Τη διαφορά πολιτισμικής φάσης, την καταλαβαίνεις από μικρά, ωστόσο ουσιαστικά, πραγματάκια. Όπως απο το τι μένει στο καλάθι των σκουπιδιών της αίθουσας, όταν τελειώνει το μάθημα.
Για παράδειγμα, όταν τελειώνει το μάθημα του προπτυχιακού, στο οποίο συμμετέχουν Έλληνες ή αποκλειστικώς μετέχοντες της ελληνικής παιδείας φοιτητές, συχνότερα πάνω στα έδρανα και λιγότερο μέσα στα καλάθια, θα δεις πλαστικά ποτήρια καφέ και πλαστικά μπουκάλια νερού.
Αντίθετα, στο μάθημα του αγγλόφωνου μεταπτυχιακού, στο οποίο συμμετέχουν Βαλκάνιοι Σέρβοι, Κεντροευρωπαίες Αυστριακές, Μεσογειακοί Κύπριοι, αλλά και φοιτητές απο τη μακρινή Αμερική, το μόνο που θα δεις είναι επαναχρησιμοποιούμενα σκεύη, όπως θερμός για το νερό και τον καφέ. Οι
λιγότερο ευαισθητοποιημένοι κρατούν πλαστικό σκεύος, ενώ οι πιο ευαισθητοποιημένοι κρατούν ακόμα και γυάλινα βάζα για το νερό τους.
Τη μέρα που συνειδητοποίησα ότι ήμουν η μόνη που κρατούσα πλαστικό μπουκάλι για το νερό, αισθάνθηκα τέτοια ντροπή που κανένα εθνικό εμβατήριο, δεν μπορούσε να μου τονώσει το πατριωτικό φρόνημα. Εκτότε, το έβαλα στόχο να μην επιτρέψω ξανά στο εαυτό μου να να εκτεθεί έτσι.
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου