Οι βουρλισμένοι χρόνοι

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Υπάρχει μια ωραία μαντινάδα που λέει πως «Ετσι τα φέραν' οι καιροί κι οι βουρλισμένοι χρόνοι, οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι ναύτες στο τιμόνι». Και φυσικά μπορεί όλοι οι καπετάνιοι να μην είναι σαΐνια και άψογοι στη δουλειά τους, αλλά το βέβαιο είναι πως κανένας ναύτης δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του καπετάνιου.

Με εξαίρεση, φυσικά, την Ελλάδα. Οπου εδώ οι «βουρλισμένοι χρόνοι» και η λαϊκή βούληση ανέθεσαν τη διακυβέρνηση του καραβιού σε μια ιδιότυπη κατηγορία ναυτών που ούτε καν στο πιλοτήριο είχαν πατήσει έως τώρα το πόδι τους. Αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει όλα να τα ξέρουν και για όλα να έχουν άποψη. Ακόμη κι αν τα όσα διατείνονται σπανιότατα έχουν επαφή με την πραγματικότητα ή συμφωνούν έστω μεταξύ τους. Ή δείχνουν τουλάχιστον κάποιον κοινό προορισμό.

Προσωπικά τους κατανοώ απόλυτα. Ολη τη ζωή τους οι παλιότεροι, ιδιαίτερα αυτοί, στην πολιτική την αφιέρωσαν. Και κόπιασαν, πάλεψαν για τα

όσα πίστευαν, αλλά από περιορισμένο μέχρι ανύπαρκτο ήταν το ακροατήριο. Στην καλύτερη περίπτωση κάποια κομματική συγκέντρωση ή κοινωνική εκδήλωση, ζυμώσεις και ανταλλαγές απόψεων σε στενό κομματικό ή ακόμη και οικογενειακό ή φιλικό κύκλο.

Και ξαφνικά «έτσι τα φέραν' οι καιροί κι οι βουρλισμένοι χρόνοι» κι από απόκληροι της ενημέρωσης βρέθηκαν πρώτο τραπέζι πίστα και με τους προβολείς, τα μικρόφωνα και τις κάμερες πάνω τους. Και φυσικά μιλάνε. Και δεν λένε τίποτα άλλο πέρα απ' όσα έλεγαν έως τώρα. Μόνο που τότε δεν μετείχαν σε κυβέρνηση, δεν ήταν υπουργοί, η γνώμη τους δεν καθόριζε τις τύχες της χώρας, ποτέ δεν τους απασχόλησε το ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι γενικόλογα ευχολόγια.

Προσθέστε τώρα στις περιπτώσεις των καταπιεσμένων και των περιθωριοποιημένων και όσους άλλους η συγκυρία έχει αναδείξει σε «πολιτικούς πρώτης γραμμής» και θα έχετε ολοκληρωμένη την εικόνα: τον Λαφαζάνη να καλεί τους Ρώσους ν' ασχοληθούν με τα πετρέλαιά μας, τον Καμμένο να προτιμά για συνεκμεταλλευτές μας τους Αμερικανούς, τον Δρίτσα να μη θέλει την Cosco, τον Φλαμπουράρη να εισηγείται να τους πληρώσουμε με... αέρα και τον Βαρουφάκη να υπολογίζει ότι από τις τηλεοπτικές άδειες θα εισπραχθούν μέχρι και 350 εκατομμύρια. Και κάπου εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.