Στο «Φόρουμ Ευρωπαίων Προοδευτικών» στο Παρίσι ο Ευάγγελος Βενιζέλος

Στο Παρίσι μεταβαίνει σήμερα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, προκειμένου να συμμετάσχει στο «Φόρουμ Ευρωπαίων Προοδευτικών» που διοργανώνουν από κοινού το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Ίδρυμα Jean-Jaurès, το Σάββατο 15 Ιουνίου 2013.

Ο κ. Βενιζέλος, στο πλαίσιο του φόρουμ, θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατιας François Hollande  και τον Πρωθυπουργό Jean-Marc Ayrault  (Ζαν-Μαρκ Ερο). Πιο συγκεκριμένα: 

Ο κ. Βενιζέλος θα συμμετάσχει σε συνάντηση εργασίας με τους ηγέτες του γαλλικού (Harlem Désir) του  ισπανικού (Alfredo Pérez Rubalcaba) και του πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (António José Seguro).  Στην συνάντηση  θα μετάσχουν  επίσης ο Πρόεδρος  του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz και οι  οικονομολόγοι  Daniel Cohen και Jean Pisany-Ferry.

Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα λάβει μέρος σε συζήτηση στρογγυλής  τραπέζης, με τίτλο «Να αναπροσανατολίσουμε την Ευρώπη προς την Ανάπτυξη και την Απασχόληση», την οποία θα συντονίσει ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Jean-Jaurès, Gilles Finchelstein. Στο πάνελ, εκτός από τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα συμμετέχουν οι:

Catherine Trautmann, ευρωβουλευτής του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), πρώην δήμαρχος Στρασβούργου και πρώην υπουργός Πολιτισμού 

Guglielmo Epifani, επικεφαλής του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος (PD)

António José Seguro, επικεφαλής  του πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS)

Bernadette Ségol, γενική γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (CES)

Emma Reynolds, βουλευτής του βρετανικού Εργατικού Κόμματος (LP)

Παρέμβαση στη συζήτηση θα κάνει και ο Πρόεδρος της Ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Hannes Swoboda.

Ο κ. Βενιζέλος θα παρακαθίσει σε γεύμα εργασίας που παραθέτουν ο Γάλλος πρωθυπουργός Jean-Marc Ayrault και ο ηγέτης του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Harlem Désir  στους επικεφαλής των σοσιαλιστικών κομμάτων που μετέχουν στο φόρουμ.

Επίσης, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι σοσιαλιστές ηγέτες που μετέχουν στο φόρουμ θα συναντηθούν με τον Πρόεδρο  της Γαλλικής Δημοκρατίας François Hollande που θα τους δεχθεί  στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων.

Στο "Φόρουμ  των Ευρωπαίων Προοδευτικών" μετέχουν  επίσης,  ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Delors, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και νυν Πρόεδρος του Ιδρύματος Ευρωπαϊκών Προοδευτικών Σπουδών (FEPS) Massimo D'Alema, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού  Κόμματος (PES) Sergei Stanishev, ο γενικός γραμματέας του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE) Alfredo Pérez Rubalcaba, ο Πρόεδρος του ουγγρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (MSzP) Attila Mesterhazy, κ.ά.

*****

Ακολουθεί σε ελληνική μετάφραση από τα γαλλικά το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου στη συζήτηση ανοιχτής τραπέζης του Φόρουμ Ευρωπαίων Προοδευτικών ( ΕΜΠΑΡΓΚΟ στις 15:00 ώρα Ελλάδος)  .

Παρίσι, 15 Ιουνίου 2013

ΕΜΠΑΡΓΚΟ 15:00 ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Να αναπροσανατολίσουμε την Ευρώπη προς την Ανάπτυξη και την ΑπασχόλησηΤοποθέτηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στη συζήτηση ανοιχτής τραπέζης του Φόρουμ Ευρωπαίων Προοδευτικών

 Η ευρωπαϊκή κρίση, από το 2008 έως σήμερα, εμφανίζεται ως κρίση δημοσιονομική (κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος και κρίση δημοσίου χρέους) και ως κρίση χρηματοοικονομική (κρίση του τραπεζικού συστήματος). Εμφανίζεται ως κρίση της αρχιτεκτονικής του ευρώ που συνιστά ένα πολύ μεγάλο βήμα στη νομισματική ολοκλήρωση, χωρίς αντίστοιχα βήματα στη δημοσιονομική και χρηματοοικονομική ολοκλήρωση.

Τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης -με πρώτο «εργαστήριο» την Ελλάδα αλλά και τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που εντάχθηκαν σε προγράμματα προσαρμογής- κινούνται συνεπώς στο δημοσιονομικό και χρηματοοικονομικό επίπεδο. Καταγράφονται αναμφίβολα πολύ σημαντικά αποτελέσματα ως προς την δημοσιονομική εξυγίανση και την ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος. Καταγράφονται όμως ταυτοχρόνως και οι εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες μιας σκληρής προκυκλικής πολιτικής που επιβάλλει την γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή υπό συνθήκες ύφεσης. Οι πολιτικές λιτότητας που προβλέπονται στα προγράμματα προσαρμογής ως όροι των δανειστών, δηλαδή της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, έχουν ως αποτέλεσμα πρωτοφανή και δυσβάστακτη σωρευτική ύφεση (που στην Ελλάδα φτάνει το 25% του ΑΕΠ μέσα σε  έξι χρόνια) και εκτίναξη της ανεργίας (που στην Ελλάδα φτάνει τώρα  το 27% στο γενικό πληθυσμό και το 60% στους νέους).

Η ύφεση και η ανεργία, ιδίως η ανεργία των νέων, είναι όμως τώρα το κεντρικό πρόβλημα όλης της Ευρωζώνης και όχι μόνο των χωρών που βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής και τελούν υπό την πίεση και τον εκβιασμό της αποδοχής των όρων που υπαγορεύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές  τους.

Η δημόσια σύγκρουση των τελευταίων ημερών ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση (πιο συγκεκριμένα την Επιτροπή, την ΕΚΤ και την γερμανική κυβέρνηση) για τις ανεπάρκειες και τις αντιφάσεις του πρώτου ελληνικού προγράμματος, δείχνει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη. Το πρόβλημα αυτό είναι απόλυτα  πολιτικό. Πρόκειται για πρόβλημα Δημοκρατίας, κυριαρχίας και νομιμοποίησης. Πρόκειται για το πρόβλημα της βαθειάς και επικίνδυνης ανισότητας που υπάρχει στην Ευρώπη (και στην Ευρωζώνη) μεταξύ των κρατών-μελών: η ανισότητα αφορά οικονομικά τα επιτόκια δανεισμού για χώρες με ίδιο νόμισμα και πολιτικά το γεγονός ότι κάποιες χώρες έχουν την αρμοδιότητα να αποφασίζουν και κάποιες άλλες την υποχρέωση να συμμορφώνονται.

Η σύγκρουση μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών γύρω από το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα είναι στην πραγματικότητα σύγκρουση ανάμεσα σε μια δεξιά Ευρώπη (ως προς τις κυρίαρχες αντιλήψεις που είναι πολιτικά συντηρητικές και οικονομικά νεοφιλελεύθερες) και ένα ΔΝΤ πιστό στις κλασικές συνταγές του για αναπτυσσόμενες χώρες, συνταγές  που δεν συνάδουν σε χώρες της Ευρωζώνης ακόμη και αν αυτές βρίσκονται  σε μεγάλη δημοσιονομική κρίση.

Το χειρότερο είναι ότι ο τρόπος που αντιδρά η Ευρωζώνη δεν της επιτρέπει να αντιληφθεί ότι η κρίση της  είναι στην πραγματικότητα κρίση του ευρωπαϊκού μοντέλου ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Η αντίληψη που λέει ότι η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα θα ενισχυθεί μέσα από τη συνεχή μείωση του κόστους εργασίας και τη διάλυση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους λόγω του υψηλού δημοσιονομικού του κόστους και της επιδείνωσης των δημογραφικών δεδομένων σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία που γερνά, δεν οδηγεί πουθενά.

Το ότι δεν  οδηγεί πουθενά  φαίνεται στον κίνδυνο της λεγόμενης «άνεργης ανάπτυξης». Γίνεται πια κοινή αντίληψη ότι η ανάσχεση της  ανεργίας και ιδίως της ανεργίας των νέων, απαιτεί ειδικά προγράμματα και σοβαρή  χρηματοδότηση. Το να διαθέτει η Ευρώπη 6 δισ. ευρώ για  τέτοια προγράμματα  είναι αστείο. Το ποσό αυτό δεν αρκεί ούτε για τα πρόσθετα προγράμματα που χρειάζεται τα επόμενα τρία χρόνια μόνο η Ελλάδα.

Σε εμάς τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες πέφτει συνεπώς το ιστορικό και πολιτικό βάρος να προτείνουμε μια ολοκληρωμένη εναλλακτική στρατηγική σε δυο επίπεδα:

• Πρώτον, στο συγκυριακό επίπεδο της διαχείρισης της  κρίσης με διορατικότητα, δηλαδή με αξιόπιστη δημοσιονομική προσαρμογή φιλική προς την ανάπτυξη και την απασχόληση.
• Δεύτερον, στο στρατηγικό  επίπεδο ενός νέου ευρωπαϊκού μοντέλου ανάπτυξης που βασίζεται στην πραγματική (και όχι μόνο νομισματική και δημοσιονομική) σύγκλιση και ολοκλήρωση. Αυτό όμως προϋποθέτει μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή αντίληψη για την ανταγωνιστικότητα που υπερβαίνει τις μεγάλες δομικές ανισότητες στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Ανισότητες θεσμικές (ποιος αποφασίζει και πώς για ποιον μέσα στην ευρωζώνη), ανισότητες  φορολογικές, ανισότητες κοινωνικές, αλλά και ανισότητες χρηματοοικονομικές (ως προς τα  επιτόκια  δανεισμού για κράτη, επιχειρήσεις, νοικοκυριά).

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ανοίξουμε, με αφορμή και τις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές, τη μεγάλη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης με όρους πολιτικούς και θεσμικούς, δηλαδή δημοκρατικούς τόσο στο επίπεδο των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και στο επίπεδο των κρατών μελών που είναι και το καθοριστικό.

Μια τέτοια συζήτηση θα μας επιτρέψει να μιλήσουμε ουσιαστικά και για το ζήτημα των ίδιων πόρων και του προϋπολογισμού της Ένωσης που είναι η πρακτική βάση όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών πέρα από τις καλές προθέσεις και τις συμπαθητικές δηλώσεις.