Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «Τα Κάστρα» διοργανώνει σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θεατρική παράσταση, Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη»

Ο Μορφωτικός Όμιλος Σερβίων «Τα Κάστρα» διοργανώνει σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θεατρική παράσταση,              

Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

«Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη»

την Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 7.30΄μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου Σερβίων.

Είσοδος 10 Ευρώ.

Προπώληση εισιτηρίων από το Γραφείο του Μ.Ο.Σ., 8 Ευρώ.

Κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα 24640 22555 και 6979213106 , 6977524033.

Η παράσταση που ξεκίνησε από πέρσι σαν παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και καθήλωσε χιλιάδες θεατές μετά από sold out παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στην Ρουμανία, στην Κύπρο και το Βιετνάμ, όπου αποθεώθηκε από το Διεθνές Διπλωματικό Σώμα 27 Πρεσβειών στην ιστορική Όπερα του Ανόι και έγινε παγκόσμιο πολιτιστικό γεγονός αναδεικνύοντας την αρχαία ελληνική γλώσσα, σε ζωντανή γλώσσα πρώτη φορά ύστερα από δυόμιση χιλιάδες χρόνια.

 «Η Απολογίατου Σωκράτη» έτυχε θερμότατης αποδοχής από το κοινό του Ανόι που χειροκρότησε όρθιο με παρατεταμένο χειροκρότημα τους συντελεστές. To κείμενο του Πλάτωνα που ακούστηκε στην Όπερα τουΑνόι στα αρχαία ελληνικά, μέσα από την αυθεντική αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής Δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, προκάλεσε πηγαίες εκδηλώσεις ενθουσιασμού και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από το πλήθος των διπλωματικών αντιπροσωπειών που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Ελληνικής Πρεσβείας για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Μεγάλο γεγονός για τον σύγχρονο Ευρωπαϊκό πολιτισμό και για την Ελληνική ιστορία, χαρακτήρισε συγκινημένος ο Βέλγος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ανόι, Μπρούνο Αρτζελέ, συγχαίροντας, μετά την παράσταση της «Απολογίας τουΣωκράτη», τον δημιουργό της παράστασης, ΔήμοΑβδελιώδη, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τον Έλληνα Πρέσβη στο Βιετνάμ, Νίκο Κανέλλο. Την παράσταση παρακολούθησαν είκοσι επτά πρέσβεις,…        

Η αυθεντική αυτή Αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, στην ίδια ακριβώς γλώσσα που μιλούσε ο Σωκράτης, κάνουν την παρακολούθησή της για τους θεατές, μια μοναδική βιωματική εμπειρία, έχοντας την αίσθηση ότι ζουν μέσα στην πραγματική ατμόσφαιρα εκείνης της μέρας της δίκης, κι όπου ο Σωκράτης και ο Μέλητος ενσαρκώνονται μπροστά τους ζωντανά.

Είναι η πρώτη φορά, που υλοποιείται η προσδοκία ,  να εκφέρεται η αρχαία ελληνική γλώσσα έτσι, ώστε ν’ ακούγεται με έναν φυσικό, άμεσο και οικείο τρόπο χωρίς χαρακτήρα πειραματισμού, αναδεικνύοντας την αδιάλειπτη ενότητα όλων των μορφών της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ο Δήμος Αβδελιώδης, εμπνευστής και δημιουργός αυτού του εγχειρήματος, έχοντας διδάξει ο ίδιος την εκφορά της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και καταθέτοντας παράλληλα μια νέα διαφορετική μετάφραση της «Απολογίας» που συνοδεύει με υπέρτιτλους την παράσταση, γράφει στο εισαγωγικό του σημείωμα:

«Mε την «Απολογία του Σωκράτη» το οικουμενικό πνεύμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού φθάνει στην πιο κορυφαία του στιγμή, γιατί γίνεται συνειδητή πράξη, αποκτώντας πραγματική και αναμφισβήτητη σωματική υπόσταση με τον Σωκράτη, ο οποίος αρνείται να ζει συμβατικά, χωρίς ελευθερία, και προτιμά το θάνατο, παρά να στερηθεί τον ενθουσιασμό και τη χαρά, σαν αναζήτησης του ουσιαστικού σκοπού της ύπαρξής μας.

Στην απολογία του, αποκαλύπτει τις τυποποιημένες και φοβικές συμπεριφορές των ανθρώπων και όλη την εικόνα ενός πολιτισμού που πελαγοδρομεί ασταμάτητα χωρίς πιλότο και χωρίς ξεκάθαρο δημιουργικό σκοπό, μοιάζοντας με το σήμερα του δυτικού πολιτισμού…

Σκοπός λοιπόν της εκφοράς του ίδιου του αρχαίου πλατωνικού κειμένου κατά την παράσταση, δεν είναι κάποιος λόγος πρωτοτυπίας ή μιας στενά φιλολογικής ή ιστορικής αναζήτησης, αλλά η ανάγκη, από το άκουσμα της φωνής του αυθεντικού έργου, να αφουγκρασθούμε και να νοιώσουμε βιωματικά τα αισθήματα και τις ιδέες του Σωκράτη, αφού κάθε μετάφραση-ανάλογα με την οπτική γωνία και τις προσωπικές επενδύσεις του μεταφραστή-, προσδίδει κάθε φορά κι ένα εντελώς διαφορετικό προσωπείο στο Σωκράτη…

Οι υπέρτιτλοι της μετάφρασης δεν είναι μόνο ένας οδηγός για την πλήρη κατανόηση του λόγου του Σωκράτη αλλά και για την αποκάλυψη κάποιων λέξεων που τις θεωρούμε αυτονόητες επειδή τις χρησιμοποιούμε και σήμερα, ενώ η σημασία τους είναι εντελώς διαφορετική, όπως πχ η λέξη αλήθεια, η οποία για τους ακροατές του απολογούμενου Σωκράτη, σημαίνει την ακριβή διατύπωση ενός πράγματος, δηλαδή την πραγματικότητα, και όχι την χιλιοειπωμένη και ταλαιπωρημένη σημερινή λέξη αλήθεια, που όταν την αναγγείλει ή την υποσχεθεί κανείς, είμαστε σχεδόν βέβαιοι πως θ’ ακούσουμε ένα ακόμη ψέμα.

Πρόθεσή μας δεν ήταν απλά μια θεατρική παράσταση, αλλά κυρίως μια αυθεντική  Αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη, με ένα κάθισμα και μια κλεψύδρα, χωρίς άλλα  θεατρικά στοιχεία, παρά μόνο με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η ίδια η ενσάρκωση, από τους δυο ηθοποιούς, της φωνής του πρωτότυπου κειμένου στην αρχαία αττική διάλεκτο, της αυθεντικής δηλαδή φωνής του, που του επαναπροσδίδει το "χαμένο" από τις μεταφράσεις  νόημα του.

Για  την παράσταση γράφτηκαν πολλά. Αναφέρουμε μόνο κάποια σχόλια:

«Ένα διαχρονικό κείμενο που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στη σκηνή και μάλιστα στην αρχαία ελληνική γλώσσα καθηλώνοντας το κοινό.»

«ΠΛΑΤΩΝΑ, ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΗ, η αυθεντική αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής Δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, παρουσιάζεται σε Ελλάδα και εξωτερικό, κερδίζοντας καθολικά κοινό και κριτικούς.»

«Το εγχείρημα του σκηνοθέτη, Δήμου Αβδελιώδη, να ανεβάσει μια παράσταση στην αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν όχι απλά πρωτότυπο, αλλά απόλυτα εντυπωσιακό και επιτυχημένο. Το μεγαλείο της μητρικής μας γλώσσας ξεδιπλώθηκε μπροστά μας και πραγματικά δεν υπήρξε θεατής που να έμεινε ασυγκίνητος μπροστά σ’ αυτόν το γλωσσικό μας θησαυρό. Η «Απολογία» αποδεικνύει περίτρανα ότι τα αρχαία ελληνικά δεν είναι απλά μια γλώσσα νεκρή, θαμμένη στα αυλάκια του χρόνου ή ξεχασμένη σε σκονισμένα βιβλία ή ένα εξεταζόμενο μάθημα που τυραννάει χωρίς λόγο τους μαθητές, αλλά ότι είναι μια γλώσσα που έρχεται ολοζώντανη μέσα από τα βάθη των αιώνων και παραμένει μεστή, εκφραστική, άρτια δομημένη. Ακόμα και ο θεατής που δεν είναι εξοικειωμένος με τη χρήση της μπορεί να κατανοήσει μεγάλο μέρος της και να συγκινηθεί από την ουσία των λέξεων, την ένταση και το ηχόχρωμά τους

Στο τέλος της παράστασης τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα, που δε βρίσκονται λόγια για να εκφραστείς. Σε έχει αφήσει άφωνο, σοκαρισμένο και προβληματισμένο μπροστά στην αποκάλυψη του μεγαλείου της σκέψης, του μεγαλείου της αλήθειας γύρω απ’ την ανθρώπινη ζωή.»