμοιους κύκλους, ενώ οι ίδιοι έχουν στοχοποιήσει κι άλλους ανθρώπους της περιοχής με διαφορετική (από τη δική τους) άποψη για το Μακεδονικό. Ο «Πτολεμαίος» κι ο Δήμος έχουν επιλέξει να στηρίζουν το συνονθύλευμα των «Πτολεμαίων Μακεδόνων»,  των οποίων ο σκληρός πυρήνας απαρτίζεται από μια ολιγομελή ομάδα ακροδεξιών και που λίγες μέρες πριν διαδήλωνε με μιλιταριστικά συνθήματα του τύπου «η Μακεδονία είναι μία κι ελληνική», διάφορα άλλα χρυσαυγίτικα συνθήματα και με το αξιοπρεπέστατο πολιτικό σύνθημα «Τσίπρα μπινέ π...άνας γιε».

Τη δημοσιοποίηση του σχολίου ακολούθησαν δεκάδες απειλές για τη ζωή μου, τη δουλειά και το σπίτι μου, βρισιές και καμπάνια συκοφαντικής δυσφήμισης από φασίστες και πάσης φύσεως μακεδονομάχους στο προσωπικό μου προφίλ, σε προσωπικά μηνύματα ή στις διάφορες εθνικιστικές σελίδες. Αναρωτιέμαι αν θεωρούμαι τόσο επικίνδυνος ταραξίας για την Ακροδεξιά της πόλης, ώστε να μου αξίζει τέτοια τιμή. Προφανώς όχι. Στο πρόσωπό μου θέλουν να τρομοκρατήσουν οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη από αυτή που έχουν οι ίδιοι. Να επιβάλουν με τη βία την άποψη ότι η γειτονική χώρα πρέπει να ονομάζεται «Σκόπια», ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να παριστάνει τον νταβατζή των Βαλκανίων (που ούτως ή άλλως το κάνει με την Συμφωνία των Πρεσπών), βαφτίζοντας λαούς και επιβάλλοντας πολιτικές σε άλλα κράτη. Ότι κάθε άλλη άποψη είναι προδοτική κι αξίζει την εσχάτη των ποινών ή την αυτοδικία. Φτάνουν να προχωράνε σε στοχοποίηση ανθρώπων, αμφισβητώντας ευθέως το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και γνώμης. Στα μάτια ορισμένων φασιστοειδών είτε είμαστε ΣΥΡΙΖΑ είτε κομμουνιστές είτε αναρχικοί, είμαστε εξίσου ανθελληνικά προδοτικά σκουλήκια και μας αξίζει η εκμηδένιση. Αυτή η αντιμετώπισή μας από τέτοιου είδους κύκλους είναι πραγματικά τιμή μας.

Απάντηση σε (κάποιες από τις) συκοφαντίες

Από τα σχόλια που γράφτηκαν εις βάρος μου, όπως μου μεταφέρθηκαν, θα ήθελα να διευκρινίσω:  

1)      Προφανώς και δεν έχω καμία σχέση με τη «βεβήλωση του ιερού γκράφιτι». Καταρχάς, παρόλο που δεν με συγκινεί καθόλου η εθνικιστική ανοησία, δεν θεωρώ αποτελεσματική μέθοδο αντιεθνικισμού  την πρόκληση του λαϊκού περί τη σημαία αισθήματος (κάποιοι ανεγκέφαλοι γράψανε ότι καίω ελληνικές σημαίες κλπ). Παρόλο που δεν εκφράζομαι μέσα από «εθνικά σύμβολα», κατανοώ ότι αυτά εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.

Δεύτερον, δεν έχω πρόβλημα με την ελληνική σημαία γενικώς, όπως δεν έχω πρόβλημα με καμία άλλη σημαία στον πλανήτη. Είναι διαφορετικό όταν μια σημαία συμβολίζει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διαφορετικό όταν συμβολίζει εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Η ελληνική σημαία έγινε κατά περιόδους σύμβολο αγώνα από την Αριστερά, όπως στον αντικατοχικό αγώνα από το ΕΑΜ, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι κάποιων από αυτούς που σήμερα σκούζουν για «προδότες» προτιμούσαν τη γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Ο  τρόπος «αξιοποίησης» της όποιας σημαίας, λοιπόν, είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Στην περίπτωση του γκράφιτι η ζωγραφισμένη σημαία δεν αποτελεί εν πουδενί εθνικό σύμβολο, αλλά καπήλευση εθνικού συμβόλου από την εθνικιστική ακροδεξιά της πόλης. Οι ίδιοι βέβαια δεν διαμαρτύρονται ποτέ για προσβολή εθνικού συμβόλου, όταν οι χρυσαυγίτες χρησιμοποιούν τις ελληνικές σημαίες για να κοπανάνε μετανάστες και φτωχούς ντόπιους. Οι ίδιοι δεν θεωρούν προσβολή εθνικού συμβόλου τις ελληνικές σημαίες δίπλα σε σβάστιγκες, μαχαίρια και σουγιάδες.

Σε κάθε περίπτωση  θεωρώ νόμιμο και συνταγματικό δικαίωμα τα συνθήματα, τις αφίσες, τα πανό, τα κείμενα κλπ, στα πλαίσια της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και θα συνεχίσω να υπερασπίζω τα δικαιώματα όσων προβαίνουν σε αντιεθνικιστικά συνθήματα  σε δημόσιους τοίχους της πόλης (πολύ περισσότερο που η υπόδικη για μαχαιρώματα και δολοφονίες Χρυσή Αυγή έχει λερώσει την πόλη με τα δικά της φασιστικά συνθήματα, χωρίς εκεί να ενοχλείται κανείς από το τοπικό κατεστημένο).  Δεν έχω να απολογηθώ για το σχόλιό μου στον προσωπικό μου λογαριασμό σε κανέναν ανιστόρητο φανατισμένο μέσα στην πόλη. Όσο «νόμιμο» είναι το εθνικιστικό γκράφιτι, τόσο «νόμιμο» είναι και το αντιεθνικιστικό σύνθημα, κατά τον ίδιο τρόπο που όταν κολληθεί μια αντιφασιστική αφίσα βρίσκεται την άλλη μέρα σκισμένη, κατεβασμένη από τον Δήμο ή «καπελωμένη» από άλλη αφίσα. Όλα τα άλλα είναι πολιτικαντισμοί με μπόλικες δόσεις αντιδημοκρατικών αντιλήψεων, υποκρισίας κι εκφοβισμού.

2)      Δεν είμαι πολιτευτής της ΛΑΕ. Έχω αποχωρήσει από τη ΛΑΕ εδώ κι ένα χρόνο τυπικά, εδώ και 2 χρόνια ουσιαστικά. Παραμένω αριστερός, κομμουνιστής και διεθνιστής αλλά δεν έχω καμία πρόθεση/φιλοδοξία να κατέβω στις εκλογές με κανέναν συνδυασμό, πολύ περισσότερο για λόγους προσωπικού συμφέροντος. Τα τελευταία δυο χρόνια δεν αρθρογραφώ καν στα τοπικά ΜΜΕ, όπως έκανα παλιότερα. Την τελευταία 15ετία άλλωστε που ασχολούμαι ενεργά με την πολιτική, δεν ζήτησα ποτέ προσωπική ψήφο και πάντα με ενδιέφερε να αλλάζω πρωτίστως τις συνειδήσεις των ανθρώπων, όχι την ψήφο τους. Είναι θέση αρχής, στην οποία ποτέ δεν έκανα εκπτώσεις- διαφορετικά ίσως να ήμουν βουλευτής ακόμα και πριν το 2015. Η στάση μου πάντα λογοδοτούσε και λογοδοτεί στην οργάνωσή μου, στην Αριστερά, στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, στην εργατική τάξη.  

Αν είχα φιλοδοξίες «βολέματος» ή εκλογής, μπορούσα να στηρίξω την ηγετική ομάδα Τσίπρα όσο συμμετείχα στον ΣΥΡΙΖΑ, να παραμείνω εκεί μετά το καλοκαίρι του 2015 ώστε να έχω πιθανά «τακτοποιηθεί» σε κάποιο κυβερνητικό πόστο. Αντίθετα εγώ αποχώρησα ακριβώς τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Έκανα δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έκαναν οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα παριστάνουν τους αγωνιστές της πατρίδας. Αυτοί που με κατηγορούν για «πολιτευτή με πονηρές φιλοδοξίες» κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

3)                  Αποφοίτησα από το 2ο Ενιαίο Λύκειο Πτολεμαΐδας ως αριστούχος και σημαιοφόρος. Εισήχθηκα ως  επιτυχών με την πρώτη προσπάθεια στις πανελλαδικές εξετάσεις στην Οδοντιατρική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πήρα και το πτυχίο μου.

4)      Οποιαδήποτε απειλή υλοποιηθεί εις βάρος μου (και μάλιστα οι απειλές, δυο βδομάδες μετά, ακόμα δεν έχουν σταματήσει), οποιαδήποτε βλάβη υποστώ από ανεγκέφαλους, ηθικοί αυτουργοί θα θεωρηθούν οι «Πτολεμαίοι Μακεδόνες», ο «Πτολεμαίος», ο Δήμος Εορδαίας, η τοπική Νέα Δημοκρατία και όλες οι άλλες δεξιές ομάδες και φορείς που σιγοντάρουν τους ακροδεξιούς ταλιμπάν.

Ήδη προχθές (28/1) βρήκα βανδαλισμένες την επαγγελματική πινακίδα μου και την αντίστοιχη του πατέρα μου, καθώς και το θυροτηλέφωνό μας. Προφανώς είναι οι ίδιοι που σπάσανε και τα τοπικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είδα –προς το παρόν τουλάχιστον- ούτε να «καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» ούτε να διαμαρτύρεται κανείς από τους «μακεδονομάχους» πάσης φύσεως.

Ερωτήματα

Προκύπτουν όμως κάποια ερωτήματα, για τα οποία αξίζει να αναρωτηθούμε:

Γιατί η εφημερίδα «Πτολεμαίος» επέτρεψε για αρκετές μέρες όλο αυτό το υβρεολόγιο και τις απειλές σε βάρος μου κάτω από τη δημοσίευσή της, και μάλιστα χωρίς να απαντάει στο παραμικρό για να αποκαταστήσει την αλήθεια;  Δεν όφειλε η εφημερίδα να με ρωτήσει αν επιθυμώ να με παρουσιάσει ως «πολιτευτή» και μάλιστα «της ΛΑΕ» (ψέμα); Δεν γνωρίζει τις θέσεις της ΛΑΕ για το Μακεδονικό και τα «εθνικά» ο Πτολεμαίος, που τυχαίνει να είναι τελείως διαφορετικές από τις δικές μου ή μήπως διαισθάνθηκαν τα λαγωνικά του Πτολεμαίου ότι τρέφω φιλοδοξίες για τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις; Θα δημοσιεύσει τις απειλές και το υβρεολόγιο των ανεγκέφαλων σε βάρος μου, συνοδεύοντάς τα από ωραίες και μεγάλες φωτογραφίες, τα πραγματικά τους ονόματα, τον πολιτικό τους χώρο και με τον χαρακτηρισμό «πολιτευτής», όπως έκανε και στην περίπτωσή μου; Ή μήπως δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψη των λαγωνικών του «Πτολεμαίου» τα εκατοντάδες σχόλια τοπικών «πολιτευτών» του φασισμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που περιλαμβάνουν απειλές με όπλα και κρεμάλες και καλέσματα σε δολοφονίες όλα τα προηγούμενα χρόνια; Γιατί ο «Πτολεμαίος» προστατεύει ναζιστές κι εγκληματικά στοιχεία και δεν «ενημερώνει» την πόλη, πολύ περισσότερο δεν εξοργίζεται, για τη δράση τους; Καταδικάζει ο «Πτολεμαίος» τον βανδαλισμό ιδιωτικού επαγγελματικού χώρου από φασίστες, ή η οργή του εξαντλείται στη βεβήλωση ακροδεξιών γκράφιτι και σε αναρχικά συνθήματα σε δημόσιους τοίχους;

Είναι εξίσου «νόμιμο» να γράφονται αντιεθνικιστικά όσο και εθνικιστικά συνθήματα ή κάποιοι ακροδεξιοί, μεταξύ των οποίων ναζιστές κι εγκληματικά στοιχεία, θα έχουν το μονοπώλιο της «νομιμότητας» με την κάλυψη της εξουσίας; Θα συνεχίσουν ο Δήμος και ο Τύπος να συγχρωτίζονται και να αβαντάρουν αυτούς που εκφράζονται με μιλιταριστικά και ναζιστικά συνθήματα, με αυτούς που χρησιμοποιούν το «Μακεδονικό» για να ενισχύσουν τον φασισμό και την επιρροή του στην πόλη; Μπορεί να εκφράζει ο καθένας την αντίθεσή του στον εθνικισμό και τα δυό μετρα και σταθμά της τοπικής εξουσίας ελεύθερα ή αυτομάτως γίνεται θύμα οργανωμένου bullying με απειλές για τη ζωή του, με τη Δικαιοσύνη ή την Αστυνομία να σφυρίζουν αδιάφορα; Μπορεί τέλος κανείς να αποκαλεί τη γειτονική χώρα Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία ή με οποιαδήποτε ονομασία περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, χωρίς να κινδυνεύει με τον χαρακτηρισμό «προδότης» και απειλές για δολοφονίες;

Είναι σαφές ότι το ζήτημα δεν αφορά τις απόψεις του καθένα για το Μακεδονικό, αφορά την ίδια τη δημοκρατία. Και  οι κάτοικοι και οι φορείς της περιοχής, ανεξαρτήτως γενικότερης πολιτικής τοποθέτησης ή ψήφου, οφείλουν να πάρουν θέση συλλογικά και δημόσια.

Aντιφασιστικό μέτωπο ενάντια στη ρεβανσιστική (ακρο)Δεξιά

Ο στόχος του τοπικού κατεστημένου της πόλης είναι μια ρεβανσιστική (ακρο)Δεξιά αντεπίθεση που εναρμονίζεται συνολικά με την τακτική της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έχει μείνει 4 χρόνια μακριά από την κουτάλα και δεν κρατιέται. Αλλά εναρμονίζεται και με τα αφεντικά τους, τα οποία απαιτούν έξαρση του εθνικισμού και της αντίδρασης, καθώς προετοιμάζονται για τις νέες «μεγάλες ιδέες»των μεσογειακών υδρογονανθράκων, ενδεχομένως και πολεμικές εκστρατείες. Στόχος τους είναι να πετσοκόψουν την ήδη κουτσουρεμένη δημοκρατία, να καταστείλουν την όποια διαφορετική άποψη. Αρκετοί «πατριώτες» της παλιάς (ακρο)Δεξιάς φορούσαν κουκούλες και συνεργάζονταν με τους Ναζί κατακτητές. Σήμερα τέτοιου είδους «πατριώτες» φοράνε πιο μοντέρνες «κουκούλες»: θέλουν να συλλάβουν αντιεθνικιστές-αντιεθνικίστριες για ένα σύνθημα, να τρομοκρατήσουν ανθρώπους της Αριστεράς, να βάλουν κάμερες παντού (αν τους αφήσουμε θα βάλουν και μέσα στα σπίτια μας), κι εκκολάπτουν την ενίσχυση των εγκληματικών ναζιστικών συμμοριών τύπου Χρυσής Αυγής. Ο φασισμός συγκροτείται κι αποθρασύνεται, ακριβώς επειδή υπάρχει η πλήρης ατιμωρησία του, με σοβαρές κρατικές και κυβερνητικές ευθύνες. Στην Πτολεμαΐδα 50-100 φανατισμένοι εθνικιστές κι ακροδεξιοί έχουν καταφέρει να επιβάλουν την ατζέντα τους μόνο επειδή είναι οργανωμένοι, με την κάλυψη μεγάλων συμφερόντων και κρατικών μηχανισμών. Πρόκειται για εικόνες που προμηνύουν ακόμα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση και φασιστική βία στο μέλλον, και δεν αφορούν μόνο την πόλη.

Να τους σταματήσουμε! Τους το επιτρέπουμε όσο δεν συγκροτείται το αντίπαλο δέος. Νιώθουμε αδύναμοι γιατί δεν είμαστε οργανωμένοι. Είναι σημαντικό να χτιστεί ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο ενάντια στην (ακρο)Δεξιά τρομοκρατία που θα περάσει στην αντεπίθεση. Οι δημοκράτες κι αντιφασίστες της περιοχής πρέπει να αναλάβουμε δράση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την ελευθερία έκφρασης και διακίνησης ιδεών, ένα κίνημα που είναι αναγκαίο να συνδεθεί παράλληλα με τη μάχη ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, τον ρατσισμό-φασισμό και τον εθνικισμό-μιλιταρισμό. Για να αποτρέψουμε οποιαδήποτε σκέψη και απόπειρα να ξαναμπεί η δημοκρατία στον γύψο, για να κάνουμε την αντίδραση να ξανακρυφτεί στα λαγούμια της ιστορίας. Από το αν και κατά πόσο θα καταφέρουμε να δώσουμε αυτή τη μάχη, θα εξαρτηθεί το σε τι κοινωνία θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια, τόσο σε επίπεδο πόλης όσο και σε επίπεδο χώρας κι ευρύτερης περιοχής. Η ενεργή συμμετοχή του καθένα,η αντίσταση σε αυτή τη δυστοπία που ετοιμάζουν πυρετωδώς, είναι όχι απλά σημαντική, αλλά καθήκον. Αν βγάλουμε την ουρά μας απ’ έξω σήμερα, αύριο θα είναι χειρότερα για όλους.

Γιατί όπως λέει και το ποίημα,

 «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…»